Ik houd van tennis en ben altijd te porren voor een leuke grap. Tel deze twee elementen bij elkaar op en ik was de aangewezen man om Outlaw Tennis eens goed onder de loep te nemen. Maar passen deze twee elementen wel goed samen wanneer je ze in een game mixt?

Alleen maar lof?

Op dit moment denk je misschien nog dat we hier te maken met een game die niets dan lof verdient. En je hebt ook gelijk; tot op dit moment is dat ook zeker zo. Dit komt echter omdat de hiervoor beschreven elementen ook zeer goed uitgewerkt zijn. Het zijn echter andere elementen die het plezier van de game toch enigszins naar beneden trekken.

Zo was het commentaar altijd een sterke troef in de Outlaw reeks. Regelmatig viel er genoeg te lachen als er weer eens een goed geplaatste grap te horen was. Helaas kan voor Outlaw Tennis niet hetzelfde gezegd worden. Daar waar eerst Steve Carell en Dave Attell verantwoordelijk waren voor dit leuke commentaar (en dat is niet voor niets, ze zijn namelijk bekend van Comedy Central), daar is het nu Stephen Colbert die het commentaar verzorgt. Hoewel dit commentaar één en heel soms twee keer nog leuk is, heb je alles binnen een uur wel voorbij horen komen. Daarna gaat alles op herhaling en wordt het meer ergernis dan dat het een lach op het gezicht tovert. Na ongeveer anderhalf uur spelen ging het commentaar dan ook uit, iets wat toch niet de bedoeling mag zijn in een komische game als deze.
Overigens brengt dit me meteen bij een volgend onderdeel waar ik op in wil gaan; na vrijwel elk punt krijgen we een klein filmpje te zien met een actie van de speler. Eigenlijk geldt hiervoor hetzelfde; één of twee keer is het leuk maar als alles op herhaling gaat wordt het irritant. Nu kan dit nog vrij makkelijk opgevangen worden door niet achter elke punt een filmpje te laten zien, maar hier kiest de game wel voor. Tel hierbij op dat er tijdens een filmpje het eerder genoemde commentaar wordt gegeven en na anderhalf uur ging niet alleen het commentaar, maar ook de tussenfilmpjes uit. Een gemiste kans, want als ze beter gespreid zouden zijn was de komedie makkelijk behouden gebleven en had je er langer plezier aan gehad.



Zoals eerder aangegeven heb ik ook een beetje mijn twijfels bij de AI van de tegenstander. Hoewel niet elke wedstrijd met gemak gewonnen was had ik al redelijk snel de zwakke punten van mijn tegenstander door en liep ik eigenlijk vrij gemakkelijk door de 80 stages van de game heen, zonder echt ergens moeite te hebben.
De grootste irritate van dit speelelement kwam echter niet uit deze hoek, maar uit het vechtsysteem. Om dit te verklaren moet ik eerst even uitleggen wat hyper mode precies inhoudt. Voor iedere wedstrijd krijg je een opdracht mee en als je die voltooid heb je tijdelijk de hyper mode tot je beschikking. Deze opdrachten zijn bijvoorbeeld dat je als eerste een break moet forceren of terug moet komen van 0-40. Deze hyper mode zorgt vervolgens voor hardere slagen, beter spel, etc.
Hoewel dit leuk bedacht is heb je heel deze opdracht niet nodig. Met één druk op de knop worden jij en je tegenstander tegenover elkaar geplaatst in een mini fighting game. In vorige Outlaw games was dit leuk in elkaar gezet door goed getimed de juiste knop in te drukken, nu moet je echter zo snel mogelijk op alle knoppen rammen, beter bekend als button bashen. Aangezien je dit altijd wint heb je 99% van de tijd hyper mode tot je beschikking en is heel die opdracht niet nodig. Hierdoor schiet het een beetje zijn doel voorbij en is het geen extra meer, maar meer een standaard optie.

Als je door deze factoren heen weet te prikken blijft er echter een zeer verzorgde game over. Hoewel het niveau van vorige Outlaw games niet gehaald wordt blijft er gelukkig genoeg over om van te genieten. Daarnaast kost de game rond de 20 euro en dat is geen geld voor hetgeen wat deze game te bieden heeft. De graphics zijn voldoende verzorgd, met name in multiplayer verband (Xbox Live) blijft de replay waarde behouden en de game speelt lekker weg. Ben je echter een serieuze tennis gamer, dan heeft deze game voor jou niets te bieden, daarvoor zijn de humoristische elementen namelijk te prominent aanwezig.