Phoenix Wright: Ace Attorney Justice for All is het vervolg op de succesvolle, Japanse advocatengame Phoenix Wright: Ace Attorney. Trek je beste pak maar aan, zet je haar strak van de gel en vergeet je bewijsspullen niet mee te nemen: er dienen weer onschuldige mensen verdedigd te worden!

Phoenix houdt het echter niet bij de rechtszaal alleen en trekt er regelmatig op uit om mensen te ondervragen en de plaats delict te onderzoeken. En niet zonder resultaat, want op deze wijze wordt dikwijls cruciaal bewijsmateriaal gevonden dat nodig is om de rechtszaak naar jouw hand te zetten. Nieuw bij het ondervragen van personen zijn de 'Psyche-Locks'. Dit houdt in dat de betreffende figuur informatie achterhoudt en dat koste wat kost probeert te verbergen. Het slot is te verwijderen door de leugenaar het juiste bewijsstuk onder de neus te schuiven waaruit blijkt dat zijn of haar verhaal niet deugt. Dan zal diegene vrijuit spreken en je een hoop nuttige informatie geven.



Maar wat is er met de wereld van Phoenix Wright gebeurd? Of eigenlijk: waarom is er niks mee gebeurd? Ik zie weer dezelfde animaties, personages, achtergronden, geluidseffecten en uitspraken als in het eerste deel en dat was nota bene al een GBA port. Capcom dacht hier waarschijnlijk wel heel gemakkelijk mee weg te komen, al is het voor fans van het eerste deel natuurlijk een verademing om hun favoriete personages weer terugzien. Wel is er weer veel tijd gestoken in het verhaal en de conversaties. Dit komt erop neer dat je veel, heel veel tekst mag gaan lezen.

Mijn grootste kritiekpunt op het eerste deel geldt ook weer voor Justice for All: de game is in feite weinig interactief. Het is als een soort film of boek waarin je zelf actief moet meedenken en er zelf voor moet zorgen dat het verhaal verder gaat door de juiste verbanden te zien en op de juiste momenten in te grijpen. Het is allemaal zo lineair als maar kan en er is nooit meer dan één mogelijkheid, tot vlak voor het einde, en je kunt je dan ook afvragen in hoeverre we hier te maken hebben met een videogame. Je krijgt ook zoveel tekst om je oren geslingerd dat ik er op sommige momenten wel even genoeg van had. De laatste rechtszaak redde de game voor mij behoorlijk, maar daar zal ik verder niks over verklappen.



Als je het niet als een gewone game, maar als een interactief boek ziet, valt er genoeg plezier uit Justice for All te halen. Je moet interesse hebben in het verhaal en houden van de over-the-top characters en het soort humor waar de game mee doordrenkt is, gezien je gehele spelervaring hiervan afhangt. Weet je bij voorbaat al dat je zoiets niet leuk zult vinden, dan kun je Justice for All beter laten liggen. Fans van het eerste deel die wel zitten te wachten op eenzelfde ervaring krijgen ook daadwerkelijk meer van hetzelfde en hoeven dus niet te twijfelen om de game in huis te halen.