Wat is Forspoken nu eigenlijk? Het is een vraag die ik me voorafgaande aan de release regelmatig stelde. Gelukkig kon een demo me helpen bij het antwoord, toch bleef ik achter met gemengde gevoelens. Na dit voorproefje is het nu tijd voor het echte werk, helaas kon ook het hoofdgerecht deze gemengde gevoelens niet wegnemen.
Hoewel de magische wereld waarin Forspoken zich afspeelt prominent in beeld werd gebracht in screenshots en trailers begint de game in het hedendaagse New York. Frey Holland is een jonge vrouw met een criminele staat van dienst. Na haar zoveelste vergrijp krijgt ze nog één kans om haar leven te beteren, een mogelijkheid die ze niet aan kan grijpen als de problemen uit het verleden haar achterhalen. Op dit dieptepunt in haar leven komt ze op straat te staan, tot haar aandacht wordt getrokken door een mysterieus licht. Het brengt haar naar een achtergelaten armband in een leegstaand gebouw die haar bij het aantrekken ervan via een vreemd portaal naar een andere wereld brengt. Alles bij elkaar duurt dit eerste hoofdstuk ongeveer een half uur en ik zou het je niet kwalijk nemen als je op dit punt bedenkingen hebt om verder te gaan. Met name de acteerprestaties van Frey en haar gesprekspartners zijn van een erbarmelijk niveau en weten de aandacht maar moeilijk vast te houden.
Wie toch door de zure appel heen weet te bijten leert dat een praatgrage Cuff schuil gaat in de armband en dat de wereld waar je in terecht bent gekomen de naam Athia draagt. Het land gaat gebukt onder de Break, een gebeurtenis waarbij het land werd overgenomen door een mist die zowel mens als dier tot een hersenloos gevaar maakt. De enige plek waar de mensheid zich veilig heeft teruggetrokken heet Cipal en aldaar krijgt Frey meer achtergrond van de gebeurtenissen. Oude beschermvrouwen, Tanta’s genaamd, lijken de mensheid de rug toegekeerd te hebben en zoals je kunt verwachten is Frey de aangewezen persoon om redding te brengen. Een rol waar ze helemaal niet op zit te wachten en in eerste instantie enkel accepteert omdat ze een ticket huiswaarts probeert te verkrijgen.
De vijftien uur die het duurt om de verhaallijn te doorlopen kent een vaste opzet. Vanuit Cipal leer je over de locatie van één van de Tantra’s, waarna de reis begint om met dit kwaad af te rekenen. Als je dit is gelukt keer je terug in Cipal en start de volgende reis. Gelukkig sta je er niet helemaal alleen voor. Met Cuff kun je omgevingen scannen en belangrijke punten doen oplichten en hij is niet te beroerd om je voortdurend te voorzien van commentaar, hetgeen voor grofweg een kwart als nuttig opgemerkt kan worden. De overige driekwart bestaan uit pogingen tot humor of loze uitspraken. Ontwikkelaar Liminous Productions lijkt zich dit eveneens te beseffen aangezien je zijn betrokkenheid in het menu terug kunt schalen. Voor Frey is dit niet mogelijk, een dame die geen mogelijkheid onbenut laat om – met name in de eerste uren van de game – aan te geven hoe weinig ze om Athia geeft en hoe graag ze huiswaarts keert.
Naast het hoofdverhaal zijn er ook zogeheten Detours. Deze optionele opdrachten geven iets meer verdieping aan de wereld, het verhaal en de mensen die je ontmoet en belonen je veelal met wat extra ervaring of een item. Het tempo van deze uitstapjes is helaas erg traag en vervallen voornamelijk in het ophalen van een item of volgen van een persoon of een kat. Het is allemaal weinig origineel en dit is ook op te merken over de activiteiten die je in de spelwereld tegen komt. Naast dat het bezaaid is met schatkisten kom je time trials, baasgevechten en dungeons tegen. Allen voorbeelden van wat je in andere games gezien hebt en uniek is het dan ook zeker niet te noemen. Wat we eveneens beter hebben gezien in andere games is het spelverloop na een gevecht of een conversatie. Op één of andere manier kun je nooit snel je weg vervolgen en lijkt Frey altijd enkele seconden nodig te hebben om weer in beweging te komen.
Het door de Break verwoeste landschap van Athia leent zich perfect voor de lenigheid waarmee je jezelf unt verplaatsen. Middels parkour sprint je op hoge snelheid en naarmate je verder komt krijg je meer kwaliteiten toebedeeld, waaronder hoger kunnen springen en jezelf via obstakels omhoog of voorwaarts katapulteren. Onzichtbare muren doen op momenten afbreuk aan het gevoel van vrijheid, tegelijkertijd kun je hier in een open wereld moeilijk aan ontkomen. Ondanks de hoge snelheid van de gameplay weet het de framerate in Performance Mode goed vast te houden. Enkel bij drukkere secties heeft de game wat meer moeite, evenals in de Graphics Mode waarbij de framerate is teruggebracht tot 30fps.
