In 2004 verscheen Katamari Damacy in Japan en de Verenigde Staten, de game werd een onverwacht succes. De gameplay was eenvoudig maar verslavend, je gebruikt beide analoge sticks om een bal (Katamari) vooruit te duwen. De bedoeling was om de bal steeds groter te maken zodat je uiteindelijk de sterren kon vervangen die aan de hemel stonden. Jong en oud genoot van het spel.

Maar dan hebben we nog altijd niet gezegd hoe zo'n kleine prins zo'n gigantische bal kan besturen. De besturing gebeurt met de twee analoge sticks, de ene controleert de linkerhand van de prins, de andere de rechterhand. Door ze beide vooruit te duwen, zal de bal de prins vooruitduwen. Dit systeem lijkt verwarrend maar eens je begint met spelen, is het ongelofelijk gemakkelijk.



Een grote Katamari maak je door je bal vooruit te duwen tegen kleinere voorwerpen waardoor deze blijven hangen, en je Katamari groter wordt. In het begin kun je natuurlijk enkel kleinigheden oprollen maar later begin je met vissen, kleine zoogdieren, kippen en uiteindelijk zelfs honden, mensen en als kers op de taart flatgebouwen en planeten. Duidelijk een game voor mensen met grootheidswaanzin.

Wat we ook niet mogen vergeten te vermelden is de prachtige handleiding. Deze lijkt eerder op een kinderboek dan op een handleiding. Dat geldt ook voor het packshot, geen ingame screenshots of stoere plaatjes maar een gewone kleurtekening. Deze twee leggen een duidelijke basis voor de tekenstijl van de game. Geen realistische graphics maar blokvormige, kinderachtige mensen met een uniek kleurenpalet. Enkel de camera kan een probleem vormen, omdat je Katamari soms wel eens durft verdwijnen achter objecten en je deze niet snel terug in de juiste richting kunt draaien.

De game telt weinig polygonen en de texturen zijn niet perfect, maar de framerate blijft constant, zelfs als je gigantische structuren oprolt, en de graphics passen zeer goed bij het concept. De omgevingen bevatten nu ook meer variatie dan in het eerste deel met als hoogtepunt een level waarin je binnenshuis begint maar uiteindelijk de tuin in kan en dan de rest van het dorpje bezoeken, inclusief zwembad, speeltuin en boerderij, elk met hun eigen soort voorwerpen. Je kan nu ook onderwater rollen en de ruimte in gaan om de zon op te rollen, maar daarvoor moet je wel eerst genoeg planeten en sterren aanmaken.



Net zoals de graphics doet de muziek zijn job goed. Namco heeft gekozen voor gekke Japanse muziekjes. Deze deuntjes zit je rustig mee te neuriën tijdens het spelen en blijven nog enkele dagen in je geheugen hangen. Echt beschrijven kun je de muziek niet maar hij is het best te vergelijken met romantische animeliedjes.

Het besluit om Katamari Damacy niet in Europa uit te brengen was betreurenswaardig maar daardoor kunnen we (dankzij Electronic Arts) wel direct van start met We Love Katamari dat op elk punt beter is dan zijn voorganger. Hoewel de game op het eerste zicht wat vreemd lijkt, word je er direct ingezogen door de verslavende gameplay. De game maakt zelfs laadtijden leuk want dan vliegt het hoofd van de King over je scherm en verschijnt er een tekst in rare vormen. Dit varieert van Now Loading tot het opnoemen van alle planeten. Een aanrader voor elke gamer die geen schrik heeft van wat originaliteit.