Column: Waar zijn de echte helden?
Door Joris op 13-05-2007 om 08:29
|
Bron: Gamed
|
Ik ben Joris, ik ben een goed mens. Daar kan ik niets aan doen. Ik zou me van mijn meest duistere kant kunnen laten zien, maar zelfs dan ben ik nog een lieve jongen. Ik ben geboren als goed mens en zal als goed mens sterven. Verschrikkelijk.
In veel films, boeken en games draait het om de strijd tussen goed en kwaad. Een strijd die op het eerste gezicht gewonnen lijkt door het kwaad, maar tegen het einde toch nog in het voordeel van het goed eindigt. Het is het tragische lot van de kwaden van dit universum, voor hen is er geen kans op winnen, voor hen is er slechts een verlies te nemen. Al is Ganon nog zo sterk, heeft Sauron nog zulke grote legers en lijkt Voldemort nog zo onsterfelijk, uiteindelijk zal geen van allen als winnaar uit de strijd komen.
Het goede is altijd te vinden in de vorm van de hoofdpersoon van het verhaal, de held. Helden met namen als Spiderman, Link en Harry. De held handelt nooit uit egoïsme, maar altijd om een of ander suf doel. ‘De wereld redden’, zoiets. Behalve een suf doel, zijn de helden zelf ook vrij suf. Ze kampen met persoonlijke probleempjes in de liefde, identiteitscrisis of met het houden van geheimen. Soms hebben ze zelfs last van alledrie. De held toont zwakte en probeert daarmee het publiek op zijn hand te krijgen.
Ik hou daar niet van. Met het tonen van zwakte verliest de held voor mij zijn kracht. ‘Het is ook maar gewoon een menselijk wezen, met menselijke emoties.’ En mensen die heb je genoeg, ik wil helden zonder zwakte, helden die iedereen zou willen zijn. Wat interesseert dat leven van Peter Parker me nu? Wat kan me het nu schelen of hij dat roodharige meisje nu wel of niet voor zich weet te winnen? Niet zo zeuren Peter, er zijn belangrijkere dingen in het leven, dingen als vechten en jezelf als een onvergetelijk figuur neerzetten. Doe eens wat minder menselijk, zorg nou eens dat je opvalt door je te onderscheiden van de rest, door een eigen stijl.
Een eigen stijl ja, dat ontbreekt de meeste helden. In feite zijn alle helden een en dezelfde persoon. Een door en door goed mens, die het liefst niet teveel opvalt en zoveel mogelijk verborgen houdt. Harry zou het liefst geen litteken hebben en een gewone tovenaarszoon zijn en Link zou het liefst geen triforce dragen en de rest van zijn leven gewoon koeien blijven hoeden. Waarom zijn ze niet gewoon tevreden, maken ze eens goed gebruik van de macht en kracht die ze hebben? Profiteren ze van de uitzonderlijke gaves die ze boven andere personen plaatst? Neem eens een voorbeeld aan de slechteriken.
De slechterik heeft geen last van persoonlijke probleempjes gezeur. Kan werk en privé gescheiden houden. De slechterik wil ook de wereld niet redden, maar vernietigen. Hij wil macht, onsterfelijkheid en ontzag. Dingen die ieder mens eigenlijk wil, maar te laf is om voor uit te komen. Waar alle helden in wezen op elkaar lijken, hebben de schurken elk een geheel eigen stijl. Elke slechterik probeert origineel te zijn en zijn daardoor allemaal heel verschillend en interessant. Catwoman, Dr. Octopus en Bowser zijn alledrie slecht, maar elk op zijn/haar eigen manier.
Als ik films kijk, boeken lees of games speel volg ik eerst het pad van de held. Maar zo gauw als de tegenstander in beeld komt, vergeet ik de held en kies ik partij van diens grootste vijand. En dat is vervelend. De held zal uiteindelijk toch de winnaar zijn en de slechterik zal verliezen, ik zal dus verliezen. De held irriteert me, frustreert me, het schijnbare gemak waarmee de tegenstander wordt verslagen raakt me diep. Driehonderd Spartanen die een leger van duizenden fantastische creaties bijna volledig wegvagen, dat is toch niet normaal! Een enorme slang die het onderspit delft tegenover een klein opdondertje met een toverstokje voelt verschrikkelijk. Tom Cruise die tientallen tegenstanders zonder moeite naar zand laat happen in Mission Impossible is te onrealistisch dat het belachelijk wordt. Het doet pijn een verliezer te zijn.
