'Playlogic, waar komt die naam toch vandaan? Het klinkt zo bekend,' zal je misschien denken. En dit kan heel goed kloppen, want het is een Nederlandse spellenuitgever. Heel erg lang bestaat het bedrijf nog niet en écht bekende titels kennen we ook niet. Het eerste deel van Knights of the Temple werd ook door Playlogic uitgegeven. Het was helaas een zeer matige game waar op alle fronten wel wat op aan te merken was. Is de sequel meer van hetzelfde of heeft men geluisterd en er een topgame van gemaakt?

Al in het begin krijg je een wereldkaart met vier belangrijke plekken. Een vriend kan met zijn schip Paul naar elke plaats brengen. Door het oplossen van de missies komt men nieuwe plekken te weet en hierdoor kan het spel in een willekeurige volgorde gespeeld worden. Puzzels zijn schaars en als je er eentje tegen het lijf loopt, is het niet lastig op te lossen.


Een vaag en raar element in het spel is het systeem om jouw spel te bewaren. Voor iedere vijand die je vermoord, krijg je een ziel en pas met tien zielen kan je op een nieuwe plaats saven. Dit kan heel frustrerend zijn doordat je nooit een missie of plek kan voltooien zonder een mens te doden. Tevens zijn er soms bijna geen vijanden te bekennen waardoor het halen van tien zielen nog eens vermoeilijkt wordt.


De graphics van het spel kunnen ermee door: het is zeker geen grafische pracht, al moet ik wel zeggen dat sommige moves en combo's er wel redelijk uitzien. Het geluid is eigenlijk niets en is saai. In de gangen hoor je bijvoorbeeld nog geen eens je eigen stappen, of het moet heel zacht te horen zijn. Niet bepaald realistisch. Voor deze twee belangrijke aspecten voor een game moet je Knights of the Temple II niet kopen. Cauldron heeft echter aardig werk afgeleverd in vergelijking met de vorige ontwikkelaar. Vooralsnog is het zeker geen topper geworden en en blijft de game matig door de camera, het niet originele concept en het geluid.