Denk je aan Cliff Bleszinski, dan denk je waarschijnlijk al snel aan het revolutionaire Gears of War. Toch hebben Cliff en zijn nieuwe studio Boss Key Productions met LawBreakers een compleet andere game afgeleverd. Deze multiplayertitel brengt de klassieke arenashootergameplay terug in een gewichtsloos jasje. Vele vergelijkingen zijn getrokken met Overwatch, maar dat is onnodig. LawBreakers staat stevig op eigen benen.

Vergis je niet. LawBreakers is gemaakt voor ervaren gamers die graag een volwassen multiplayershooter spelen en daar windt de game geen doekjes om. Een singleplayermodus ontbreekt en context voor de hectische online gevechten is amper aanwezig. Wat je moet weten is dat er twee teams zijn – de Law en de Breakers – die lijnrecht tegenover elkaar staan. Zonder trainingsmodus dien je jezelf direct in het diepe te gooien en een online lobby te betreden, om al spelende te leren wat LawBreakers is. Het is een overrompelende ervaring, waarbij je extra geïntimideerd raakt door een flinke disclaimer bij aanvang, vele menuopties en chaotische gameplay. Het is allerminst gebruiksvriendelijk, maar zoals zoveel in het leven went alles.


Ben je namelijk eenmaal aan het spelen dan zal je alle eerdere ongemakken snel zijn vergeten. LawBreakers’ gameplay is intens, hectisch en geeft een enorme voldoening. Als je al eens eerder een shooter hebt gespeeld ken je de basis van de spelmechanismen al, maar de finesse van een ervaren LawBreaker bezit je nog lang niet. Vervolgens ontdek je al snel waarom er is gekozen voor de subtitel Gravity – Defying – Combat. De game speelt namelijk op verschillende manieren met de zwaartekracht. Grote delen van de map kennen nog onze Newtoniaanse wetten, maar andere delen kennen volledige gewichtloosheid of zijn voorzien van zwaartekrachtballen. In stukken zonder zwaartekracht neemt de gameplay een interessante wending. Met 360 graden speelvrijheid kan het gevaar uit elke hoek komen, maar kun je zelf ook overal het gevaar vormen. De zwaartekrachtballen werken met momentum, gelijkaardig aan asteroïden die langs planeten scheren. Het fijne samenspel tussen deze elementen is wat LawBreakers zo bijzonder maakt.

Gelijkaardig aan Overwatch – daarbij zal ik het laten met de vergelijkingen – kent LawBreakers’ multiplayer verschillende klassen. In totaal zijn er negen uiteenlopende klassen, vertegenwoordigd door een verschillend karakter per team. Zo zijn er in totaal achttien karakters, hoewel ze qua design allemaal niet heel bijzonder zijn. Gedurende de gameplay maakt dit vrijwel niet uit, want de karakters kennen elk grote verschillen. Vooral op het vlak van mobiliteit is er een groot onderscheid, wat natuurlijk inspeelt op de zwaartekrachtloze aspecten van de game. Krachtige klassen als de Juggernaut en Titan blijven veelal laag bij de grond en zijn wat trager. Lichte klassen als de Wraith en de Harrier zijn stukken sneller en veelal in de lucht te vinden. In het begin zul je dan ook flink tussen de klassen aan het wisselen zijn – wat erg gemakkelijk te doen is – om jouw favoriete speelstijl te vinden.


Naast verschillen in mobiliteit zijn er ook grote verschillen in de aanvallen. Waarbij behendige karakters vaak op korte afstand veel schade kunnen toebrengen en zware karakters vooral hoge schade kunnen brengen op een langere afstand. Elk karakter heeft in ieder geval twee standaardaanvallen, voor elke hand één. In het geval van de behendige Wraith val je met je linkerarm – linktertrigger – met een scherpe dolk aan en kun je met je rechterarm – rechtertrigger – je pistool afvuren. Daarnaast kennen karakters drie oplaadbare aanvallen. Twee hiervan regenereren behoorlijk snel en bestaan uit een bewegingsmogelijkheid en karakterspecifieke aanval. Tot slot is er ook een Ultimate, die – wanneer tactisch gebruikt – het gevecht een geheel andere wending kan geven. Daarnaast kan elk karakter een flinke schop uitdelen, waarbij een succesvolle trap een eigen te kiezen voetafdruk op andermans scherm achterlaat. Niets schreeuwt ‘BOOYAH’ als een vale afdruk van de Britse vlag op je scherm. Toch?

Wanneer je uiteindelijk één van de klassen wat beter onder controle krijgt zal je ook merken dat deze zo zijn gebalanceerd dat je er krachtige combo’s mee kunt maken. Zo kun je eraan werken een one-man army te worden. Dit is ook goed mogelijk, want ondanks dat je in teams van vijf tegenover elkaar staat, hoef je de klassen niet op elkaar af te stemmen. Uiteraard dient er samengewerkt te worden ten behoeve van de speldoelen, maar elkaar ondersteunen is niet perse een vereiste om te kunnen winnen. Dit maakt het een stuk makkelijk om tussendoor een potje te spelen, omdat je natuurlijk in de game vloeit. Je kunt je eigen keuzes maken en wordt niet geforceerd een bepaalde rol aan te nemen omdat deze nog zou missen in het team. Je hebt dan ook zelf in de hand hoeveel je tussen klassen varieert, maar uiteindelijk zullen er maar enkele blijven steken die je frequent zal spelen.


