Point and click spellen zijn de laatste tijd spaarzaam geworden. Toch ken ik weinig mensen die niet hebben genoten van bijvoorbeeld de Monkey Island en Broken Sword reeks. Er lijkt dus genoeg ruimte op de markt te zijn voor Ankh, een point and click game van het gelijknamige origineel uit 1998. Of dat bevalt lees je in onze review.

Project leader Jan Klose beschreef Ankh als een spel met veel humor en sympathieke karakters. Deze twee elementen had ik zelf niet beter kunnen kiezen om de game mee te omschrijven.
Om bij de humor te beginnen kunnen we stellen dat de game zichzelf totaal niet serieus wil nemen. Nu klinkt dit alsof de ontwikkelaars er met hun pet naar hebben gegooid, enige uitleg is dan ook op zijn plaats. Al bij de eerste confrontatie in het spel met een tweetal mannen (ik wil niet teveel prijs geven) luisterde ik al met plezier naar het gesprek dat volgde. De keuzemogelijkheden welke je als gamer krijgt voorgeschoteld zijn vaak volkomen belachelijk, maar juist daardoor enorm humoristisch. Ze worden hierin geholpen door de ingesproken stemmen, bestaande uit mensen die hun Engels proberen af te laten zwakken tot een mengelmoes van luchtzinnig Engels met Egyptische invloeden. Het werkt uitstekend en geeft nogmaals aan dat humor een grote factor is binnen het spel.
Om de Egyptische setting meer kracht bij te zetten hoor je altijd een achtergrondmuziekje die goed aansluit bij het gebied waar je rondloopt. Deze achtergrondmuziek neemt nooit de overhand en doet rustig aan, waardoor het altijd prettig aanhoort en niet stoort.



Zoals gezegd bestaat de setting van de game uit Egypte, om precies te zijn het stadje Caïro. De straatjes die het spel rijk is, zijn mooi vormgegeven en doen je meeslepen in het verhaal. Ook de woestijn (welke je moet benaderen met een bootje) en de overige gebieden waar je binnen het verhaal terecht komt druipen van de sfeer. Helaas zijn er wel enkele grafische foutjes waarneembaar. Zo hebben we meer dan eens last van collision detection. Dit betekent dat je lichaam in bepaalde objecten verdwijnt, bijvoorbeeld een arm die door een muur steekt. De game is verder wat donker, maar door de helderheid wat omhoog te schroeven resulteert dit niet in het voorbij lopen van belangrijke elementen.

Omdat je vaak een gesprek één keer voert mis je al snel enkele leuke gesprekken binnen het spel. Het loont dan ook zeker de moeite om het spel nog eens te spelen, en dingen te ontdekken die je eerder niet opgevallen waren. Dit is toch een element wat zeldzaam is binnen het genre, er zijn immers weinig point and click games die je ook na het uitspelen snel weer oppakt om nog eens te doorlopen.



Over het geheel bekeken kunnen we stellen dat Ankh een zeer aangename point and click game is. De leuke humor en de grappige karakters doen je meteen thuis voelen in een mooi weergegeven Egypte. Een puntje van kritiek is wel de rare moeilijkheidsgraad, waar geen balans in gevonden wordt. Het ene moment loop je doelloos rond, terwijl je het moment erna weer een heel stuk doorloopt zonder in de problemen te komen. Gamers die beginnen met het point and click genre kunnen hierdoor afgeschrikt raken. Een betere balans met wat meer aandacht voor de collision detection had de game dan ook goed gedaan, maar dit staat een goed cijfer zeker niet in de weg.

Ankh ligt over twee dagen, op vrijdag 24 februari, in de winkels.