Maar eigenlijk ligt het niet eens zo erg aan de saaie helden dat ik partij kies voor de verliezende partij. Het is waarschijnlijk gewoon medelijden met de schurk die zo zijn best deed. De schurk zou namelijk nog vele leuke dingen kunnen doen en vele gevechten kunnen winnen, totdat er eindelijk een waardige tegenstander klaar staat. En wat zou er nu gebeuren als de schurk echt wereldmacht kreeg? Ik ben wel benieuwd hoe de wereld er dan uit zou zien, misschien wel een stuk interessanter dan nu. Maar ik zal het nooit weten, de held heeft het al verpest door het leven van de schurk voorgoed te stoppen. Nooit zal ik meer de geweldige ironie van de Joker kunnen horen sinds een vleermuis hem van een flat gooide en nooit zal ik meer kunnen genieten van het bedrog van Gollum sinds die hobbit hem in het vuur duwde.
Hoewel ik hierboven vooral voorbeelden uit films gaf, is mijn probleem bij videogames nog veel groter als bij films. Bij de beeldspellen ben ik het namelijk zelf die de slechterik afmaakt. Met mijn eigen handen zorg ik ervoor dat de schurk nooit meer een slechte daad zal begaan. Ik graaf mijn eigen graf. Een ander probleem bij games is het dat de hoofdpersoon vaak helemaal geen persoonlijkheid heeft, nog minder dan de helden uit films. Vaak zijn zelfs de sidekicks nog veel uitgesprokener als de held zelf. Achter het geweer bevindt zich meestal een dertien in een dozijn soldaat die zo inwisselbaar is als een statiegeldfles en die ik ook helemaal geen overwinning gun. Een hoofdpersoon die nauwelijks praat of helemaal niets zegt, en die helemaal niet zijn best doet om geschiedenis te schrijven, maar het verslaan van zijn vijand tot een verplichte taak ziet, wil ik niet als hoofdpersoon. Maar ik heb geen keus.
Er zijn gelukkig ook helden die wel genoeg charisma hebben en mijn steun verdienen, maar het zijn er niet veel. Figuren als Lara Croft, Jack Sparrow, Jade (BGE), de antiheld Kratos uit God of War, Mr Incredible en Johnny English bijvoorbeeld, mogen van mij elke vijand verslaan. Het zijn helden die uniek en interessant zijn en de vijanden in de schaduw laten staan. Niet omdat de vijanden zo oninteressant zijn, maar omdat ze zelf gewoon opvallen.
In een videogame is het mogelijk om in de schoenen van iemand anders te staan. Ik wil een held zijn, een echte held, geen held die ook maar een gewoon mens is. Een gewoon mens ben ik al in het echte leven, in een videogame wil ik iemand anders zijn, iemand die niet op mij lijkt. Iemand die mij laat ontdekken dat vanzelfsprekende handelingen niet zo vanzelfsprekend zijn, maar dat je dingen ook op een heel andere manier kunt doen. Mijn hoop voor de toekomst is dan ook dat er wat meer interessante gamehoofdpersonages zullen opstaan. Die niet persé vechten voor wereldvrede of een ander ‘hoger doel’, maar gewoon voor zichzelf. Een die tegenstanders niet vermoordt voor de ‘goede zaak’, maar omdat hij/zij er plezier aan beleeft. Ja, hopelijk verschijnen er in de toekomst wat (meer) games waarin de hoofdpersoon gewoon door en door slecht is.
|
|
|
|
08:30 Meer content voor NBA Street Homecourt
08:29 Final Fantasy II met screenshots
|
Reacties (18) |
|
Pagina:
1
|
|
MaStEr_E1
op 13-05-2007 om 09:27
[Niv: 16 / Exp: 815]
|
Die 300 spartanen hadden geen gevoel he  !
Leuke colum joris.
Gr
|
|
Gast (84.245.9.xxx)
op 13-05-2007 om 11:23
|
Geweldig Colum! Iets wat ik zelf ook vaak genoeg heb ervaren. De 'slechterik' of liever 'bad guy', aangezien slechterik zo kinderachtig klinkt, is voor 99% gedoemd om het onderspit te delven terwijl hun doel misschien veel groter is doch niet begrepen door de massa. Of hun methodes om dat doel te bereiken zijn iets te extreem en daardoor maakt het hen 'slecht'.
