Review: LOUD on Planet X
Door Joni Philips op 26-04-2016 om 15:49
|
Bron: Gamed
|
We gaan lekker luid doen op planeet X. De titel van de nieuwste Pop Sandbox game klinkt wat mysterieus, maar het is eigenlijk een perfecte vertaling van het uitgangspunt van deze ritmegame voor PC, PlayStation 4, Mac, iOS en Android.
Het ritmespel heeft namelijk een redelijk gek verhaal: een band beleeft een intergalactisch avontuur wanneer deze wordt ontvoerd uit een concert in Toronto om op te treden op planeet X. Het is dan ook LOUD on Planet X. Het wordt echter geen gemakkelijk concert, want de band wordt er geconfronteerd met buitenaardse wezens die hen aanvallen. De vier boxen waaruit hun luide muziek stroomt, blijken echter het ideale wapen om deze wezens af te stoppen. De band gaat dan ook aan de slag om de monsters op het ritme van de muziek af te maken. Het is een verhaal dat gedurende dertig levels centraal staat, zonder dat hier ooit extra details aan worden toegevoegd. Dat is ook simpelweg de bedoeling niet. De aandacht gaat uit naar het ritme van de muziek, dat eigenlijk je levenslijn vormt. Het is gewoon de bedoeling om op het ritme van de muziek de juiste knop in te drukken, zodat je aanvalt.
LOUD on Planet X weet dit idee gelukkig verder uit te werken. Het scherm is onderverdeeld in vier rijen, elk representatief voor vier boxen. Aan elk van deze rijen is een knop toegekend. Voor rechtshandigen gaat het hier om de R1 schouderknop, driehoekje, vierkantje of cirkeltje, en het kruisje. Linkshandigen krijgen dezelfde ervaring met L1 en de D-Pad. Het is een sympathieke touch zodat iedereen met zijn dominante hand kan spelen, hoewel het in beide gevallen aangenamer had geweest indien de schouderknop hier niet werd gebruikt. Op elk van de vier banen verschijnen vijanden die je aanvalt door op het ritme op de juiste knop te drukken. Voor dit ritme moet je gek genoeg niet naar de muziek luisteren, het wordt aangegeven door een roze balk die verschijnt wanneer je moet drukken. Ideaal voor dove spelers eigenlijk, die zo toch mee kunnen doen. Het is een groep die wel eens wordt vergeten in andere games.
Het ritme onder de knie krijgen wordt waarschijnlijk geen grote klus – tenzij je echt een probleem hebt met ritmegames – want het blijft eigenlijk in dezelfde maat lopen. Dit zorgt ervoor dat je kunt gaan focussen op de vijanden, welke toch wat diversiteit met zich meebrengen. De vijanden zijn onderling namelijk redelijk verschillend. Er zijn er die zeer snel bewegen, anderen die opsplitsen wanneer ze sterven en nog anderen die van baan kunnen veranderen. Je krijgt dus niet echt een kans om te pauzeren, zeker omdat een misdruk catastrofale gevolgen kan hebben. Als een vijand doorbreekt, kan deze namelijk een box uitschakelen. Als er dan nog een vijand doorkomt, is het liedje gedaan. De boxen kunnen gelukkig wel hersteld worden door hun knop ingedrukt te houden, maar dat is ook weer kostbaar tijdsverlies. Als je wil gaan voor de topscore in een level – enkel interessant voor de Trophies want er zijn geen leaderboards – kun je dat dus niet veroorloven.
De game is gelukkig niet te streng op dit gebied. Vanaf het begin zijn er meteen veertien levels beschikbaar, verdeeld over drie categorieën. Speel deze door en de veertien volgende zijn klaar. Zelfs zonder topscores raak je dus gemakkelijk verder. Het toewerken naar een goede score is gelukkig ook niet te moeilijk, want de game heeft een duidelijke en overzichtelijke layout. Althans, als de interface volledig in beeld komt. Het was geen probleem op mijn traditionele 1080p scherm maar de interface viel (in de gespeelde PlayStation 4 versie) gek genoeg deels buiten beeld op een 720p beeldscherm. Het is een bug die daar toch voor enige hoofdpijn zorgde, want de timer voor het ritme was daardoor zo goed als onzichtbaar. Het is dan ook misschien beter de titel veiligheidshalve over te slaan indien je in die situatie zit. Er is ook geen optie om dit aan te passen, wat opvallend was want de game bevat wel een interessante kalibratie-optie voor de lag van je scherm.
De game weet door de eenvoudige beat onvoldoende in te spelen op de soundtrack, die met veel liefde is samengebracht. Het ontwikkelteam van Pop Sandbox bestaat duidelijk uit muziekliefhebbers die lange nachten doorbrengen in de lokale clubs. Het team uit Toronto wist hierdoor een soundtrack op te bouwen waarin de beste lokale bands een plaats hebben gekregen. Het gaat dan niet om wereldberoemde bands als Rush en Arcade Fire die eerder voorkomen in Guitar Hero en Rock Band, maar om veertien kleinere indie acts zoals rapper Cadence Weapon en de blues band July Talk. Het heeft tussen die veertien acts eveneens de rockgroep Metric, één van mijn absolute lievelingsgroepen die vertegenwoordigd is met hits Youth Without Youth en Breathing Underwater; en de popgroep Tegan and Sara die de wereld blij maakte middels “Everything Is Awesome!!!” in The LEGO Movie. Het is het nummer dat de komende tien uur in je geheugen zit.
LOUD on Planet X heeft dus duidelijk een fantastische soundtrack, maar het doet hiermee simpelweg onvoldoende. De diverse nummers hebben amper effect op de effectieve gameplay, die continu in dezelfde maat loopt, zelfs op hogere moeilijkheidsgraden. Het is dan ook opletten dat je niet gaat meetikken met de beat van de nummers. De game weet gelukkig op grafisch gebied meer te halen uit de samenwerking met de muziekindustrie. De karikaturen die op het podium staan bewegen weliswaar niet echt zoals hun voorbeelden, maar ze kleden zich wel op gelijkaardige wijze. Het wordt dan ook mogelijk om bijvoorbeeld Tegan and Sara te herkennen aan hun typische gestreepte truien. Het is dan ook gemakkelijk om de herhalende animaties te vergeven, het gaat vooral om een kleine touch die het idee van een echt optreden van de band moet versterken. LOUD on Planet X kiest voor de rest vooral pasteltinten die voor een aangename aanblik zorgen zonder echt te overheersen.
|
|
|
Beoordeling
65
LOUD on Planet X weet audiovisueel een stevige indruk na te laten, maar het heeft iets te weinig te bieden op het niveau van gameplay. Het is een goede ritmegame die te weinig inspeelt op de fluctuaties in de muziek, waardoor het eveneens weinig variatie biedt tussen nummers. Dit is dan ook eerder een spel dat je enkele keren kort speelt tussen andere games door, het herhalende aspect valt anders te veel op.
|
|
|
|
 15:54 DOOM SnapMap uitgelicht in Twitch stream
 15:43 TESO: Dark Brotherhood met releasedatum
|
| Reacties (0) |
|
|
Geen reacties gevonden
|
|
|
|
