Eén van Nintendo’s favoriete helden in het groen maakt zijn debuut op de Wii. We hebben het natuurlijk niet over Mario’s broertje, maar over Link. Hij debuteert in Twilight Princess, wat eerst een Gamecube project was. Nintendo zag echter mogelijkheden om Twilight Princess ook uit te laten komen op haar nieuwe console en op deze manier is Zelda een launchtitel geworden op de Wii. Enig nadeel was dat de game daardoor extra laat uitkwam op de GameCube, maar nu het zover is lijkt dat allemaal niet meer uit te maken. Cube-gamers en Wii-bezitters spelen Zelda, eten Zelda en praten Zelda, want dit kan weleens de beste Zelda titel tot nu toe zijn. Of dat zo is, bekijken we in deze review.

Wanneer de game opstart, zie je de mooie intro die je natuurlijk al hebt gezien op internet. Toch ben je benieuwd en je laat hem uitspelen, hoewel je eigenlijk niet kan wachten om A+B tegelijk in te drukken. Als het zo ver is, maak je een account aan waarbij je zelf de namen mag kiezen voor de hoofdpersoon en zijn paard. Traditioneel en standaard laat ik dit natuurlijk op Link en Epona. Vervolgens beland je in de wereld van de mysterie en kan je avontuur beginnen. Het eerste wat opvalt is de porties tekst. Deze komen niet in grote lange verhalen met af en toe een klein stukje gameplay, maar rustig en meeslepend vanaf het begin. Het positieve gevoel overheerst terwijl je je karakter en je omgeving leert kennen.



Grafisch is het een wereld van verschil ten opzichte van ‘The Wind Waker’ en door de surrealistische graphics geeft het een serieuzer gevoel. Dit komt mede doordat de karakters ook serieuzer zijn uitgewerkt. Link is een volgroeide jongeman die klaar is om het avontuur aan te gaan. Je begint bij zijn thuisstad Ordon, waar hij zijn groene outfit met puntmuts nog niet heeft. Je begint dus niet meteen met de actie, maar zoals in elk verhaal moet je je laten meeslepen. Er zijn monsters gesignaleerd aan de rand van de stad, en Link krijgt de opdracht om naar Hyrule te vertrekken om over de ongeregeldheden te overleggen. Zoals je verwacht stuit Link op een aantal problemen en begint hij aan het fantastische avontuur. Hij komt achter een duister plot waarin de Twilight dimensie de hoofdrol speelt.

Er valt erg veel vrij te spelen en dat is ook één van de drijfveren. Je wilt natuurlijk zo snel mogelijk je boemerang en boog kunnen gebruiken, maar voor het zover is ben je alweer enkele uren aan het spelen. Een heel verfrissend element van de game is het feit dat Link in een wolf kan veranderen. Dit heeft erg veel invloed op de game, omdat je als persoon en wolf zijnde hele andere dingen kunt doen. Regelmatig moet je op een gebied terugkomen omdat de wolf een spoor moet volgen met zijn neus, of omdat je iets moet opgraven wat de menselijke Link niet kan. Ook kun je als wolf zijnde met dieren praten, wat nodig is om verder te komen. Hetzelfde gebied kan dus totaal anders zijn door deze wisseling.



Om je bekend te maken met de besturing en spelelementen van de game, heb je geen vervelende tutorial draaien, maar een personage in de game. Midna duikt op bij je eerste wolfachtige transformatie en haar verhaal lijkt een groot mysterie te zijn. Zodra je haar leert kennen blijkt ze onmisbaar te zijn, daar ze je een tal van hints geeft. Bovendien is ze een machtig wapen in de strijd tegen sommige tegenstanders. Niet alleen Midna speelt een belangrijke rol, maar ook Epona, je prachtige paard. Paardrijden speelt een veel grotere rol dan in de vorige delen en de gameplay voelt goed aan. Je kan flink wat snelheid maken met Epona, en dat is ook nodig want de gebieden zijn erg groot.

Hyrule is verdeeld in een aantal provincies. Deze kun je unlocken naarmate je genoeg presteert hebt in een bepaald gebied. Zoals ik eerder al zei, is het soms noodzakelijk om terug te keren naar een gebied waar je al geweest bent. Hierdoor ben je niet zo snel klaar met de game. Wil je alles unlocken en gedaan hebben (en geloof me, dat wil je!), dan ben je zeker wel een uurtje of 60 bezig.



Een innovatieve manier van spelen in dit deel is natuurlijk het gebruik van de Wii-mote. Het enige verschil tussen de Cube versie en de Wii versie van de game is het gebruik van sommige opties die uitvoerbaar zijn met de Wii-mote. Hiernaast kent de Wii versie een breedbeeld ondersteuning die het aan de Cube versie ontbreekt. Een totaal andere beleving tussen de Cube en Wii versie is de Wii-mote, waarmee je vaak genoeg een locatie op het beeldscherm moet bepalen (bijvoorbeeld met het laten uitvliegen van de uil of het bepalen van doelwitten met je boomerang), maar er zitten ook wildere taferelen in, zoals het slaan met je zwaard en het vangen van een vis nadat je beet hebt. Dit voegt natuurlijk een extra dimensie toe aan het spelen, en gelukkig mag ik concluderen dat die opties goed in elkaar zitten. Het laat meteen zien wat we in de toekomst van de Wii kunnen verwachten, en dat het een wijze keuze van Nintendo is geweest om voor dit soort gameplay te kiezen.



Niet alleen de grafische kenmerken zorgen voor de geweldige sfeer in deze game, maar vooral het geluid helpt hier aan mee. Eén van de dingen wat het geluid goed maakt is de verdeling van de aanwezigheid. Op sommige momenten is het geluid heel subtiel. Hier heb je oog voor omdat de karakters in de game niet praten (hoewel Midna wel wat bazelt als ze aan het woord is). Zodra het tijd voor de actie is, neemt het geluid ook zijn plaats in en dit zorgt voor een geweldig geheel.

The Legend of Zelda: Twilight Princess is zonder twijfel de beste launchtitel op de Wii, en wellicht de beste uit de Zelda reeks. De sfeer waarin je bevangen raakt is abnormaal vermakelijk en meeslepend. Het is een avontuur waar je deel vanuit wilt maken. De vele extra's maken het leuk om te spelen, en het is een ervaring die je als gamer zeker niet mag missen. Als je niet bekend bent met de vorige Zelda delen, dan is dit de perfecte kennismaking.