Na het aardige Yooka-Laylee en het veel betere Yooka-Laylee and the Impossible Lair leek de goede weg ingezet te zijn door Playtonic Games. Een derde deel zou dan ook logisch zijn geweest, en toch kiezen ze voor een hele andere weg.
Yooka-Replaylee is namelijk, en de naam geeft het al een beetje weg, een herbewerking van het origineel dat in onze recensie een 75 scoorde. Een cijfer dat hoger uit had kunnen pakken als de ontwikkelaar net wat punten beter voor elkaar had. Want hoewel het duo Yooka en Laylee duidelijk een ode vormden aan Banjo en Kazooie wist het niet deze zelfde charme te grijpen.
Eén van de redenen hiervoor waren de levels. Ze waren groots opgezet, maar karig ingevuld. Wat dan ook niet helpt is dat je lang niet alle collectibles kon verzamelen zonder hiervoor eerst de juiste kwaliteiten te verwerven en later terug te keren, zonder dat dit duidelijk werd aangegeven. Dit probleem is aangepakt door je direct toegang te geven tot alle moves die je voorheen nog vrij moest spelen door veren te verzamelen. Bovendien heb je geen uithoudingsvermogen meer nodig om de moves te kunnen gebruiken, hetgeen de gameplay een stuk soepeler maakt. Alleen brengt dit wel een probleem met zich mee.
In Yooka-Laylee zaten 145 Paiges verstopt en je had er 100 nodig om de eindbaas te bereiken. In Yooka-Replaylee zitten er wel 300 en heb je er 120 nodig om naar je einddoel te gaan. Dit geeft een scheve verhouding die je de game al uit laten spelen, nog voordat je alle werelden hebt gezien. Ben je iemand die er genoeg aan heeft om het einde van een game te bereiken dan is het maar de vraag of dit iets voor jou is, ben je daarentegen een completionist dan kom je volledig aan je trekken. Het is ook goed te weten dat enkele van de vervelende mini-games zijn verdwenen en plaats hebben gemaakt voor leukere uitdagingen, en dat je middels een map een totaaloverzicht krijgt aangeboden om alles netjes af te strepen. Ondanks de betere invulling blijf je wel met het gevoel zitten dat de levels te groot zijn en dat je soms nodeloos aan het rondlopen bent. De ontwikkelaar lijkt zich dit ook te beseffen door Mark te introduceren, een bladwijzer die dienst doet als fast-travel punt.
Als we een punt moeten benoemen waar geen stappen in zijn gemaakt, dan zijn het de vijanden. Ze dienen nog altijd als opvulling waar je makkelijk mee afrekent, zonder dat ze hier zelf veel tegenover stellen. Sowieso ligt de moeilijkheidsgraad erg laag, een bewuste keuze omdat je zelf invloed uit kunt oefenen middels Tonics. Deze modifiers laten je niet alleen visuele aanpassingen doen, ze kunnen de gameplay makkelijker of moeilijker maken. Voorbeelden zijn minder plekken om op te slaan of het sterker maken van vijanden. Liever had ik gezien dat Playtonic de game zelf wat moeilijker had gemaakt, zonder dit optioneel te maken.
Een grotere rol is weggelegd voor het platformen en het duo is beweeglijker dan voorheen en lijken beter te reageren op je inputs, terwijl de graphics en camera eveneens een upgrade hebben gekregen om alles beter in beeld te brengen. Op deze manier kun je net wat beter bij alle collectibles om tonics en kostuums mee te kopen. Aangeboden door leuke personages als Trowzer, die nu helaas een ondergeschikte rol hebben gekregen in vergelijking met het origineel. Door de andere invulling van het verhaal zijn het nu tweederangs personages en verliest Yooka-Replaylee een deel van zijn charme. Dit staat juist weer haaks op de opnieuw opgenomen soundtrack, met behulp van het Praagse Philharmonisch Concert, en de soepelere framerate. Toch weten ze hiermee niet te verbergen dat deze revisie van het origineel veel dingen weet te verbeteren, terwijl ze links en rechts zijn ingehaald door genregenoten als Donkey Kong Bananza en Astro Bot. Laten we dan ook hopen dat ze deze lessen mee nemen voor een derde deel.
Beoordeling
70
De nodige verbeteringen onder de motorkap en een nieuw opgenomen soundtrack maken Yooka-Replaylee tot een verbeterde versie van het origineel. Tegelijkertijd zorgen deze keuzes er wel voor dat het nu meer een collectathon is geworden en het verhaal op een tweede plan is geschoven, terwijl enkele oude problemen nog altijd blijven bestaan.
