Is het leuk om braaf te zijn? Om mensen te wijzen op hun fouten, al dan niet gekoppeld aan een boete of zelfs een celstraf? Ontwikkelaar Fallen Tree Games denkt van wel, met hun game The Precint laten ze je namelijk in de schoenen stappen van een beginnend politieagent. Toch is het gelukkig allemaal wat minder braaf dan je in eerste instantie zou denken.
Het is 1983 en het stadje Averno City is doordrenkt met criminaliteit. Twee bendes proberen de dienst uit te maken en de politiemacht lijkt een bijrol te spelen. Nick Cordell Jr. komt net uit de opleiding en heeft meteen de ogen op zich gericht. Zijn vader was namelijk commissaris, alvorens hij werd vermoord. Een extra motivatie om de criminelen een halt toe te roepen.
Verwacht alleen niet dat je meteen met getrokken wapen hun leiders gaat confronteren. In plaats daarvan ga je met je aangewezen partner de straat op om parkeerbronnen te schrijven en te kijken of er geen snelheidsovertredingen worden begaan. Deze alledaagse activiteiten worden via oproepen op je radio meermaals onderbroken. Het kan zomaar zijn dat er ergens een drugsdeal gaande is of een vuurgevecht is uitgebroken waarin collega’s assistentie vereisen. Sta je echter net op het punt om iemand te ondervragen die zich verdacht heeft gedragen, dan kun je hulp ook gewoon weigeren. Averno City zit immers dermate vol met criminaliteit dat niemand er iets om lijkt te geven en ook je collega’s zullen je niet met een scheef gezicht aankijken.
De dagelijkse activiteiten zijn grofweg in te delen in drie activiteiten, namelijk het patrouilleren te voet, in de auto stappen om de straten veilig te houden of assistentie verlenen vanuit een helikopter. In het laatste geval is het vooral de bedoeling om criminelen die trachten te ontkomen in een zoeklicht te houden zodat de politie op de grond weet waar ze moeten zoeken. Vanuit de auto ben je vooral bezig om criminelen te volgen die trachten te ontkomen en als dit niet goedschiks lukt, dan maar kwaadschiks. Terwijl je op hoge snelheid door de straten scheurt ram je dwars door obstakels en zal niemand het je kwalijk nemen als je andere weggebruikers op grove wijze aan de kant beukt. Braaf? Welnee, het eindresultaat is een stuk belangrijker.
Criminelen zijn niet blij als ze ingerekend moeten worden dus veelal eindigt het in een ontsnappingspoging en een achtervolging te voet. Na een sprintje en veelal een sierlijke duik wijs je de vluchtgevaarlijke op zijn fouten en zul je de bewijslast aan moeten dragen. Je controleert zijn identiteit om erachter te komen of er geen vergrijpen open staan, fouilleert de verdachte om te kijken of er geen illegale middelen aanwezig zijn en koppelt dit aan alle bewijslast. Te denken valt aan vandalisme, het in bezit hebben van drugs of het wegvluchten bij een arrestatie.
Deze voortdurende herhaling van zetten begint na een tijdje wel wat vervelend te worden. Weliswaar kun je een deel van je handelingen uitbesteden, denk aan de keuze om een aangehouden persoon te laten vervoeren of dit zelf te doen, alleen verdien je dan minder XP. En dit heb je weer nodig om nieuwe kwaliteiten vrij te spelen, zoals meer uithoudingsvermogen of toegang tot betere wapens. Je meer richten op het verhaal is helaas geen optie aangezien dit onderdeel juist voort komt uit de patrouilles. Enkel op deze momenten verzamel je namelijk bewijsmateriaal dat je nodig hebt om de bendes op te rollen. Weliswaar kun je het verhaal negeren door dit pas later op te pikken, andersom is het dus niet het geval. Omdat de verhalende missies, op die aan het einde na, ook niet het hoogtepunt zijn of dermate veel variatie bieden is er een kans dat je vroegtijdig afhaakt.
Ook op ander vlak zou deze keuze best te begrijpen zijn. Regelmatig was ik geïrriteerd door de kunstmatige intelligentie van voornamelijk mijn collega’s. Meer dan eens ben ik overreden door politieauto’s of liet mijn partner een crimineel ontkomen door de achtervolging snel te staken. Gelukkig heeft het geen grote consequenties, afgezien van de XP die je hierdoor deels komt te verliezen. Ook andere punten heb ik als storend ervaren, zoals de camera binnen het isometrische perspectief dat niet altijd lekker te positioneren is, schieten dat niet goed werkt of een camera die om een onduidelijke reden niet wilde stoppen met schudden. Dat ook de meeste acteurs hun teksten binnen een statisch plaatje op emotieloze wijze opdreunen helpt niet bij aan de belevenis.
En toch wist The Precint me in zijn greep te houden. Deels komt dit door de stad zelf, die me met zijn regenvolle nachten en foute clubs voortdurend herinnerde aan de redding die gebracht moest worden. Het is ook juist de onverwachtheid waardoor ik door blijf spelen. Terwijl je bent toegewezen aan een wijk om parkeerboetes te schrijven kan het zomaar zijn dat je hulp ingeroepen wordt bij een achtervolging die aan de andere kant van de stad eindigt terwijl zes politieauto’s de jacht hebben geopend. Ook kun je deelnemen aan straatraces en zijn er jumps waar je de juiste afstand op moet zien te behalen. Deze momenten zorgden ervoor dat er net genoeg is om door te blijven gaan, wel wil ik Fallen Tree Games de tip meegeven om zich bij een volgende game iets meer te richten op het verhaal.
Beoordeling
65
The Precint laat je spelen als diender binnen een door criminaliteit overlopen stad. Je einddoel is het oprollen van twee bendes, alleen speelt dit verhaal tweede viool en ben je vooral bezig met dagelijkse bezigheden zoals parkeerboetes uitschrijven of mensen op de bon slingeren. De balans is hierdoor een beetje zoek en de vraag is of dit interessant genoeg blijft alvorens je het einde hebt bereikt.
