Goed versus kwaad. Het is een thema dat beide kanten op kan, alleen zijn hier ook uitzonderingen op. Neem kinderboeken. Het goede wint altijd van het kwade en de protagonist is de held, terwijl de antagonist het onderspit moet delven, ongeacht hoe vaak je het boek ook leest.
In The Plucky Squire is dit niet anders. Gewapend met een zwaard en twee vrienden aan zijn zijde voert Jot steeds weer een strijd tegen de tovenaar Humpgrump en weet deze in zijn voordeel te beslissen. Boek dicht, kind tevreden en lekker slapen, om de volgende dag weer in hetzelfde verhaal te duiken met een zelfde uitkomst. Of toch niet? Humpgrump ontdekt namelijk dat zijn wereld helemaal niet beperkt is tot de pagina’s van een boek. Er ligt een veel grotere vrijheid aan zijn voeten, en daarmee wil hij een heel ander einde schrijven. Om ervoor te zorgen dat niemand hem in de weg loopt om zijn kwade plannen te realiseren schopt hij Jot uit het boek, en daarmee in de kinderkamer van een tienjarige jongen.
Door de gebeurtenissen beseft ook Jot zich dat er twee werelden zijn, die van binnen het boek en die erbuiten. In het boek laat zich dit vertalen tot 2D-gameplay op de horizontale, en soms ook verticale pagina’s. Om zijn kwade plannen te kunnen realiseren stuurt Humpgrump vijanden op je af die je met een zwaard te lijf gaat. Je kunt weliswaar upgrades kopen zoals een draai- en een sprongaanval, verwacht alleen niet dat de combat verder zal worden uitgediept of meer tactiek vereist. In plaats daarvan is er meer nadruk gelegd op mini-games en puzzels. De mini-games, die je overigens ook over kunt slaan, laten je als Jot een variant van Punch-Out!! spelen, als de trol Crash sla je ritmisch objecten terug en de tovenares Violet speelt een bubble shooter. Omdat ieder van de mini-games slechts op een enkel moment worden ingezet blijven ze leuk, terwijl een ander element juist sneller in herhaling valt.
De teksten die in het boek staan worden voorgelezen door een verteller en zijn tevens onderdeel van de puzzels die Jot dient op te lossen om verder te komen. Sommige van deze woorden zijn op te pakken uit diens zinsverband en te vervangen door andere woorden. Een sloot die leeg ligt kan hierdoor worden gevuld met water, terwijl je de dag en de nacht met elkaar afwisselt om doorgangen te creëren. Naarmate de game vordert worden de puzzels iets lastiger, zonder te resulteren in hersenkrakers. En mocht je toch vast komen te zitten dan is er altijd nog Minibeard, een kleine versie van de tovenaar Moonbeard die je met zijn tips in de goede richting stuurt.
Vanuit groene portalen kun je het boek verlaten om in de 3D-mensenwereld te stappen, oftewel de slaapkamer van het jongetje. Hier leer je nieuwe technieken die je verder helpen, zoals een stempel waarmee je objecten in het boek vast kunt zetten of kunt laten ontploffen, of de mogelijkheid om het boek te kantelen zodat objecten verschuiven. Het leuke is dat de tijd gewoon verder gaat als jij in het boek aanwezig bent, hierdoor zal de indeling van de kamer ook veranderen. Verwacht overigens geen grootste, wijde opzet. Je bent op gezette momenten buiten het boek om nieuwe vaardigheden te leren en daarmee zie je een verandering van waar het speelgoed is neergezet of wat hij heeft getekend.
De bovenstaande opzet is creatief, tot het punt dat de ontwikkelaar hun uitspattingen volledig benut heeft en er weinig aan toe weet te voegen. Het verwisselen van woorden en uit het boek stappen om nieuwe elementen te introduceren is een opzet die ze blijven herhalen. Het laatste kwart van de game kiezen ze zelfs een weg waarin alle kleur en levendigheid verdwijnt, terwijl de gameplay een vrijwel continue herhaling van zetten is. Het staat haaks op de kleurrijke game die je tot dat punt hebt doorlopen, en dit is nog niet eens mijn grootste kritiek.
In totaal heb ik er negen uur over gedaan om The Plucky Squire uit te spelen, een tijd waarin ik zeker tien vastlopers heb gekend. Eenmaal liep het spel zelf compleet vast en moest ik deze herstarten, op de andere momenten diende ik dit om verschillende momenten vanuit het menu te doen. Dit kon zijn omdat een bladzijde niet omgeslagen kon worden, een verschuifbare opstap uit de wereld werd geslingerd en ik niet verder kon, Jot alleen nog maar naar links kon bewegen of ik bleef steken in de omgeving. Gelukkig wordt er gul omgegaan met auto-saves, alleen van een goede afwerking kunnen we niet spreken. Ook is het vervelend dat er verschillende verzamelobjecten zijn, alleen dat je in de te selecteren hoofdstukken niet ziet waar je iets hebt gemist. Mocht je een verzamelaar zijn dan doe je er verstandig aan om een guide te gebruiken. Het is jammer dat er hierdoor een zure nasmaak achter blijft, want het hele idee is juist erg leuk. Laten we hopen dat de ontwikkelaar snel met een patch komt die een groot deel van de problemen oplost.
Beoordeling
70
The Plucky Squire is een unieke game waarin een kinderboek tot leven komt en de personages beseffen dat er meer is dan hun eigen verhaal en leefwereld. Weliswaar is de gameplay na verloop van tijd wat herhalend, maar met negen uur om het verhaal te doorlopen is dit prima te overzien. Het is alleen jammer dat de techniek het grootste struikelblok vormt. Te vaak kreeg ik te maken met vastlopers, en het is wat dat betreft ironisch dat techniek de verhaalvertelling van een kinderboek in de weg staat.