Daarom speelde ik graag spellen zoals KOTOR, KOTOR 2 en Jade Empire, omdat je daar zelf kunt kiezen welke kant je kiest en er ook nog een geweldig verhaal omheen zit met genoeg characterbuilding dat je het ook nog eens gerechtvaardigd kan vinden als je 'evil' speelt. Ook The Legacy of Kain series zijn geweldig met Simon Templeman als de hoofdrol van Kain. En in de films heeft Liam Neeson in Batman Begins gewoon echt een punt, maar moest ook hij door het voorbestemde lot die het script aan hem verbond sterven.
Toch ben ik het niet helemaal met je eens. Het normale leven waar de 'helden' mee moeten leven is nodig om ervoor te zorgen dat zij die 'kracht' die hen gegeven is misschien helemaal niet willen. Dat zij tegen hun zin de hele wereld moeten beschermen, terwijl anderen het rustige leven kunnen leiden waar zij zo naar verlangen. Het symboliseerd de tweestrijd die zij moeten overwinnen om niet zelf aan het egoisme en onverschilligheid, die sommige bad guys vertonen, ten onder te gaan. Bovendien kunnen wij ons daardoor ook beter identificeren met de persoon in kwestie, omdat hij enigszins op ons lijkt. Ok, bij de laatste twee spiderman films vond ik het romance-gehalte ook een beetje over the top, maar bij de oude comic valt dit echter mee.
Wat ik graag zie in een bad-guy, is dat hij iets probeert te bereiken wat op zich een goed en nobel doel is. Dat hij dit dan op de verkeerde manier doet, omdat de bad-guy nou eenmaal moet sterven, even terzijde. Een held moet daarentegen het moeilijk hebben om twee levens te leiden en emotioneel zodanig in de knoop raken dat hij zichzelf bijna verliest aan het kwade, wat hem nadat hij het toch overwonnen heeft hem dan ook ECHT een held maakt. Ik zit dus niet te wachten op een krankzinnige bad-guy die met death-rays voor zijn eigen plezier de arme mensenzieltjes kwelt en al helemaal niet op een held die door god gestuurd als een egotripper met Uncle Sam riding shotgun de mensen komt 'bevrijden' van het kwaad en weet dat hij daarvoor aanbeden zal worden. Nee, doe mij maar een held met wat problemen.
|
|
Lennie1973
op 13-05-2007 om 11:44
[Niv: 31 / Exp: 1566]
|
Een verhaal bestaat uit een streven en conflict. het streven is de rode draad en het conflict is de tegenwerking.
Voorbeeld: het streven: De held krijgt een schatkaart in handen van een schat onder zee en gaat er naar op zoek.
Het conflict: De held is echter niet de enige die van de schatkaart weet. Een gevaarlijke schurk wil hem ook hebben en zit de held op de hielen. bovendien wordt de schat bewaakt door een grote octopus.
De slechterikken en andere tegenwerkingen maken nou juist het verhaal en niet de helden
|
|
wackyprofessor
op 13-05-2007 om 12:23
[Niv: 224 / Exp: 11181]
|
Mooi column.
|
|
Gast (85.147.146.xxx)
op 13-05-2007 om 12:29
|
hmm...lees het morgen op school... kan ik tenminste geinteresseerd lijken tijdens de les :P
|
|
Nash
op 13-05-2007 om 12:30
[Niv: 73 / Exp: 3656]
|
laatste gast was ik.
Ik laat later wel weten wat ik er van vind.
|
|
Gast (217.121.209.xxx)
op 13-05-2007 om 12:34
|
En toch is de meerderheid het niet met je eens, dat kun je zien aan de populariteit van de helden...
Ook ik ben het niet met je eens....
Mensen, waaronder ik, zien graag een hoofdpersoon/held waarmee ze zich kunnen identificieren. Wanneer je dan naar Peter Parker kijkt, is hij gewoon een normale student die geldproblemen heeft en op zoek is naar liefde....
Dat is wat de meerderheid wil, en daarom worden deze personen gezien als echte helden!
Wat is een heldendaad zonder iemand die echt moeite heeft moeten doen? Een slechterik pakt meestal eerst onschuldigen aan.... weerloos...nee dat is lekker moeilijk...
|
|
Nelus
op 13-05-2007 om 13:21
[Niv: 526 / Exp: 26310]
|
Het is een mooi column enzo maar ik ben het zeker niet met je eens (niet negatief bedoeld ofzo  )
Kijk, helden hebben inderdaad altijd wel een identiteitscrisis (wat een lang woord) en een geliefde maar dat MAAKT hun sterk! Die evil personen die hebben niks om voor te leven! Niks om door te gaan! Daarom verliezen ze!
