Al sinds eind 2006 kunnen gamers hun oorlogszuchtige neigingen botvieren in de nieuwste game uit de Total War reeks, Medieval II. Voor wie alle facties al heeft vrijgespeeld en alle mogelijke tactieken heeft uitgeprobeerd is er goed nieuws: de uitbreiding Kingdoms is sinds kort verkrijgbaar.

In plaats van nieuwe inhoud toe te voegen aan de oorspronkelijke Grand Campaign is er hier voor een andere aanpak gekozen. De toevoegingen zijn te vinden in vier nieuwe campagnes, welke los van elkaar te installeren zijn. Weliswaar betekent dit een heel lange installatie wanneer je alles in één keer installeert, met heel veel schermpjes waar je doorheen moet klikken, maar dit leed is snel vergeten wanneer je aan de nieuwe campagnes begint. Er zijn een aantal algemene verbeteringen te vinden die je in elke campagne terugziet, maar de meeste nieuwe inhoud, zoals nieuwe eenheden, facties en andere bijzonderheden, is specifiek per campagne.


In de Britannia campagne vechten de Engelsen, de Schotten, de Ieren, de Noren en de Welshmen om het land. De Engelsen beginnen met het grootste landgebied en ze zijn dus meteen de sterkste natie, maar hierdoor krijgen ze ook de meeste aanvallen te verduren. De overige facties proberen het land van Engeland af te stelen, met uitzondering van de Noren. Deze komen vanuit het Noorden en vallen dus Schotland binnen. Deze campagne lijkt qua setting sterk op de Grand Campaign uit het origineel, maar zorgt door de kleinere map op meer gefocuste potjes. Nieuw is het verschijnen van bepaalde helden tijdens de game, welke uit het niets tevoorschijn komen. De helden zelf hebben wel aardige vaardigheden waardoor het goede generaals zijn, maar wat ze echt bruikbaar maakt is dat ze een groot leger bij zich hebben. Zo komt William Wallace opeens ten tonele wanneer je met de Schotten speelt, met een leger van zo’n duizend man bij zich.

De Crusades campagne verplaatst het blikveld naar de plaats waar nu het huidige Israël ligt. De verschillende facties bestaan uit kruisvaarderstaten (het Vorstendom Antiochië en het Koninkrijk Jeruzalem) en de staten Egypte, Turkije en het Byzantijnse Rijk. De kruisvaarders willen het Heilige Land in bezit houden, terwijl de overige staten hun grondgebied terug willen. Een bijzonderheid in deze campagne is dat elke factie zijn eigen machtscentrum heeft. Deze plaats moeten ze in bezit hebben om het spel te kunnen winnen, en ook is dit centrum nodig om goede eenheden te kunnen trainen. Ook in deze campagne komen er helden voor, vaak de leider van de factie. Deze verschillen van de helden in de Britannia campagne doordat ze allemaal een speciale vaardigheid hebben die ze tijdens het gevecht kunnen inzetten. Bij de meeste helden verbeteren deze vaardigheden het moreel van de troepen of geven ze meer aanvalskracht, en door deze goed in te zetten kun je tijdens een moeilijk gevecht het tij keren.


In de Teutonic campagne is religie nog belangrijker dan bij de Crusades campagne, omdat het hier een wezenlijk onderdeel vormt van de tactieken van de belangrijkste facties. De Teutonic Order is naar Oost-Europa getrokken om de Litouwers met geweld te bekeren van hun natuurgodsdiensten. Ook omringende landen zoals Polen en Denemarken worden bij het conflict betrokken. Als de Teutonic Order is het belangrijk dat het katholicisme de grootste religie blijft in je regio, anders verlies je de toegang tot de sterkste eenheden. Omdat het een ridderorder is in plaats van een factie kunnen hun steden niet groot opgebouwd worden, en moeten ze zich daarom meer focussen op kastelen. De Litouwers moeten ook goed opletten op religie: zij moeten een keus maken tussen het christendom of hun eigen godsdienst. Als ze hun eigen godsdienst blijven volgen kunnen ze verschillende tempels laten bouwen die sterke eenheden produceren. Als ze zich daarentegen bekeren raken ze deze mogelijkheid kwijt, maar krijgen ze dan wel toegang tot de technologieën van de christelijke facties. Zo kunnen ze nieuwe gebouwen bouwen en nieuwe eenheden trainen, en hun steden kunnen ook dan pas groot groeien. Ook is het bekeren natuurlijk een diplomatieke optie.

