Column: Ratings, lies and videogames
Door Tom_V op 15-11-2007 om 08:21
|
Bron: Gamed
|
Onlangs las ik bij een review op Gamed de vernietigende reactie van een gast. Of althans een poging tot vernietigende reactie. Deze gemaskerde ridder had het niet zo begrepen op de score die voetbalspel X van een collega-redacteur kreeg en besloot om zijn zwaard te trekken en de strijd aan te gaan.
Helaas voor de liefhebbers van de middeleeuwen was de ridderlijke strijd van korte duur, want al snel bleek de gemaskerde niks meer te zijn dan een ongeletterde boerenknecht die niet eens de moeite had genomen om de argumentering voor die score - de eigenlijke review - te lezen. Enigszins teleurgesteld slenterde ik door de steegjes van onze vurige Gamed-stede. Het volk morde. Ook zij hadden immers gehoopt dat de betreffende collega-redacteur nog de kans zou krijgen om met het platte van zijn zwaard enkele stevige tikken uit te delen. Maar tegen iemand die ongewapend is kun je maar beter de strijd staken. Daar valt immers geen eer te halen. Het duurde niet lang vooraleer ik - wandelend tussen het proletariaat - tot de conclusie kwam dat er iets grondig fout was met een ongeletterde boerenknecht die enkel cijfers kon lezen. Daar moest ik mijn hersencellen voor aan het werk zetten.
Thuisgekomen gebood ik mijn wijf om mijn denkhoed af te stoffen. Ik zou hem immers nodig hebben, want de gebeurtenissen van daareven schreeuwden om over nagedacht te worden. "Wijf," zo sprak ik haar aan, "de gebeurtenissen van daareven schreeuwen om over nagedacht te worden. Het valt mij dan ook zwaar om te zeggen dat ik afscheid moet nemen van de kroost en het valt me iets minder zwaar om te zeggen dat ik ook afscheid moet nemen van jou." Ze knikte instemmend en vroeg:"Kinkel, waar ga je heen?" Ik vertelde haar terstond dat dit haar zaken niet waren en dat ze maar beter wat sneller zou afstoffen. Ik opende de deur van de varkensstallen en nam afscheid van mijn kinderen Mansellius, Fittipaldus, Sennathos, Boutsenius en het kleine Piquetje.
"Wijf, waar is onze zesde koter, Alonsoniwinnius?"
"Kinkel, die heb je geschonken aan de paters van West-Vleteren, weet je nog?"
Ik zette mijn inmiddels afgestofte denkhoed op, bekeek mijn voorraad Patersbier en herinnerde me al snel het voorval. Daarna gaf ik het wijf een kus, plantte met niet te onderschatten snelheid mijn vuist tegen haar tanden en vertrok. Op denktocht. Langs het kabbelende beekje dat in menig verhaal dienst doet als ideale opening van een nieuwe paragraaf, trok ik naar het Bos der Zeven Wijzen. Normaal gezien schrijft menig reiziger en columnist hier nu een stukje dat de naam van het bos kan verklaren, maar deze keer niet. Mede door cholera, de gevlekte builenpest en alzheimer is er van dat verhaal maar weinig overgebleven. Volgens mij woont er slechts één wijze in dit bos en daar trok ik naartoe. Jeroen Brouwers was zijn naam. Een oude man die de mensheid van boeken voorzag en terloops ook nog geldprijzen van €16,000 durfde te weigeren. Voorwaar, een genie.
Wijsgeer Brouwers had me niet veel te vertellen. "Ga lopen, jij stuk vrouwafrossend ongedierte. Voor ik je geldbeugel weiger!" De man leek over z'n toeren, slofte naar de open haard, keerde aan een verschroeiend traag tempo op zijn stappen terug, nam een stoel vanonder de eettafel, sleepte die richting open haard, kroop met een zichtbare vorm van hoogtevrees op de stoel, greep zijn pijl en boog, kroop aan een slakkentempo weer van de stoel en richtte het dodelijke wapen op mij. Dit alles gebeurde zo snel, dat ik niet eens de tijd had om te reageren. Mijn laatste uur was geslagen. En toen merkte wijsgeer Brouwers mijn denkhoed op. "Oh, jij bent ook een denker. Mijn excuses voor dit uitermate verwerpelijke vertoon, vriend. Ga zitten."
