Shigeru Miyamoto lachte niet veel tijdens de vorige generatie consoles. In plaats van veel geld kreeg Nintendo vooral veel medelijden van het grote publiek. De GameCube verkocht niet goed genoeg, het bedrijf zat op creatief gebied aan de grond en er werd nauwelijks over hun games gesproken. In een interview met Famitsu gaf hij dit edelmoedig toe.
Miyamoto wijdt de mindere periode tijdens de N64 en de GameCube periode aan teveel aandacht voor de concurrentie dan aan de klant zelf. Vooral tijdens de GameCube periode was dit te merken. Miyamoto: ,,We deden teveel wat de competitie ook deed. Hoe meer we de concurrentie aangingen, hoe meer we op hen (Red: Microsoft en Sony) gingen lijken. Maar betekende nummer één zijn om die competitie ook nummer één zijn bij het publiek? Dat vroegen we ons af.”
Miyamoto filosofeert verder: ,,Ik zie entertainment als iets waarbij je een hele wijde blik naar de door jou gecreëerde wereld moet kijken. Dat is al heel lang mijn filosofie, maar er waren een aantal jaren waar ik teveel naar de trends van andere mensen keek. Dat was voor mij een dilemma.”
De ommekeer begon niet op de grote console maar op de Gameboy Advance. Nintendo ging terug naar zijn roots door de klassieke NES spellen (Metroid, Super Mario Bros) op dat platform uitbrengen. De definitie opleving kwam echter op die andere handheld, de Nintendo DS. Voormalig Nintendo president Hiroshi Yamauchi kwam met het concept daarvan en dat hielp het bedrijf uit zijn creatieve dip.
,,We wilden geen nieuw spelsysteem, maar een product waarvan de hele wereld door het lint van zou gaan. Toen zei Yamauchi ‘twee schermen’. Het ontwikkelingsteam werd gek!” Miyamoto’s inbreng van de touch pen complementeerde de DS. ,,Twee schermen was voor mij niet genoeg om de DS een succes te maken. De pen bracht alles samen, zowel op het gebied van ontwerp en de kosten.”
|
