Gamen is de laatste jaren razend populair geworden en nog steeds is de markt groeiende. Dit betekent dat er dus constant nieuwe mensen beginnen met het fenomeen 'videogames' en dat deze mensen de oudere games gemist hebben. Vandaag aandacht voor een game die het nog steeds geweldig in Zuid-Korea doet: StarCraft.

Geen wonder dat StarCraft overladen werd met negens, tienen en – volgens Blizzard - maar liefst 34 prijzen. Diverse bladen noemde de titel het beste (strategie) spel van 1998. Gamespot noemde het de beste game aller tijden. IGN en G4tv waren iets bescheidener maar zette Blizzard’s werk wel respectievelijk op nummer zeven en negen van hun top honderd. Ook werd de game in de Walk of Game opgenomen. Op de vloer van de Metreon in San Francisco staat er sinds 2006 een ster van StarCraft.

De grootste erkenning kwam echter uit Zuid-Korea. Van de negen miljoen verkochte titels waren 4.5 miljoen Koreaans. Sinds 2002 speelt zich daar zelfs een heuse competitie af waarin twaalf teams het tegen elkaar opnemen. Dankzij sponsors als Samsung en verschillende binnenlandse telecommaatschappijen verdienen spelers er flink aan – van honderdduizend tot een miljoen dollar per jaar. Daarnaast worden wedstrijden regelmatig op tv-zenders uitgezonden, want StarCraft is voor een toeschouwer gemakkelijk te volgen.


De reden heeft vooral met timing te maken. In 1998 zat Zuid-Korea in een recessie. Werklozen merkten dat StarCraft simpel te spelen, uitstekend gebalanceerd en daardoor zeer verslavend was. Speelruimtes schoten als paddestoelen uit de grond. Bloedfanatieke Koreanen richtten niet alleen op Battle.net (Op westerse schermen verscheen vaak binnen vijf minuten het bericht ‘Nuclear Launch detected’) bloedbaden aan. Ze organiseerden in eigen land tevens kleine toernooien die dankzij een aantrekkende economie in bovengenoemde competitie veranderden. Ieder jaar krijgt de staf van Blizzard ook een uitnodiging.

Intussen waren er al enkele uitbreidingen verschenen van gelieerde developers. Insurrection en Retribution kregen echter lauwe ontvangsten. De eerste miste volgens de critici de kwaliteit van het origineel, de tweede deed het iets beter maar kon geen potten breken. Blizzard kwam vervolgens - samen Saffire - met StarCraft: Brood Wars, die wel positieve kritieken kreeg. Kerrigan wist daarin overigens door ingenieuze verdeel en heers tactieken de complete sector naar haar hand te zetten. Er kwam ook nog een tegenvallende N64 versie, maar toen werd het stil.

Lang stil. In 2002 werd de tactical third persoon shooter StarCraft: Ghost aangekondigd, maar die kende de nodige problemen. De game ging van de ene developer naar de andere, werd herhaaldelijk herschreven en zelfs een paar keer opnieuw gemaakt. Hoewel Blizzard het niet officieel heeft toegegeven, beschouwen de meeste journalisten hem als geschrapt. Verder leek het bedrijf meer met Warcraft, Diablo en vóóral World of Warcraft bezig te zijn. StarCraft II aankondigingen werden glashard ontkent.


Blufpoker. Want net zoals bij Diablo III bleek Blizzard er al jaren mee bezig te zijn. Sterker nog toen Warcraft III: Frozen Throne in 2003 verscheen, waren de makers gelijk aan StarCraft II begonnen. En alsmaar bleef de PR afdeling melden dat ze het zó druk met World of Warcraft hadden. Niet dat het de fans wat kon schelen. Toen de developer eindelijk de opvolger in – hoe kan het ook anders – Seoul, Zuid-Korea bekend maakte bleef het daar nog lang onrustig.

Wat gaat StarCraft II ons brengen? Grafisch ziet het er al stukken beter uit, we hebben al wat nieuwe units gezien en het lijkt allemaal nog grootschaliger te gaan worden dan bij het origineel. Wat we nog niet weten is hoe het verder gaat met de hoofdpersonages. Waar is Sarah Kerrigan de afgelopen jaren gebleven? Hoe is Jim Raynor aan lager wal geraakt. En wat is het lot van de Protoss sinds ze van hun thuiswereld zijn verdreven? Hopelijk geeft het nieuwe deel antwoord op die vragen.