Samen met Jeroen Brouwers overliep ik in detail de gebeurtenissen van de voorbije dag. De man leek hoegenaamd niet geïnteresseerd in mijn bizarre ochtendlijke rituelen, maar zette zich schrap toen het over de ongeletterde boerenknecht ging. Volgens Brouwers was de reactie van de snoodaard niet eens vreemd te noemen. Sinds de dag waarop cijfers en getallen werden uitgevonden, hebben die een magische aantrekkingskracht op de mens. Men staart zich al gauw blind op getalletjes, zonder zich iets van de achterliggende verklaring aan te trekken. De vraag is hoeveel je verdient. Niet wat je daarvoor doet. De vraag is hoe groot je bent. Niet hoe het komt dat je zo klein bent gebleven. De vraag is ook hoeveel punten een spel krijgt. Niet waarom het spel die punten krijgt.
*KNIP*
Even terug naar de realiteit. Stel dat ik een spelletjesmaker was dan zou ik, de weken rond de release van mijn troetelkind, nagelbijtend rondlopen. Immers, de jaren van werk die je in het spel stopte, gaan op een paar uur gemaakt of gekraakt worden door iemand die leeft van en voor aandacht. Die mensen - laat ons ze voor de aardigheid recensisten noemen - zijn zich ter dege bewust van de macht die van hun schrijfsels uitgaat. Dat is niet alleen bij gamerecensies het geval, maar ook bij film- en boekenrecensies. Moeten ze dan vanuit een reflex van menslievendheid games minder streng gaan beoordelen? Neen, maar ze moeten wel af van het eeuwige scoresysteem.
De eindgebruikers verwachten dat een recensie afgesloten wordt met een score. Hetzij in getallen, hetzij in sterren, hetzij in plus- en minpunten. Terwijl we - en dan spreek ik als recensist én eindgebruiker - best wel weten dat zo'n systeem niet langer houdbaar is. Het gevaar bestaat immers dat lezers enkel de eindconclusie of score bekijken en dat dit ook het enige is dat van het recensiewerk en vooral het hele productieproces van een game/film/cd/boek onthouden zal worden.
De arrogante fout die recensisten maken is dat zij er vanuit gaan dat consumenten niet in staat zijn om een hele sliert tekst te lezen en daaruit zelf hun conclusies te trekken. Ieder scoresysteem is op zich overbodig, want wie een recensie leest en analyseert kan zelf besluiten om eventueel tot een aankoop over te gaan. De idiote fout die consumenten maken is dat zij dit allemaal slikken. Ze willen immers kunnen vergelijken met andere games, ze willen erkenning voor hun keuzes. Maar die erkenning en vergelijking kan er ook komen door komaf te maken met hapklare brokken. Gooi die oubollige scoresystemen in de prullenmand en enkel het pure, het schone blijft over: de urenlange zoektocht van een schrijver naar de essentie van een spel.
Weg met scores. Weg ermee. Weg met die nonsens. Leve Jeroen Brouwers! Leve de denkende consument! Leve Sennathos! En vooral leve de disclaimer hieronder!
|
|
|
|
|
|
 08:46 PGR4 krijgt een uitbreiding
 08:19 Interplay aan de slag met Earthworm Jim
|
| Reacties (7) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Gast (84.105.65.xxx)
op 15-11-2007 om 10:26
|
|
touché :P
|
|
MaartenL
(Redacteur)
op 15-11-2007 om 12:52
[Niv: 472 / Exp: 23598]
|
|
Idd ^_^
Maar al te vaak zie ik "spel X heeft een 7 gescoord bij Y" en de reacties zijn altijd "dan is het een rental of het spel zuigt".
Pas als die ronde 8 ergens prijkt, trekken ze hun ogen open en lezen ze misschien wel de review zelf maar vaak is het inderdaad enkel de score en de aangehaalde punten waarop vele 'gamers' hun keuze maken...
Het zal echter nog wel een tijd duren voordat de reviewers het zelf doorhebben en dit puntensysteem overboord gooien. Dan ben je gelijk verplicht de review te lezen en misschien dat de games dan gewaardeerd worden voor wat ze zijn, niet voor welk cijfer dat er opgeplakt werd.
|
|
FloriX
op 15-11-2007 om 21:06
[Niv: 258 / Exp: 12906]
|
tja, ik heb ook even de cijfertjes bij assasins creed moeten negeren om het spel toch te kopen, goeie collum, ben het volledig met je eens....
Gewijzigd door FloriX op 15-11-2007 om 21:06
|
|
Cain
op 15-11-2007 om 23:09
[Niv: 147 / Exp: 7344]
|
|
"Ik opende de deur van de varkensstallen en nam afscheid van mijn kinderen Mansellius, Fittipaldus, Sennathos, Boutsenius en het kleine Piquetje."