Als Frieza en Goku enkel zouden vechten om de skills dan had Frieza gewonnen! Het gaaat om Gohan, Krillin, Chichi en al zijn vrienden. Als Frieza die pijn doet dan wordt het hart van Goku kwaad en komt die enorme kracht vrij! Dan wordt hij kwaad en dat activeert die enorme kracht in elke held!
Net zoals bij Spiderman. Als Mary Jane er niet was dan had hij niks om kwaad om te worden. Als de vijand iets doet bij Mary Jane dan wordt spidey pissed. Dat activeert zijn woede, dan wordt hij sterk, agressief en dan pas is het vechten geblazen!
Bij 300 precies hetzelfde. Zij vechten voor hun land, hun families en voor hun glorie. Als iemand dat bedreigt dan worden ze kwaaad en vechten ze als beesten (met tactiek)
Dus al die evil personen hebben niks om door te gaan. Geen geliefde als excuus om niet te sterven. Geen trigger die hun hart doet pompen en agressief en uiteindelijk sterker maakt!
Natuurlijk zijn er ook andere helden zonder geliefde en alles en waar het puur uit agressie komt (Kratos?) maar zelfs Kratos had pijn door zijn verleden, omdat hij zijn geliefde heeft gedood omdat Ares dat zei! Dat maakt Kratos ook sterk! Hij wilt geen held zijn, hij wilt wraak! En zal het krijgen ook!
|
|
Snakesonic
op 13-05-2007 om 13:26
[Niv: 57 / Exp: 2832]
|
Een held moet problemen hebben, daarom is Cloud ook zo tof.
300 was gewoon lekker lomp.
|
|
Joni Philips
(Eindredacteur)
op 13-05-2007 om 14:43
[Niv: 1183 / Exp: 59165]
|
Ik heb het liefst antihelden zoals Kratos of iemand zoals Squall die vooral met Seifer wil vechten.
|
|
Gast (217.122.113.xxx)
op 13-05-2007 om 17:15
|
Ironisch genoeg hebben we in de echte wereld geen helden nodig. We kunnen ze missen als kiespijn!
|
|
Gast (213.46.133.xxx)
op 13-05-2007 om 17:37
|
ik vind badguys die denken dat ze de wereld redden het beste.
zoals Mithos uit TOS
|
|
Gast (89.98.22.xxx)
op 13-05-2007 om 20:54
|
Same als Joni, ik heb ook altijd liever anti-helden.
|
|
Gast (148.200.1.xxx)
op 14-05-2007 om 11:07
|
Duidelijk nog nooit een wario game gespeeld,Of evil twin of enz.......................
|
|
MaartenL
(Redacteur)
op 14-05-2007 om 12:00
[Niv: 472 / Exp: 23598]
|
Is dit stukje geschreven in voorbereiding voor de game Overlord?
Zoals de heer Molyneux het met Dungeon Keeper zo prachtig verwoordde: "It's good being evil!"
Maarja, geef mij persoonlijk ook maar iemand die vecht voor zijn naasten, zijn principes of zijn land. Veel leuker dan "Ik ga de slechtste zijn en de wereld overnemen!"
Wat is er nu beter dan jezelf of je levenswijze op te offeren voor diegenen die het nodig hebben?
|
|
Radiance
op 14-05-2007 om 15:32
[Niv: 8 / Exp: 409]
|
"Een die tegenstanders niet vermoordt voor de ‘goede zaak’, maar omdat hij/zij er plezier aan beleeft. "
Dat kan toch al lang? Zie GTA.
|
|
Joris
op 14-05-2007 om 20:38
[Niv: 60 / Exp: 3009]
|
De hoofdpersoon in GTA games is helaas ook een vrij saaie gangster, zonder veel woorden, zonder veel eigen stijl en is dus eigenlijk niet veel anders als de standaard held.
|
|
Gast (82.157.144.xxx)
op 17-05-2007 om 23:24
|
mij zou het lijken als er een spel was waar je als ganondorf zelf zou spelen je zou veel goederiken kunnen killen en het zou uitleggen hoe hyrule ondergezonken werd in de wind wakrt
|
|
Pagina:
1
|
|
|
 |
 |
|
Titel: |
Column |
|
Type: |
Feature |
|
Releasedatum: |
Niet |
|
Ontwikkelaar: |
Gamed |
|
Uitgever: |
Gamed |
|
Media: |
Geen media gevonden
|
|
|