Je moet het maar durven: meer dan een half jaar voor de Olympische Spelen officieel van start gaat met een game komen rondom dit evenement, en dit ook nog eens uitgeven in dezelfde maand als The Legend of Zelda: Skyward Sword. Een domme zet of een geslaagde keuze?

Natuurlijk heeft SEGA al enige ervaring opgebouwd door Mario en Sonic al eerder naar Beijing (de Olympische Spelen in 2008) en Vancouver (in 2010) te sturen. Het doel is ook nu hetzelfde: goed presteren op diverse disciplines om hiermee zoveel mogelijk medailles te verdienen. De karakters uit het Sonic en Nintendo kamp strijden hierbij tegen elkaar, waarbij hun kwaliteiten wederom zijn ingedeeld naar allround, snelheid, techniek en kracht. Tot dusver weinig nieuws onder de zon, echter verandert dit wanneer we de hoofdmode binnen stappen.


De game draait namelijk om de zogeheten London Party, welke zich nog het beste laat vergelijken met Mario Party. Het doel van alle spelers is om zo snel mogelijk een stickerboek vol te krijgen, hetgeen we bereiken door de diverse sporten te winnen. Hiernaast zijn er tevens vele mini-games te spelen die een leuke onderbreking vormen. Het spelbord waar London Party zich in afspeelt is geïnspireerd op Londen, zo zien we de London Eye en de Big Ben, waarmee goed nagedacht is over de setting van volgend jaar. Je moet overigens wel goed tegen je verlies kunnen, het zal je meer dan eens gebeuren dat je een goed opgebouwde voorsprong in één beurt teniet gedaan ziet worden, echter is dit andersom uiteraard ook mogelijk.

Qua sporten is er veel aandacht besteed aan het teamverband, denk aan roeien, volleybal en voetbal. Hiernaast is er uiteraard ook ruimte voor individuele disciplines zoals paardrijden, verspringen en discuswerpen. Vrijwel ieder van deze sporten kennen een simpel pick up and play-principe, waardoor iedereen binnen het gezin meteen in kan stappen. De gameplay komt hierbij veelal neer op ritme en balans, waarbij de controller je bewegingen goed registreert. Het is echter jammer dat er nog altijd geen overstap is gemaakt naar de MotionPlus, hetgeen de sporten naar een nog hoger niveau zou tillen. Ook de lange intro’s die vooraf gaan aan de gameplay in sommige sporten kunnen na verloop van tijd afbreuk doen aan de beleving.


Eén van de sterkere elementen waren altijd de Dream Events, bekende sporten met geheel andere regels, omgevingen en uitgangspunten. Ook nu vormen ze het hoogtepunt van de game, waar de ene sport nog absurder is dan de ander. Helaas weten echter niet alle Dream Events het hoge niveau vast te houden, toch is goed te zien dat de ontwikkelaar haar fantasie flink heeft losgelaten.

Gamers die eerder een Olympische titel rondom Mario en Sonic hebben opgepikt weten precies wat ze mogen verwachten in deze Londen-uitgave. Met een vernieuwde Party mode, nieuwe sporten en de vertrouwde gameplay doet de game niets nieuws, maar weet het wederom voor veel plezier te zorgen. Hoewel het nu weleens tijd wordt om Wii-Motion Plus te introduceren om een echte vooruitgang te garanderen bewijst Mario & Sonic at the London Olympic Games het ideale Sinterklaas cadeau te zijn, mits je deze voor de multiplayer in huis haalt.