Onafhankelijk ontwikkelde spellen zijn voor vele ontwikkelaars tegenwoordig een ideale uitlaatklep om hun liefde voor het verleden te tonen. Ook de kleine studio Wolf Brew Games wil met zijn nieuwste titel Slain: Back from Hell een duidelijk eerbetoon aan het verleden brengen, een verleden met aartsmoeilijke games.
Slain, dat nu verschenen is op PlayStation 4 in samenwerking met 22nd Century Toys, is eigenlijk een rechttoe rechtaan actiegame waarin je hordes van monsters moet afstoppen. Een eenvoudig maar goed werkend vechtsysteem zorgt ervoor dat je elke vijand perfect de baas kunt. Met één knop kun je aanvallen en met de andere kun je blokkeren. Blokkeer de vijandelijke aanval op het juiste moment en je krijgt een grote opening voor een counter. De hitdetectie werkt op een zeldzaam niet zoals het hoort, waardoor je bijvoorbeeld een block mist, maar het systeem werkt de meerderheid van de tijd vlot en goed. Er zijn hiernaast nog enkele andere mogelijkheden zoals magische aanvallen, elementaire wapentypes, het opladen van een aanval en het afketsen van projectielen richting de vijand; maar op zich is er nooit iets gecompliceerd. Alles steekt simpel in elkaar en je hebt geen moeite deze mogelijkheden te gebruiken. In een één op één gevecht heb je dus al het materiaal tot je beschikking om de vijand koelbloedig af te maken eens je hun patroon hebt geleerd. Dit gaat zelfs op voor de baasgevechten die initieel moeilijk zijn, maar waar je door steeds opnieuw te proberen perfect het patroon onder de knie krijgt.
Desondanks zal je niet snel iemand vinden die Slain een gemakkelijke game noemt. De game heeft weliswaar een vlotte besturing waarmee je individuele vijanden snel op de knieën krijgt, maar de game is helemaal niet bang vele vijanden tegelijkertijd op je af te sturen, vaak van verschillende types. Het is een kwestie van snel wisselen, de juiste manoeuvres te kiezen en je best doen de confrontatie te overleven zonder te veel schade op te lopen. Als je weet dat er telkens enkele van deze confrontaties tussen elk checkpoint liggen met hier en daar nog een verborgen valstrik en een moeilijk platformstuk, dan weet je ook dat het vaak bidden is dat dit checkpoint er snel komt. Dat je veel zult sterven mag dan ook niet verbazend zijn, en er is telkens maar één schuldige: jijzelf. Je personage wordt dan ook nooit sterker dan dat hij initieel is, maar je leert zelf steeds meer hoe de game het beste aan te pakken en op deze manier kom je steeds een stukje verder. Als je dan ook weer een beetje verder komt, zal je een goed gevoel hebben want je hebt het echt verdiend.
De moeilijkheidsgraad ten spijt is Slain geen bijster lange ervaring. Op een uur of zes zal een gedreven speler toch het einde kunnen bereiken, waarna er weinig meer te beleven valt. Er is geen levelsysteem, geen aparte moeilijkheidsgraden en geen unlockables. Enkel de Trophies brengen op dat moment nog respijt. Dat is misschien maar goed ook want na die initiële playthrough begint de herhaling wel redelijk toe te slaan, Slain lijkt op die manier toch op het juiste moment te eindigen.
Slain: Back from Hell vertoont op gameplaygebied duidelijk gelijkenissen met de oude Castlevania games, waarbij de game eveneens grafisch de indruk geeft een spirituele opvolger te zijn. Slain beschikt over een retro pixelstijl die doet terugdenken aan het Super Nintendo tijdperk, met monsters en vele gotische omgevingen die lijken overgewaaid uit de Castlevania titels. De heerlijk ouderwetse grafische stijl wordt ondersteund door de unieke optie oude televisies na te bootsen. Er zijn twee sets van scanlines die je doen terugdenken aan de tijd dat televisies nog geen haarscherp beeld boden. Het maakt de game zeker niet gemakkelijker maar het is een goede onderbouwing voor het retrogevoel dat Wolf Brew Games hier probeert op te roepen. Het geheel heeft ook een opvallende versterking gekregen, de game heeft namelijk een ‘metal’ laagje met een protagonist die af en toe gaat headbangen en een lettertype dat zo thuishoort op een metal-album. Als je even oplet op de soundtrack, valt al snel op dat deze stijl ook hier is doorgetrokken voor een optimaal resultaat. De soundtrack wisselt regelmatig wat belangrijk is aangezien je secties opnieuw en opnieuw moet spelen, en blijft aangenaam om te horen.
|
