Nog nauwelijks enkele stappen in Red Dead Redemption 2 gezet hoor ik een relaas van Dutch aan. Hij refereert naar gebeurtenissen waar ik nog niets van weet, praat over mannen en vrouwen die ik op dat moment nog niet ken en zegt me wat de vervolgplannen zijn. Het karakter heeft nog geen enkele introductie gehad en toch geloof ik zijn woorden. Ik kan alleen maar luisteren en ja knikken.
Deze gebeurtenis speelt zich enkele minuten na het opstarten van de game af en is een voorbode van wat komen gaat. Natuurlijk, het is slechts een begin en er zijn ook games die na een sterk begin als een kaartenhuis in elkaar vallen. Rockstar heeft echter een streepje voor, hoofdzakelijk door de Grand Theft Auto serie. De studio heeft bewezen kwalitatieve games te kunnen maken binnen een open wereld en met Red Dead Redemption 2 bewijzen ze dit wederom. Hiermee lopen we vooruit op de conclusie en dus even terug naar het begin. De monoloog van Dutch staat niet op zichzelf. Ieder karakter die je zult ontmoeten, sommige bekend van het origineel en anderen geheel nieuw, zijn met zorg uitgewerkt. Van hun uiterlijke verschijning tot de woorden die stemacteurs met overtuiging hebben ingesproken. Het resulteert in een geloofwaardige invulling van de wereld.
Gelukkig is het hier niet bij gebleven. Een grootse wereld is één, een interessante wereld is iets anders. Rockstar is erin geslaagd deze twee samen te voegen. De map is opgebouwd uit de grond van het origineel en flink uitgebreid, resulterend in een uiteenlopende spelwereld met uitgestrekte vlakten, besneeuwde bergtoppen, woestijn en drassige moerassen. Waar je ook komt, de wereld nodigt je uit om ontdekt en verkent te worden. Inwoners vragen je hulp, premiejagers hebben het op je voorzien of zijn juist zelf het doelwit, je kunt dieren opjagen voor hun huid of vlees, botten van dinosaurussen zoeken, met een bootje het water op gaan om te vissen of juist een spelletje poker spelen of je wagen aan fiver finger fillet. Het is urenlang vermaak zonder dat je ook maar met de hoofdmissies bezig bent.
We zouden het namelijk bijna vergeten, toch is er wel degelijk een hoofdverhaal. Ondanks het cijfer twee in de titel betreft het hier geen vervolg op Red Dead Redemption, speelde het origineel zich namelijk af in 1911, daar belanden we nu in 1899. In het origineel kropen we in de huid van John Marston en zonder teveel weg te geven leerden we dat hij deel uitmaakte van een bende. Het is juist deze bende waar we nu meer over leren. We doen dit niet als John Marston maar als Arthur Morgan, een naaste van Dutch van der Linde, leider van de Van der Linde bende. Na een fout gelopen overval zijn ze teruggetrokken en proberen ze de groep bijeen te houden en nieuwe plannen te maken. Opgejaagd door de Pinkerton National Detective Agency en rivaliserende bendes is dit allesbehalve makkelijk.
In de eerste missies zal de ontwikkelaar je nog bij de hand houden, waarna ze de wereld aan je voeten leggen en met een duwtje in de rug toefluisteren: 'Leef je uit'. Dit begin kan nogal overweldigend zijn. Je kunt overal naartoe en er zijn geen restricties in je doen en laten. Wil je een gladgeschoren weldoener zijn die mensen in nood helpt of juist een bebaarde geweldenaar die eerst zijn pistolen trekt alvorens vragen te stellen? Los je eerst een waarschuwingsschot of is het eerste schot direct tussen de ogen? Het zijn keuzes die het verschil maken in hoe anderen je benaderen en hoe je gezien zult worden. Zelfs de kill cam reageert op je status, hoe ruwer je te werk gaat, hoe bloediger je acties in beeld worden gebracht. Er is een enorme vrijheid in hoe je reageert op karakters en hoe je situaties aanpakt. Dit betekent tegelijkertijd niet dat je onder bepaalde situaties uit kunt komen, sta dan ook niet raar te kijken als er een geldprijs op je hoofd is gezet en voorzichtiger te werk zult moeten gaan. Aan jou de keuze: koop je het bedrag af om de rust terug te laten keren of ga je het gevecht aan met de kans om opgepakt te worden?
