Wanneer je fan bent van snelle gameplay, het oplossen van puzzels of een diepgaand RPG systeem is het de vraag of Dear Esther iets voor je zal zijn. De game valt namelijk in de categorie 'walking simulator' en dat is lang niet voor iedereen even interessant. Ben je daarentegen wel fan van dit genre, dan is de game het proberen waard.
De geschiedenis van Dear Esther brengt ons naar 2008. Toen was het nog een Half-Life mod, gemaakt door studenten aan de universiteit van Portsmouth. Al snel werd besloten om het spel door te ontwikkelen als losstaand project en na de nodige financiële problemen resulteerde dit in 2012 tot een release op de PC. Inmiddels is de game ook beschikbaar voor de Xbox One en PlayStation 4 als Landmark Edition. Alvorens we dieper in gaan op het spel is het belangrijk te weten dat deze nieuwe release vrijwel geen grafische verbeteringen bevat. Duidelijk is dan ook dat de game al enkele jaren oud is. Sommige textures weten hun leeftijd niet te verbloemen, toch heeft dit geen invloed op de sfeer.
We vertelden het al in de inleiding; Dear Esther is een zogeheten loopsimulatie. Dit betekent dat je niet meer kunt doen dan twee dingen, namelijk rondlopen en inzoomen. Staat dit idee je niet aan, dan kun je direct afhaken. Er zijn geen opdrachten, er is geen interface, er is geen combat en er zijn geen dialogen. Toch draait alles om het verhaal. Je speelt als een onbekend persoon op een onbekend eiland en krijgt flarden van een verhaal voorgeschoteld. In eerste instantie lijk je hier weinig uit op te kunnen maken. Niet gek ook als je bedenkt dat de ontwikkelaar de speler zijn eigen interpretatie wil laten vormen met de stukken die hem worden aangereikt. Er is dan ook geen juiste of onjuiste conclusie te trekken, een ieder kan zijn eigen verhaal schrijven.
Het pad dat je bewandelt beslaat vier hoofdstukken die ieder een kwartier tot twintig minuten duren. In totaal zul je dus iets meer dan een uur kwijt zijn om tot je eindpunt te komen, een duur die nog iets opgerekt kan worden als je iedere locatie goed uitkamt. Dit is zeer kort en toch had het nóg iets korter gemogen. Dit komt omdat het tempo waarin je loopt erg laag ligt. Wat ons betreft had het iets hoger gemogen, of had de speler deze keuze in ieder geval aangereikt mogen worden. Wel geeft het je de tijd om de omgevingen in je op te nemen, denk aan stranden en grotten. Het schept een perfecte sfeer die op indrukwekkende wijze is aangevuld door de soundtrack en geluidseffecten. Het druppelende water of de wind die langs je raast verhogen de sfeer en eenzame thematiek van de game.
De toevoeging in deze Landmark Edition betreft commentaar ingesproken door creative director Dan Pinchbeck, artist en designer Rob Briscoe en componist Jessica Curry. Het rechtvaardigt een tweede tocht door de game omdat ze erg boeiend weten te vertellen over het ontwikkelproces en aanverwante zaken. Dit neemt niet weg dat het spel na twee playthroughs van ongeveer een uur per keer opzij gelegd zal worden. De prijs van tien Euro is wat dat betreft best veel en toch vond ik dit het geld waard. Ook na het uitspelen bleef ik met de game en diens aangereikte verhalen rondlopen. En dit is me meer waard dan graphics die best wat beter hadden gekund en een tempo dat net wat hoger had mogen liggen.
|