Eerder gaf ik al aan dat de Break ervoor gezorgd heeft dat mens en dier vijandig zijn geworden. Of het nu zombies, kwaadaardige geiten en gieren, of enorme demonen zijn; vrijwel nergens waan je jezelf veilig. Gelukkig heeft Frey een krachtig arsenaal ter beschikking om weerstand te bieden. In eerste instantie put ze haar kracht uit het aardse element middels paarse magie. Vanuit haar handpalm tovert ze stenen tevoorschijn die, afhankelijk van je keuze, snel en minder krachtig of juist langzamer voor een grotere impact worden afgevuurd. Later kun je het arsenaal uitbreiden en variëren middels vuur, elektriciteit en water. Binnen een set van deze spreuken kun je mana spenderen, hetgeen je verkrijgt door het in de spelwereld op te pakken of in level te stijgen, om je krachten te upgraden. De ontwikkelaar heeft er goed aan gedaan om je de krachten eigen te maken in het verhaal, zodat je voldoende tijd hebt om ermee te experimenteren alvorens je een nieuwe krijgt aangereikt.
De combat bestaat, binnen een set van spreuken, uit meerdere opties die er vaak op neer komen of je van dichtbij of vanaf een afstand aan wil vallen. Middels R2 kun je de aanvallen snel uitvoeren of opladen door de knop iets langer ingedrukt te houden, terwijl je met L2 een sterkere aanval inzet die een cooldown heeft. Een combinatie van deze knoppen zorgt weer voor een verwoestende aanval met een groter bereik, logischerwijs vraagt deze nog meer tijd om te gebruiken. Voor de gevechten is er leentjebuur gespeeld bij Devil May Cry, waarbij je een rating krijgt toebedeeld als je minder vaak wordt geraakt of je aanvallen combineert. Hoe hoger de rating, hoe beter de beloning die je krijgt. Tevens zijn er zogeheten Spellcraft-uitdagingen. Wanneer je voldoet aan specifieke vereisten, denk aan het raken van een vijand in zijn rug of tijdens parkours, kun je krachten upgraden om ze sterker te maken. Al met al is er dan ook een breed scala aan mogelijkheden die je steeds beter onder de knie krijgt.
Waar ik minder enthousiast over ben is de mening van de ontwikkelaar dat het bovenstaande niet genoeg is. Meer is niet altijd beter, en de mogelijkheid om nieuwe mantels, halskettingen en nagellak te vinden die ieder weer iets betere statistieken hebben haalt wat mij betreft de vaart uit de game. Gelukkig staat op de map duidelijk aangegeven waar je wat kunt vinden en hierdoor is het makkelijker om het links te laten liggen, mede omdat de hogere statistieken weinig impact lijken te hebben. Door deze keuze is de verhaallijn van Forspoken in vijftien uur te voltooien, terwijl je qua content makkelijk drie tot vier keer deze tijd in de game kunt steken. Deze mogelijkheid geeft de ontwikkelaar je ook na het voltooien van het hoofdverhaal, er is alleen weinig reden om jezelf sterker te maken als je de Tanta’s eenmaal hebt verslagen.
Op de Normal moeilijkheidsgraad is Forspoken geen al te lastige game en dat hoeft het ook niet te zijn. Daarvoor is de combat net iets te chaotisch en komt er weinig tactiek bij kijken. Toch doet de studio er alles aan om je te helpen in hoeverre je hulp wilt ontvangen. Te denken valt aan het automatisch oppikken van items en aanvullen van gezondheid, selecteren van een spreuk en zelfs het ontwijken. Allen manieren om Forspoken voor iedereen toegankelijk te maken, maar zoals in de inleiding al gezegd; uiteindelijk blijf je met gemengde gevoelens achter. Frey is een lastig personage om van te gaan houden, de ontwikkelaar heeft teveel verschillende elementen willen implementeren en Athia is te leeg voor diens grootte. Weliswaar is er een goede basis gelegd in termen van parkour en combat, dit is alleen niet voldoende om Forspoken te kunnen dragen.
Beoordeling
65
Forspoken is een gewaagde, maar niet zozeer een geslaagde eerste game van ontwikkelaar Luminous Productions. Een aantal toffe elementen worden teniet gedaan door een protagonist voor wie je amper inlevingsvermogen op zult brengen en een hele hoop randzaken die de game eerder in de weg zitten dan het voorwaarts stuwen.