Hehehehe.
"Wijf, waar is onze zesde koter, Alonsoniwinnius?"
Hahahaha, Rofl.
|
|
Orian
op 16-11-2007 om 07:22
[Niv: 67 / Exp: 3361]
|
|
Tja, ik heb toch echt liever een cijfer. Als ik een game wil halen, maar zit te twijfelen tussen game A, B en C. Dan heb ik geen zin om voor elke game (een aantal) revieuws te lezen (ik lees altijd meerdere). Dan kijk ik eerst naar de *gemiddelde) cijfers. A krijgt gemiddeld een 8,3 ok, de moeite. B een 6,2 niet de moeite. C een 8,7 de moeite. DAn lees ik de reviews van A en C, maar neit die van B.
Een beter idee lijkt mee een meer vast cijfersysteem, wat sommige sites al toepassen. Bijv. alleen hele cijfers, zodat je niet krijgt: oh, A had 0,1 punt meer C, dus A is geweldig en C zuigt. Cijfers zelf mogen wel blijven imo.
|
|
im2
op 16-11-2007 om 07:37
[Niv: 574 / Exp: 28719]
|
|
Miss moet er tijdens het lezen van de review multiple choice vraagjes worden gesteld en dat daaruit een score wordt gevormd, aangepast aan je eigen mening...
|
|
|
Gast (213.10.96.xxx)
op 16-11-2007 om 10:45
|
|
Mag ik u er even op wijzen dat een cijfer systeem gewoon onmisbare is voor een gamereview! Ik ben het met je eens dat een cijfer niets zegt zonder dat je de onderliggende argumentatie leest. Maar…
Het cijfer zegt wel veel over de KANS dat ik een spel leuk zal vinden. Ik zie cijfers als een percentage. Als een game een 83 krijgt zegt mijn dit, dat er een kans van 83% is dat ik het spel vermakelijk zal vinden. Maar ook 17% kans dat ik het helemaal ruk vind. Had ik dit niet ook uit de tekst kunnen hallen? Ja misschien wel maar ik ben een druk bezet man. Naast mijn werk, sport en sociale activiteiten heb ik nog een aantal uur per week over die ik kan besteden aan games.
En daar zit nu net het probleem in. De uren die ik kan gamen wil ik graag besteden aan goede maar vooral vermakelijke games spelen en niet over deze games lezen. Om de goede games van de slechte games te onderscheiden is het noodzakelijk dat ik review lees maar elk kwartier dat ik een review lees is een kwartier die ik niet kan besteden aan het spelen van een game. Dus het is hier dat het cijfer handig is. Als een game hoog op mijn must-have lijst is komen te staan door de previews, trailers enz. dan worden er 2 a 3 reviews volledig gelezen van mensen waarvan ik weet dat ik hun smaak deel (al is dat enkel in een bepaald genre). En dan beseer ik hier op of het mijn geld en nog belangrijker mijn tijd waard is of niet. Als er geen cijfer op deze reviews stonden had ik ook de mening van de reviewer geweten om dat ik toch wel de moeite had genomen om de review te lezen. Maar van de honderden andere games die onder mijn radar zijn gebleven omdat ze niet een miljarden budget voor reclame hadden, of buiten mijn favorieten genres vallen, zou ik nooit hebben geweten of ze niet toch een verborgen diamant waren. Denk aan games als psychonauts, beyond good and evil, the warior enz, enz. enz. spellen die mijn pas opvielen na dat ik even snel na een review score keek. De positieve scores hebben mijn aangezet om de review te lezen welke op hun beurt mijn weer tot een aankoop hebben aangezet.
Het cijfer is dus voor mijn niet een systeem om te beoordelen of de game een aankoop waardt is maar een systeem om te bepalen of het niet toch de moeite waard is om de review te lezen. Een 6, 7 geeft een reactie als “zie je ik dacht al dat het niet was”. Maar een hoge 8 of 9 geeft een reactie als “hé zou dit dan toch een fps zijn waar ik wel lol aan ga beleven? Laat ik eens verder lezen.”
Game on
N Stone
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
 |
 |
|
| Titel: |
| Column |
|
| Type: |
| Feature |
|
| Releasedatum: |
| Niet |
|
| Ontwikkelaar: |
| Gamed |
|
| Uitgever: |
| Gamed |
|
| Media: |
|
Geen media gevonden
|
|
|
