Soms is er niet meer nodig dan één screenshot om je aandacht te grijpen. In het geval van Bye Sweet Carole ging het om een plaatje dat zo weggelopen had kunnen zijn uit een Disney film. Het is alleen jammer dat de ontwikkelaar vergeten is dat ze geen film maken.
In Bye Sweet Carole maken we kennis met Lana Bennet aan het begin van de twintigste eeuw. Het weesmeisje zit gevangen in de meisjesschool Bunnyhall en zoekt wanhopig naar haar vriendin Carole Simmons. Ze is onder mysterieuze omstandigheden verdwenen en gedurende haar zoektocht krijgt Lana te maken met donkere schaduwen die haar achtervolgen. Het blijkt dat Mr. Kyn hier verantwoordelijk voor is, iemand die de controle probeert te krijgen over het koninkrijk Corolla.
Helaas krijg je, om verschillende redenen, nooit echt een binding met de personages. De ontwikkelaar probeert aan het begin van de game vooral mysterieus te blijven en sommige beweegredenen te bewaren voor later. Het zorgt ervoor dat je nooit echt de urgentie voelt die ze ongetwijfeld wel voor ogen hadden. Wat ook niet bijdraagt is dat de lip-syncing gedurende de cutscenes een eigen leven leidt. De uitspraken en het bewegen van de monden gaan niet samen, terwijl dit juist in een verhalende game een must moet zijn om je mee te laten leven. Het lijkt erop dat de ontwikkelaar zich dit ook beseft door veel van de repetitieve dialogen zich af te laten spelen terwijl de personages wegkijken van de camera.
Hoewel het juist de unieke stijl was die me tot de game aan deed trekken blijkt ook hier dat de studio misschien net iets teveel hooi op haar vork heeft genomen. De handgetekende animaties zien er op het eerste gezicht schitterend uit en Bye Sweet Carole bevat enkele van de mooiste achtergronden die ik in een game ben tegengekomen. De actie vindt echter op de voorgrond plaats en daar valt al snel op dat veel van de animaties worden hergebruikt, en dat de resolutie niet erg hoog is op het moment dat ze inzoomen. Dit neemt gelukkig niet weg dat de graphics het verkooppunt zijn, want van de gameplay hoeft de studio het zeker niet te hebben.
Als je de gameplay in een hokje zou moeten plaatsen dan is het een 2D side-scroller waarin het draait om puzzels, combat en (teveel) Quick Time Events. Het weet alleen op geen enkel punt indruk te maken. Dit begint al met het rondlopen. Lana is als een schildpad met de draaicirkel van een tank en nooit heb je het idee volledige controle te hebben over haar acties. Tussentijds pak je items op en probeer je de logica te ontdekken waar je ze in moet zetten. Dit resulteert op momenten in nodeloos rondlopen, zonder een hintsysteem dat je in de juiste richting duwt. Misschien nog wel erger zijn de momenten waarop de oplossing duidelijk is, zonder te weten hoe je deze nu precies toe moet passen. Het resultaat is een trial-and-error sessie tot je de oplossing gevonden hebt.
Deze puzzelsecties zijn op momenten frustrerend en wat dan ook niet helpt is dat er vijanden ten tonele verschijnen die je opjagen. Het doel is om je snel te verstoppen en je adem in te houden zodat ze de zoektocht tijdelijk staken. Klinkt simpel, is eigenlijk ook best simpel, en toch is het frustrerend. Steeds weer verstoppertje spelen terwijl je de gangen wil verkennen, of een vijand die in hetzelfde stuk rond blijft spoken zodat je niet verder kunt is niet mijn definitie van plezier. En dat terwijl de overige gameplay een stuk beter verzorgd is. Zo nu en dan moet je heen en weer springen in de tijd, wisselen met andere personages om puzzels op te lossen en verander je in een konijn om platformsecties te overwinnen. Was de gameplay enkel ingevuld met deze secties en hadden ze de vijanden achterwege gelaten dan had ik er een stuk meer tevreden over geweest.
Nu doet de gameplay helaas afbreuk aan het verhaal, wat immers niet alleen kan leunen op mooie graphics en een sterke soundtrack. Wat wel zou helpen is enige belevenis vanuit de stemacteurs. Maar helaas. Lana klinkt net iets te vaak monotoon en in sommige zinnen lijkt het alsof ze niet goed heeft begrepen in welke context ze een boodschap over moet brengen. Het maken de zes uur van Bye Sweet Carole een game van uitersten en ik bleef vooral achter met het gevoel dat dit misschien beter tot een animatiefilm verwerkt had kunnen worden.
Beoordeling
50
Bye Sweet Carole weet schitterende beelden helaas niet te combineren met indrukwekkende gameplay. Nooit heb je het idee volledige controle te hebben over Carole, en als je dan ook nog eens weinig binding hebt met het verhaal is duidelijk dat ontwikkelaar Little Sewing Machine stappen zal moeten zetten om een betere indruk achter te laten.