Het vechten vormt natuurlijk een groot onderdeel van de gameplay en werkt prima. Het inschakelen van een auto-aim helpt je op weg of je neemt de vrijheid om alles in eigen hand te nemen. Waar je ook voor kiest, je zult rekening moeten houden met slijtage en een keuze moeten maken welke wapens je besluit mee te nemen. Gelukkig zijn er altijd nog de zadeltassen van je paard als extra opslag, hetgeen slechts één van de voordelen is van je kompaan. Paarden zijn het belangrijkste vervoersmiddel en door een band met ze op te bouwen neemt hun uithoudingsvermogen toe en kunnen ze meer schade verdragen. Neem dan ook de tijd om ze zo nu en dan eens te aaien, te borstelen of een suikerklontje toe te stoppen. Toch kan er altijd het moment aanbreken waarop je paard niet meer te redden is, bijvoorbeeld omdat je geen Horse Revive meer in je inventaris hebt zitten. Het is een pijnlijk moment want hoewel er altijd weer een nieuw paard te temmen is voelde het alsof ik afscheid moest nemen van een vriend omdat ik gefaald had.
We spraken al eerder over de diverse activiteiten in de spelwereld en hieruit blijkt maar weer eens hoe Rockstar realisme hoog in het vaandel heeft. Ik kan hier tientallen voorbeelden van geven, toch zal ik me beperken tot enkele momenten. Al redelijk vlot in de game zet de bende een kamp op en als speler kun je een centrale rol innemen. Natuurlijk, je kunt ervoor kiezen om er vrijwel niet naar om te kijken, toch voelde ik me al snel onderdeel van een familie. En dus keerde ik regelmatig terug om een praatje te maken, opdrachten te vervullen en mijn weelde te delen. Let wel: dit alles is optioneel. Je kunt er zelfs voor kiezen om vrijwel niet naar ze om te kijken, iets wat ze je in woord en gebaar niet in dank af zullen nemen. Blijer zijn ze dan ook als je betrokkenheid toont en vlees en huiden van geschoten dieren mee draagt. Mits uiteraard geschoten met het juiste geweer en de juiste ammunitie voor een optimaal resultaat.
En ook op ander gebied is duidelijk dat realisme de boventoon voert. Het tempo in de game ligt bijvoorbeeld niet erg hoog. Verlies je een paard op een afgelegen plek dan zul je moeten lopen en de mogelijkheid tot fast-travel is slechts in beperkte mate aanwezig. Tijdens je tocht terug zou je zomaar eens een visser of passant tegen kunnen komen waar je een praatje mee maakt en wat weer resulteert in geheel nieuwe opdrachten. Of je besluit diens bezittingen op hardhandige wijze toe te eigenen. De kans dat je alhier immers door een ander opgemerkt zult worden is klein. Anders is dit bij een overval in een stadje waar omstanders je gezicht zullen onthouden en je schietend een vluchtplan moet zien te bedenken. Gelukkig geholpen door het terugkerende Dead Eye systeem die je in slow-motion af laat rekenen met je vijanden. Ditmaal ingedeeld in gradaties waarbij je uiteindelijk zelfs kunt richten op organen.
En zo kan ik nog uren doorpraten over (mijn avonturen in) Red Dead Redemption 2. Van de gameplay die naadloos over gaat in filmpjes, dat je planten kunt zoeken om genezende middelen van te maken, dat de soundtrack subliem is en de vergezichten indrukwekkend, dat je kunt wisselen tussen een Third-Person en First-Person view en ga zo maar door. En ja, er zijn ook kleine kritiekpuntjes. Dat de bewegingen op momenten wat onhandig zijn, je een enkele framedrop kunt ervaren en er geen echte HDR in het spel zit. Wat mij betreft slechts kleine onvolkomenheden binnen een spel waar ik al zo'n zestig uur in heb zitten en nog altijd niet klaar mee ben. Rockstar mag dan wel de tijd nemen om hun games te maken, als dit de kwaliteit is die na deze jaren te spelen is juich ik dit van harte toe. Red Dead Redemption 2 is een pareltje die we maar eens in de zoveel tijd voorbij zien komen.
Beoordeling
98
Red Dead Redemption 2 is een kunststukje van hoogwaardige kwaliteit. De karakters, de spelwereld en de gameplay; aan alles is evenveel aandacht besteed en alles valt perfect samen. Of je nu bezig bent met het hoofdverhaal of de prachtige wereld verkent, het spel weet je in zijn greep te houden en pas vele tientallen uren later weer los te laten.
Gast 86.85.123 O jee. En nu heb ik herkauwde argumenten klakkeloos overgenomen van Metacritic. Eerst nog een gefrustreerde pc gamer, en daarvoor had ik het spel niet gespeeld. Alsof mijn reactie niet al duidelijk genoeg aangaf wat voor redundante nonsense je verkondigd met die absurde vooroordelen met gemis van intellect en hokjesvullerij. Eerst naar jezelf kijken, want naast mijn punten die niemand hier heeft kunnen ontkennen heb jij letterlijk niks geschreven wat uberhaupt een toevoegende waarde heeft. I rest my case
Redneckerz
(Redacteur)
op 06-11-2018 om 12:49
[Niv: 227 / Exp: 11336]
@gast 77/31:
5 punten mag ook. Het stramien blijft echter dat deze reviewer deze waarde toekent en geen last heeft van de punten die jij wel ervaart.