De vijf verschillende modi zijn zo gemaakt dat het centrale gevecht zich nooit op één locatie afspeelt. Je moet continu in beweging blijven om de doelen te voltooien. Zo is er Blitzball, waarin beide teams vechten over het bezit van een robotbal en deze naar de vijandelijke basis moeten nemen om te scoren. Het is een niet-conventionele modus die ruimte biedt voor het traditionele schietwerk, maar deze wel continu naar een ander speelgebied verplaatst. Ook de modus Turf War is hier sterk in, waarbij er wordt gevochten om drie zones. Als elk van de drie zones zijn geclaimd volgt er een intermezzo van twintig seconden, waarna de punten weer neutraal worden. Kies je ervoor het punt bij je thuisbasis te verdedigen, zoek je het centrale gevecht op of sluip je in vijandelijk gebied? Elk van de gamemodi laten je de doelen op verschillende wijze aanpakken. Als teams echter goed tegen elkaar zijn opgewassen kan het lang duren voordat bijvoorbeeld een bal zijn doel heeft bereikt en kunnen matches erg lang uitlopen. In plaats van een gangbare vijf minuten kan een ronde al snel uitlopen tot twintig minuten, wat ervoor zorgt dat je niet goed kan inschatten hoelang je bezig zal zijn.

De multiplayermodi wisselen zich onderling af over achter verschillende maps. Deze maps kennen elk verschillende lay-outs die uiteenlopende speelstijlen ondersteunen. Ze zijn daarnaast voorzien van oplaadpunten voor je gezondheid en losse gezondheidspakketten, je gezondheid loopt namelijk niet automatisch op. Deze punten zul je vaak moeten bezoeken als je effectief wilt zijn, waarbij je elke route van een map al snel uitvoerig leert kennen. Grafisch zijn de maps tot in de details goed vormgegeven. Duidelijk is dan ook dat je hier te maken hebt met een productie van hoge kwaliteit, maar toch mist er iets. Er ontbreekt namelijk een bepaalde charme. Bij het spelen heb je niet het gevoel alsof datgene wat je ziet uniek of compleet nieuw is, alles heb je al eens een keer eerder gezien in deze generieke sci-fi wereld.


Zo ontzettend memorabel als de gameplay, zo vergetelijk is het grafisch design. Niet alleen de maps zullen je niet blijven heugen, ook de achttien speelbare karakters zijn opgebouwd uit elementen die je al vaak genoeg voorbij hebt zien komen. Het lijkt alsof het team van Boss Key Productions sleutelwoorden als ‘cool’, ‘stoer’ en ‘mannelijk’ in acht heeft genomen bij de ontwikkeling, maar is vergeten na te lopen of de resultaten hiervan eigenlijk wel ‘uniek’ en ‘verfrissend’ waren. Ook de one-liners van karakters dragen niet echt bij om een identiteit voor deze generieke creaturen te maken. ‘I AM THE BEGINNING OF YOUR END!’ is nu niet echt een tekst die ervoor zorgt dat je jezelf met een karakter gaat binden. Dit is extra teleurstellend, omdat de verschillende klassen die de karakters vertegenwoordigen wel erg sterk en uitgedacht zijn. Het is dan ook niet dat de game er slecht uitziet of slecht klinkt, maar je hebt niet het idee met iets nieuws te maken te hebben. Wel een positief compliment naar de elektronische soundtrack, welke ik buiten de game om ook zeker zal draaien.

Het is erg jammer dat LawBreakers’ design wat vergetelijk is, maar hier zul je weinig last meer van hebben eens je aan het spelen bent. Als je eenmaal een passende klasse voor jezelf gevonden hebt en weet hoe je hiermee dodelijke combo’s vormt blijf je aan je buis gekluisterd. De spanning en sensatie die je voelt als je een andere speler door de lucht achtervolgt, terwijl de kogels en raketten alle richtingen op vliegen is fantastisch, en vooral verslavend. Op dat moment zal je ook wennen aan de eerst zo afschrikwekkende menu’s en statistieken. Met het verkrijgen van Stash Drops – die redelijk gemakkelijk worden weggeven – kun je daarnaast nieuwe outfits en skins voor karakters vrijspelen, waarmee je kunt proberen de generieke karakters je alsnog eigen te maken. Met microtransacties kun je deze ook aanschaffen, maar de inhoud hiervan heeft gelukkig geen invloed op de gameplay zelf. Met een adviesprijs van €29,99 kan je als shooterliefhebber eigenlijk geen nee zeggen tegen LawBreakers. De intense gameplay zal je aandacht vlug grijpen, om deze vervolgens niet meer los te laten.