'Playlogic, waar komt die naam toch vandaan? Het klinkt zo bekend,' zal je misschien denken. En dit kan heel goed kloppen, want het is een Nederlandse spellenuitgever. Heel erg lang bestaat het bedrijf nog niet en écht bekende titels kennen we ook niet. Het eerste deel van Knights of the Temple werd ook door Playlogic uitgegeven. Het was helaas een zeer matige game waar op alle fronten wel wat op aan te merken was. Is de sequel meer van hetzelfde of heeft men geluisterd en er een topgame van gemaakt?

Cauldron nam in ieder geval de gebreken serieus en ging ermee aan het werk. Ten eerste is Knights of the Temple II niet meer zo lineair. Je kan de missies nu in een willekeurige volgorde spelen en er zijn wat kleinere deelmissies. Deze kunnen belangrijk zijn voor de volgorde van de game, maar je kan er ook alleen goud mee verdienen. Wat ook het lineaire uit het spel haalt, is dat je op twee manieren kan eindigen. Als je het met veel geweld aanpakt, dan eindig je met het agressieve einde en als je het spel met je hersens speelt, eindig je met het intelligente einde. Dit verhoogt de replay-waarde van de game iets, maar doordat je geen tussenweg kan nemen van slim doen en afslachten, kom je straks toch weer op het einde terecht waar je in een eerdere game ook al terecht kwam.
Ook zijn er leuke RPG-elementen toegevoegd: je kan schilden en wapens verkopen en kopen, twintig attributen zijn er te veranderen en men vergaat experience points. Deze punten kan men verdelen over speciale moves en bepaalde combo's. Dit gedeelte van het spel is gelukkig redelijk uitgewerkt.


Niet alleen het RPG-systeem is doorgevoerd, er zijn nog meer aspecten verbeterd. Zo is de besturing een stukje minder irritant geworden. Aanvallen en speciale moves kan je Paul laten doen door een mengelmoes van toetsen op het keyboard en het klikken met de muis. Een handig systeem is een soort scherm waarop alle combo's en moves staan en wat voor kracht deze hebben. Deze is gemakkelijk terug te vinden met één tik op je toetsenbord. Hoofdpersoon Paul bestuur je gemakkelijk met de toetsen W, S, A en D en met de andere hand bedien je de camera door middel van de pijltjestoesten of de muis. Het lijkt heel lekker te spelen, maar dit is niet het geval. Doordat de camera nog steeds niet goed is uitgewerkt, is deze manier van besturen alleen maar storend en kan je in bepaalde situaties de vijand niet zien, wat de dood voor Paul als resultaat kan zijn.


De gebruikelijke vijanden zijn weer aanwezig. Daarbij moet je denken aan piraten, Romeinen en allerlei personages die men kan associëren met het kwaad. Als Paul bij een belangrijk punt in het spel komt, volgt er een eindbaas. Deze bazen zijn niet lastig om te verslaan en de gevechten zien er wel aardig uit. Bij elke vijand is een ander wapen effectiever en doordat er allerlei knotsen, bogen, harnassen, schilden en zwaarden in de game verwerkt zijn, kunnen daar mooie combo's en vele speciale moves uit ontstaan. Leuk detail is dat de wapens en verdedigingsobjecten op het laatst verslijten en daarom moet er gebruikt gemaakt worden van een handelaar. Deze kan hem weer opknappen zodat je het desbetreffende wapen langer kan blijven gebruiken.