De laatste campagne speelt zich af in Amerika. Hier probeert Spanje de Nieuwe Wereld te veroveren, maar enkele indianenstammen, zoals de Maya’s en de Azteken, verzetten zich hiertegen. De Spanjaarden zijn ver in de minderheid, maar zijn technologisch gezien veel geavanceerder dan de Indianen. Dit zorgt ervoor dat deze campagne nogal snel uit balans kan raken, wanneer de Spanjaarden een beetje kunnen opbouwen. De Spaanse speler moet rekening houden met de wensen van het thuisland. Door het veroveren van meer land krijg je de gunst van het Spaanse rijk, waardoor je je steden verder kunt uitbreiden en gebruik kunt maken van nieuwe eenheden. De Indianen hebben weliswaar veel meer manschappen, maar deze zijn heel wat minder krachtig dan de Spaanse eenheden. Ook missen ze cavalerie, aangezien paarden oorspronkelijk niet in Amerika voorkwamen. De indianenstammen zullen dus massaal eenheden moeten trainen en zich erop voorbereiden grote verliezen te lijden. Niet alleen door gevechten verlies je je eenheden, ook door het offeren van je mensen aan de Zonnegod (zodat je volk tevreden blijft) en door epidemieën die vanuit Europa je kant opkomen zullen er veel Indianen sterven.


De graphics en het geluid van de nieuwe onderdelen blijven van dezelfde kwaliteit als de oorspronkelijke game. De nieuwe facties vallen op door hun eigen stijl, vooral de indianenstammen. Hun aankleding is zo kleurrijk, met veren op het hoofd en dierenhuiden aan, dat je ze al ver van boven kunt herkennen. Wel waren er framedrops bij het gebruik van de nieuwe Mangonel, een artillerie eenheid die explosieve vaten lanceert, maar voor de rest zijn er geen problemen.

De meeste verbeteringen op het algemene vlak zijn klein. Er is nu de mogelijkheid om de speelsnelheid in kleinere stappen aan te passen of zelfs in slowmotion te zetten, en er is een toegevoegde hot-seat campagne voor de multiplayer. Hierbij missen de real-time gevechten, omdat deze in hot-seat lastig uit te voeren zijn, zodat je enkel het turn-based gedeelte op de kaart overhoudt. Jammer genoeg is dan ook meteen het interessantste gedeelte van de game weggehaald, zodat wat overblijft voor de meeste spelers een weinig leuke toevoeging zal zijn, die ook nog eens erg traag speelt.

Een andere verbetering is dat je nu versterkingen ook opdrachten kunt geven. Je kunt de versterking drie globale tactieken geven (aanvallen, verdedigen of enkel afstandsaanvallen uitvoeren) en ze over het slagveld laten bewegen. De ene keer dat ik het goed aan de praat kreeg was het een leuke tactiek, in het heetst van de strijd de vijand aanvallen in de flank met je versterking kan je snel de overwinning brengen. Jammer genoeg zijn dit zeldzame gevallen. Het gebeurt veel vaker dat ze niet luisteren, maar rondjes blijven lopen aan de rand van de kaart of kanten heengaan waar je ze niet wilt hebben. Deze enorme bug zorgt er wel voor dat je snel afziet van het gebruik van versterkingen, of dat je ze gewoon weer laat beheren zoals in de oorspronkelijke game.

Er zijn dus weinig echt nieuwe functies, en de paar die er zijn werken niet echt lekker, maar eigenlijk maakt dit niet zoveel uit. Het grootste deel van de uitbreiding, de vier nieuwe campagnes, zit goed in elkaar en biedt genoeg nieuwe inhoud om de fouten over het hoofd te zien. Door het richten op zeer uiteenlopende conflicten in verschillende locaties zijn ze ook erg divers, waardoor elke campagne om zijn eigen tactieken vraagt. Kingdoms is dus zeker een geslaagde uitbreiding.