Na het succes van Call of Duty kon een tweede deel natuurlijk niet uitblijven. Eerst mochten de PC gamers met de shooter aan de gang, maar sinds de launch van de Xbox 360 kunnen ook bezitters van deze console oorlogje spelen. Of dat bevalt lees je in deze review.
De AI binnen de game is helaas nogal wisselvallend. Ik haalde al eerder aan dat je team weinig doet en ook op je wacht om verder te komen, maar andere elementen zijn gelukkig een stuk beter. Zo zal de vijand zich nooit zonder slag of stoot overgeven en zoeken ze goed dekking om niet ten onder te gaan. Ze gooien granaten naar je schuilplek en nemen tactische posities in om je met kogels te doorzeven.
Het is dan ook jammer dat we zien dat het niveau niet overal vastgehouden wordt. Je eigen mannen doen soms namelijk enorm domme dingen. Om nog maar eens een voorbeeld met een granaat erbij te pakken: soms gooien ze een granaat naar de vijand om er enkele seconden later zelf overheen te lopen. Omdat je mannen op die momenten zo makkelijk sterven voel je je nooit echt verbonden met dit team.
Grafisch als nieuwe mijlpaal?
Call of Duty 2 was éen van de eerste games die ik in demovorm in een winkel gespeeld hebt, maar pas thuis heb ik me echt geconcentreerd op de graphics. We kunnen dan al snel zien dat deze goed verzorgd zijn, maar toch gepaard gaan met een minder puntje.
Om ons eerst maar even op dit laatste te concentreren: het gemis van een zogeheten ragdoll effect is helaas erg duidelijk aanwezig. In een oorlog vallen nu eenmaal vele doden, en dit moet er dan wel realistisch uitzien. Met het ragdoll effect wordt dit zo berekend dat het nauwkeurig wordt weergegeven. Iemand zal dan anders liggen wanneer hij uit een raam is gevallen, dan wanneer hij al op de grond in sluippositie zat. Helaas maakt Call of Duty 2 hier geen gebruik van, waardoor het er allemaal wat minder uitziet.
Toch zijn de graphics op zich zeker niet slecht te noemen. De gezichtsuitdrukkingen zijn zelfs zeer goed en laten duidelijk de gemoedstoestand van de mannen zien. Als er hierbij tientallen mannen door je scherm heen rennen, terwijl op de achtergrond de bommen inslaan, dan weten we wat voor mooie dingen de next-gen consoles ons gaan brengen. Het gevoel dat je onderdeel bent van een groter geheel is duidelijk aanwezig.
Speciale aandacht wil ik nog besteden aan de rookeffecten. In nog geen enkele game zijn deze zo mooi weergegeven als in Call of Duty 2. Of je het nu vanaf een afstand bekijkt of er middenin loopt, het oogt allemaal zeer realistisch.
Een genot voor onze oortjes
Naast de beleving uit beelden helpt natuurlijk ook het geluid goed mee voor een optimale game ervaring. Zo enthousiast als ik al ben over de graphics, het geluid gaat hier nog eens overheen. Ik ben de gelukkige eigenaar van een 5.1 surround set, en dat is binnen deze game ook zeker aan te raden (niet voor de buren overigens).
Om je heen schreeuwen de troepen commando's naar elkaar en word je verteld waar de vijand zich schuil houdt. Tanks razen voorbij, vliegtuigen scheren over en granaten laten je subwoofer flink uitleven.
Zoals ik al eerder zei verlies je ook nog eens tijdelijk je hoorvermogen bij dit soort inslagen, wat het oorlogsgevoel nog eens extra versterkt. Het geluid is voor mij dan ook het sterkste onderdeel van de hele game.
Concluderend
Call of Duty 2 was voor mij een zeer aangename verassing. Ik heb niet zoveel op met shooters op de console, maar deze zal ik voorlopig nog wel even blijven spelen. Het is dan ook jammer dat de Xbox Live optie niet helemaal voldoet, waardoor het een hoger cijfer misloopt.
Toch wil ik het cijfer hier niet helemaal onder laten lijden. De graphics zien er goed uit en het geluid is één van meest sfeervolle onderdelen die ik ooit in een game heb meegemaakt.
Hoewel de singleplayer verder niet heel lang is biedt deze op de hogere moeilijkheidsgraad voldoende om je vele uurtjes achter je buis gekluisterd te laten.
|
90
