Toen de Nintendo DS voor het eerst werd getoond schoot er één ding door mijn hoofd: deze handheld krijgt, in navolging van de GBA met de Super Nintendo ports, een lading Nintendo 64 games ter beschikking. Nu, ruim drie jaar later, blijkt dat eigenlijk reuze te zijn meegevallen. Wat we wel zien is een stortvloed aan remakes van oude games en dan met name uit de virtuele stallen van de Japanse RPG-gigant Square-Enix. Dragon Quest: The Chapters of the Chosen is een van die titels.

The Chapters of the Chosen kende zijn debuut op de NES in het jaar 1990. In Japan wel te verstaan, terwijl de game een tweetal jaar later de Amerikaanse gamers aandeed onder de naam Dragon Warrior IV. Grofweg een tiental jaar later kwam er nog remake uit op de PlayStation, maar deze verliet nooit de Japanse kusten en wij... wij kregen niets. Sterker nog, Dragon Quest, de serie die in Japan populairder is dan Final Fantasy, kwam zeven delen lang helemaal niet uit in Europa, tot men daar met het achtste deel verandering in bracht. Om dit onrecht (want laten we wel zijn, dat is het gewoon voor onze gamersharten) goed te maken komt Square-Enix nu met remakes van het vierde en vijfde deel, net zoals ze eerder ook al deel drie en vier van de Final Fantasy reeks aan een remake onderworpen op Nintendo’s handheld.

Dit vierde deel in de Dragon Quest serie is een traditionele Japanse RPG waarin je in turn-based gevechten je vijanden verslaat om steeds dieper in het verhaal te zinken, terwijl je onbekende landen verkent en volken ontdekt. Op de NES stonden de RPG’s doorgaans nog niet bekend om hun diepgaande verhalen; veel verder dan een held die het kwaad verslaat ging het vaak niet. Toch bevat Dragon Quest een unieke manier van vertellen die we zelfs in hedendaagse RPG’s niet vaak tegenkomen. De eerste helft van de game speel je namelijk steeds een stukje met elke keer een ander personage. Op deze manier leer je hun beweegredenen kennen en het zorgt ervoor dat personages van kartonnen figuranten veranderen in individuen met een eigen geschiedenis en doel. Pas in de tweede helft van de game trek je werkelijk ten strijde met de held in het verhaal, maar wanneer de karakters uit het eerste deel van de game jou dan bijstaan, want zo cliché is het dan weer wel, geeft dat toch iets extra’s, aangezien het geen onbekenden zijn. Het is verbazingwekkend dat dit trucje niet vaker wordt gebruikt, het biedt meer diepgang in een toch wat oppervlakkig verhaal.


Want hoewel de plotwendingen in Dragon Quest: The Chapters of the Chosen redelijk voor de hand liggend zijn, is het wel degelijk een episch avontuur. De wereld is groot, met kleurrijke volkeren, mooie steden en diepe kerkers om te ontdekken. Waar hedendaagse RPG’s, vooral op consoles, episch willen overkomen maar falen door claustrofobisch kleine maar prachtig vormgegeven omgevingen, daar gaat Dragon Quest voor een simpel, maar doeltreffend uiterlijk. De omgevingen worden schuin van boven bekeken, maar zijn wel degelijk 3D. Karakters in deze omgevingen zijn sprites en met de schouderknoppen van de handheld kun je de omgeving rechts- of linksom draaien. Helaas werkt dit alleen in steden, kastelen, dorpen en dergelijke, op de wereldkaart kan het niet, net zo min als in sommige kerkers. Door het draaien van het beeld kun je geheime gangen en karakters ontdekken die je op het eerste gezicht waarschijnlijk niet had gezien.

De wereld redden van het kwaad lukt je in deze game niet door pure diplomatiek: er zal ook geknokt moeten worden. Via een zeer statisch turn-based gevechtsysteem vergaar je ervaringspunten en stijgt gaande weg het avontuur je level en daarmee dus je kracht. Door in kerkers en op de landkaart rond te lopen wordt je op willekeurige moment aangevallen en verplaatst de game zich naar het gevechtscherm. Hier kun je kiezen om te vluchten of te vechten, wat inhoudt dat je kunt aanvallen met je wapen of magie. Uiteraard kun je ook verdedigen of voorwerpen gebruiken, weinig schokkends hier dus. De vormgeving tijdens het vechten is karig: je ziet je eigen karakters niet, alleen de vijanden op een vaste achtergrond. Deze vijanden (wederom sprites) zijn wel mooi geanimeerd en bewegen op vloeiende wijze. De graphics ondersteunen het vechten niet, maar de rijke omschrijvingen van het geheel die je tijdens het vechten in beeld krijgt spelen in op de verbeelding en eerlijk gezegd werkte dit best goed. Geen moment heb ik het gemist dat ik niet prachtige aanvallen in beeld zag, maar dit is wel iets wat je moet liggen. Wat dat betreft maakt de game hier veel gebruik van. Ook dialogen in steden zijn hilarisch en maken uitgebreid gebruik van de verschillende dialecten van de volkeren aldaar en omgevingen zijn te onderzoeken en leveren vrijwel constant unieke omschrijvingen op. Dit nodigt uit om ook werkelijk rond te zoeken, aangezien je naast deze leuke omschrijvingen ook de nodige voorwerpen kunt vinden op deze manier.


De graphics zijn niet vooruitstrevend en ook de muziek is dit niet. Het doet wat het moet doen, biedt mooie deuntjes, maar aan het eind van een uurtje spelen zul je ze niet kunnen nafluiten. De game kent geen enkele vorm van voice-acting, wat een beetje teleurstellend is na datgene wat men met Final Fantasy IV liet horen. Ook de unieke vaardigheden van de Nintendo DS komen niet aan bod: geen touchscreen, online gameplay en gebruik van de microfoon dus. Het tweede scherm is doorgaans een verlenging van datgene wat op het onderste beeld ook te zien is. Tijdens het vechten toont het niets meer dan de statistieken van jouw karakters incl. een klein plaatje, en dat alles op een blauw achtergrondje: statisch, onaantrekkelijk, maar het functioneert wel.

Dragon Quest: The Chapters of the Chosen is een klassieke remake, maar wel eentje die goed is uitgevoerd. De dialogen zijn uitstekend herschreven en het verhaal biedt een unieke vertelwijze die de tand des tijds prima heeft doorstaan. De graphics zijn star, maar niet lelijk en weten de game de typische sfeer uit de serie mee te geven. De gameplay is vlotter dan dat het ooit op de NES was, maar het blijft ietwat ouderwets aanvoelen. Ben je op zoek naar een klassiek avontuur dat door het nieuwe jasje wel speelbaar is gebleven, dan doe je met deze game absoluut geen miskoop. Het is een mooi avontuur dat fans van het genre absoluut kunnen waarderen.