Het is een naam die we nog altijd met respect uitspreken op de redactie: die van de Dreamcast. De console redde het helaas niet tegenover het geweld van de PlayStation 2, maar dat wil niet zeggen dat er geen sterke titels verschenen. Een viertal van deze games liggen nu in een bundel in de winkels, grote vraag is echter of deze het aanschaffen waard is.

De keuze voor de vier titels kan wat vraagtekens oproepen. Het betreft hier namelijk een tweetal titels die reeds op Xbox Live Arcade te vinden zijn, te weten Crazy Taxi en Sonic Adventure, en een tweetal games die er nog op zullen verschijnen, te weten SEGA Bass Fishing en Space Channel 5: Part 2. Als bundelprijs zijn deze games weliswaar goedkoper dan wanneer je ze los van Xbox Live aanschaft, bevalt één van de titels je echter niet dan zijn er dus alternatieven.

Sonic Adventure kreeg op Gamed al eerder een review, echter ben ik milder in diens beoordeling. De game is al meermaals heruitgebracht op systemen, maar heeft in de loop der tijd weinig aan charme in moeten leveren. Natuurlijk vallen er wat puntjes op aan te merken, zo is de camera soms lastig te volgen en had de gameplay net wat strakker gekund, maar de nostaligsche gevoelens overwonnen hier deze aanwezige foutjes.

Minder enthousiast was ik over de toevoeging van Crazy Taxi. Alhier is het de bedoeling dat je passanten op pikt in een taxi en deze zo snel mogelijk op de plaats van bestemming brengt. De game is in grote lijnen intact gebleven: zelfde modi, zelfde gameplay, etcetera. Helaas is er echter één punt waarvoor wel besloten werd deze geheel overboord te gooien, en dat is de soundtrack. Vermoedelijk heeft dit te maken met de auteursrechten, als gamer blijven we echter achter met een soundtrack die in niets doet denken aan het verleden. Enkel de widescreen mode lijkt een positieve toevoeging van een titel die verder intact is gebleven.


Hoewel ik geen fan ben van vissen is de toevoeging van SEGA Bass Fishing wel degelijk een interessante. Werd de titel vroeger nog gespeeld met een speciale hengelaccessoire, daar blijkt de controller gelukkig ook goed zijn werk te doen. Al snel bleek echter dat mijn kennis van de game wel benodigd was, toen ik een nieuwkomer met deze titel aan de slag liet werd duidelijk dat een tutorial een welkome toevoeging had geweest, echter is deze niet aanwezig.

Als laatste aanwezige game is daar Space Channel 5: Part 2. Het is echt een titel die je voor Kinect zou verwachten, echter moeten we ook hier concluderen dat het een directe overzetting betreft. Doel is om de bewegingen op je scherm correct over te nemen zonder hierin fouten te maken. Doe je dit wel, dan zal de muziek steeds erger worden om naar te luisteren en zullen de dansers hun niveau flink laten dalen. Tekstueel klinkt het misschien wat suf, maar eenmaal begonnen zul je de game nog maar lastig neer kunnen leggen.


De Dreamcast gamer zal met deze collectie meer dan eens een nostalgisch gevoel krijgen en hieruit is ook een minpunt naar voren te halen. SEGA heeft simpelweg een viertal titels gepakt, hier vrijwel niets mee gedaan, deze vervolgens op de disc gezet en zo naar de drukkerij gebracht. Het grootste dieptepunt is echter het menu, deze lijkt in elkaar gezet te zijn door een stagiair die voor het eerst met Photoshop mocht werken. Nu is dit nog niet het ergste, eenmaal een game geselecteerd is er geen mogelijkheid om terug te keren en een andere titel te kiezen. Je zult dus eerst terug moeten gaan naar het dashboard om zo de disc opnieuw op te starten.

Het is door al het bovenstaande dan ook lastig om een score toe te kennen aan deze titel. De 60 komt uiteindelijk voort uit een afweging van factoren. Enerzijds zullen de oude Dreamcast gamers een feest van herkenning ondergaan en de titel eerder een hoger cijfer toekennen. Anderzijds heeft SEGA zich er met deze compilatie veel te makkelijk vanaf gemaakt en zullen gamers zonder nostalgische gevoelens zich duidelijk minder aangetrokken voelen tot deze collectie, hetgeen de titel punten kost. Tot welke groep je behoort mag je geheel zelf invullen.