Eidos lanceerde enkele jaren geleden het 'Fresh Games' Label. Men bracht onbekende maar originele Japanse games naar Europa. Dankzij deze riskante zet van Eidos konden wij Mr. Moskeeto, Way of the Samurai, Legaia 2 Duel Saga en Mad Maestro spelen.

Gameplay: 85/100
In het begin lijkt de game wel moeilijk maar na een dertigtal minuten ben je wel met de besturing. Er zijn meerdere modes maar er zijn maar twee belangrijke modes: De Story en de Child Mode.

De Child Mode is het kleine broertje van de Story Mode. De mode is namelijk veel makkelijker dan de Easy moeilijkheidsgraad van de Story Mode. Dit komt omdat enkele features, zoals de pressure meter, niet aanwezig zijn in de Child Mode. In deze mode is het zelfs onmogelijk om te verliezen.

In de Story Mode moet je je door elf levels werken voor je het einde bereikt. Elk level heeft zijn eigen verhaal. In het eerste level bijvoorbeeld moet je romantische muziek spelen om een koppeltje blij te maken. Als je het level niet kunt uitspelen, breekt de vrouw met de man omdat hij te laat is, anders vergeeft ze hem. (Gelukkig voor hem want hij wou niet te laat komen.)

De gameplay is in principe erg simpel maar vergt totale concentratie. Op het scherm staan er vier bolletje en op het moment dat de cursor het bolletje verlicht, moet je drukken.



Dat is natuurlijk niet alles. Er zijn drie gradaties in hoe hard je moet drukken: Groen (licht), blauw (medium) en rood (hard). Soms moet je ook op een pijltje drukken zodat er een nieuw instrument begint te spelen.

In totaal moet je echter maar vijf toetsen gebruiken, de vier pijltjestoetsen en de X - knop. Je mag natuurlijk ook een van de andere vier knoppen (vierkantje, cirkeltje en driehoek) gebruiken. Deze eenvoudige besturing is zeker een pluspunt.