Vraag me naar mijn favoriete games en het lijstje kan iedere keer anders zijn. Toch is Hades één van de namen die wel standaard een plekje krijgt. De rogue-lite werd gekenmerkt door een combinatie van een sterk verhaal, interessante personages en heerlijke gameplay, en dat ontging ook ontwikkelaar Super Evil Megacorp niet.
De studio sluit zich aan in een lange rij van bedrijven die één of meerdere games rondom de Teenage Mutant Ninja Turtles op hun naam hebben staan. Je moet dan ook met een originele invalshoek komen, want met de zoveelste brawler val je toch een stuk minder op. En dus keek Super Evil Megacorp eens om zich heen, zag Hades en dacht: dat kunnen wij ook! Het is alleen jammer dat ze even vergeten waren om ook hier een sterk verhaal als uitgangspunt te nemen. Het verdwijnen van Splinter en de Turtles die in actie komen om hem terug te halen is immers weinig origineel.
De tweede steunpilaar voor wat ik zo waardeer aan Hades zijn de interessante personages. Op dit vlak kunnen ze natuurlijk terugvallen op April en de vier Turtles, die het op moeten nemen tegen namen als Leatherhead en Bebob en Rocksteady. Iedereen die weleens een comic of serie van de Turtles heeft gezien zal ze kennen en daar vertrouwt de ontwikkelaar ook op. Los van enkele gesprekjes en een rol als sta-in-de-weg krijgen ze geen verdere verdieping. Sowieso hadden er wel wat extra stappen gezet mogen worden, in plaats daarvan vecht je tegen een weinig variërend aanbod van Mousers, Foot Ninja’s en ratten. De enige verandering hierin zijn aangepaste versies van deze zelfde vijanden die simpelweg wat sterker zijn.
Zoals eerder aangegeven is Splintered Fate een rogue-like en dit heeft misschien enige uitleg nodig. In je zoektocht naar Shredder doorloop je kamers en als je de vijanden hebt verslagen krijg je toegang tot de volgende kamer, terwijl je tussentijds uit een beloning kunt kiezen. Gedurende een run verkrijg je zowel tijdelijke upgrades die verdwijnen als je het loodje legt, als valuta waarmee je vaste upgrades vrijspeelt en bij iedere run behouden blijven. Te denken valt aan meer health, meer aanvalskracht of een grotere kans op het verkrijgen van beloningen. Er zijn alleen dermate veel valuta dat niet altijd duidelijk is hoe je ze moet verkrijgen, en dan komen hier ook nog artefacten bij die weer apart te upgraden zijn. Less is more is wat dat betreft wel van toepassing.
Andersom zijn er juist ook zaken die verder uitgebreid hadden mogen worden. De gameplay is redelijk basaal, met een knop voor een standaard aanval, voor een special move en een extra die per Turtle verschillend is. Donatello kan tijdelijk zijn verdediging van een boost voorzien, Michelangelo kan vijanden tijdelijk verdoven, Raphael trekt vijanden naar zich toe met een ketting en Leonardo kan drie werpsterren gooien. Zelfs na vele uren spelen en upgrades te hebben verkregen blijft de gameplay op de vlakte en blijf je met het gevoel achter dat er meer in had gezeten. Hierdoor begint de herhaling na een run of tien toe te slaan en dit komt ook omdat er geen keuzevrijheid is. Daar waar je in Hades steeds weer uit kamers kon kiezen om zo je eigen pad te creëren is er hier slechts één moment waarbij je kunt kiezen of je naar omgeving één of twee gaat, om vervolgens weer op hetzelfde punt uit te komen. Weliswaar hebben sommige (mini-)bazen verschillende aanvalspatronen, alleen is dit te weinig variatie voor een genre die je juist in zijn greep moet houden.
Qua moeilijkheidsgraad zijn er twee keuzes te maken en zelfs in de makkelijkste stand zul je niet zomaar naar het einde rennen. Het heeft me best wat pogingen gekost om Shredder op zijn knieën te krijgen, en dit is slechts het begin. Vanaf dit punt schiet de moeilijkheidsgraad omhoog en introduceert de ontwikkelaar Shimmering Portals, alternatieve kamers met aangepaste uitdagingen. Te denken valt aan vijanden die meer schade aanrichten of geen gebruik kunnen maken van je vaardigheden. Op dit punt vroeg ik me alleen af of ik hier nog wel zin in had. Weliswaar zorgt de multiplayer ervoor dat ik nog heel even bleef hangen, maar uiteindelijk keerde ik toch terug naar mijn oude liefde. Splintered Fate is zeker het proberen waard als je nieuw bent in het genre, probleem is alleen dat er al zoveel games zijn die het beter deden en dat het geen uniek uitgangspunt heeft om langer te blijven hangen.
Beoordeling
60
Na een eerdere verschijning op Apple Arcade is Teenage Mutant Ninja Turtles: Splintered Fate nu ook op PC en consoles te spelen. Deze nieuwe versie voegt onder andere coöperatieve gameplay toe, alleen blijft het verder toch vooral een meer uitgeklede versie van anderen binnen hetzelfde genre. De gameplay is te simplistisch, de runs te herhalend en de uiteindelijk beloning niet genoeg om je langdurig vast te houden.
