Een menselijk leven is kort en eindig, maar de nalatenschap van sommige mensen gaat veel langer mee. In ‘Zijn Erfenis’ bekijken we de nalatenschap van de iconen van de game-industrie. Vandaag bekijken we de nalatenschap van de miljardair Gabe Newell.

In de game-industrie zijn natuurlijk verschillende miljonairs werkzaam. De directeurs en oprichters van de grootste firma's hebben elk met gemak enkele miljoenen op hun bankrekening staan. Enkelen hadden echter al miljoenen op hun naam toen ze begonnen in de industrie en hebben hun fortuin sindsdien doen aangroeien, zo ook Gabe Newell. Hij werd geboren op 3 november 1962 waarna goede schoolresultaten ervoor zorgden dat hij kon gaan studeren op Harvard, één van 's werelds beste universiteiten. Het is voor velen een hele eer om hier te mogen beginnen, maar sommigen zien de universiteit gewoon niet zitten. In 1983 praatte Newell met Steve Ballmer, de toenmalige verkoopsdirecteur van Microsoft, welke hem overtuigde om Harvard te verlaten en zich aan te sluiten bij Microsoft waar hij de 271ste werknemer werd. Hij was er eveneens de tweede succesvolle Harvard-verlater, in 1975 had Bill Gates zelf ook Harvard verlaten om Microsoft op te richten. Kijkend naar Gates, Newell en Facebook-oprichters Mark Zuckerberg en Dustin Moskovitz lijkt het eigenlijk beter om nooit je diploma te halen op Harvard als je miljardair wil worden.

Newell was echter niet dom en was één van de sterren van Microsoft, waar hij onder andere producer was van de eerste drie releases van Windows. Ondertussen is Newell één van de grootste critici van Windows, maar hij heeft veel te danken aan het bedrijf. Newell werd zelfs één van de vele Microsoft miljonairs dankzij die dominantie van Windows. Een leven bij Microsoft was echter niet zijn droom, hij dacht aan een nieuwe uitdaging. Hij zag dat Michael Abrash Microsoft verliet om Quake te ontwikkelen bij id Software, iets wat hem ook leuk leek. Newell was namelijk een fan van Doom en besefte dat hij zelf ook games kon maken. Samen met collega Mike Harrington verliet hij in 1996 Microsoft om een eigen bedrijf op te richten. Ze gebruikten hun Microsoft miljoenen om hun geesteskindje Half-Life te ontwikkelen. Ze kregen hierbij hulp van Abrash – welke jaren later ook bij Valve belandde – die ervoor zorgde dat Valve een licentie kon kopen op de Quake-engine. Dankzij de Quake-engine hadden ze een stevige basis om hun spel op te bouwen.


Half-Life werd een ambitieuze titel die een groot succes bleek. Er werden miljoenen exemplaren verkocht en de game zette een nieuwe standaard voor de integratie van gameplay en verhaal in shooters. Het werd dan ook een icoon in de shooter-wereld waarbij dat icoon zelfs tot vandaag populair blijft. Ondanks dat succes was het uitbrengen van Half-Life geen gemakkelijke klus want weinig uitgevers hadden vertrouwen in het spel. Alleen Sierra On-Line wilde de kans wagen, iets wat hen geen windeieren legde. De jaren erop ging Valve in een winterslaap. Newell liet Gearbox een tweetal uitbreidingen ontwikkelen en ging onderhandelen met de makers van populaire mods als Team Fortress, Day of Defeat en Counter-Strike. Valve huurde deze makers in om officiële versies op de markt te brengen. Die aandacht voor modders is ondertussen één van de peilers van Valve en leidde uiteindelijk ook nog tot Dota en Portal. De Half-Life maker zelf leek echter in slaap gevallen, zeker toen in 2000 Mike Harrington vertrok. Newell bedacht geen nieuwe games en alle ontwikkeltaken waren voor de externe ontwikkelaars.

Achter de schermen bereidde Newell echter een drietal gigantische revoluties voor. In 2002 onthulde men Half-Life 2, de spectaculaire Source Engine die de game moest ondersteunen en Steam, een gloednieuw platform voor de verspreiding van patches, mods en updates voor online games. De drie revoluties moesten verschijnen in 2003, maar de combinatie van drie dergelijke projecten was te veel voor Valve. Half-Life 2 en Source haalden hun 2003-release niet, en later gaf Newell toe dat hij een vreselijke fout maakte door een releasedatum aan te kondigen. De game moest op 30 september 2003 uitkomen, maar was simpelweg niet klaar. Dat werd pijnlijk duidelijk toen enkele dagen later de broncode werd gestolen en via het internet werd verspreid. De hack choqueerde Valve en zelfs Newell was zwaar onder de indruk. Hij had echter een plan: hij nodigde de hacker uit voor een jobinterview als beveiligingsconsultant, maar verraste hem met een aanhoudingsbevel. Modders zijn goede vrienden van Newell, maar hackers wilde hij absoluut niet. Uiteindelijk verscheen Half-Life 2 een jaar later, en de game werd opnieuw een groots succes.


De fans van Valve vergaven hen dus voor het Half-Life 2 uitstel. Vergiffenis voor Steam hadden ze echter niet. Steam kwam wel op tijd in 2003, maar was eveneens een ramp. Het platform werkte simpelweg niet, crashte bijna heel de tijd, was lelijk en had amper content. Velen zagen het dan ook als een gemene online DRM die Valve onwaardig was. Toen Valve in 2004 aankondigde dat Steam een verplichting zou worden voor alle Valve-games, was het hek dan ook helemaal van de dam. Newell zag zijn ontevreden fans, maar gaf Steam niet op. De komende jaren zou Valve miljoenen investeren in Steam en het platform laten uitgroeien tot het succesverhaal dat het vandaag is. Newell had echter zijn les geleerd, hij zou nooit meer producten uitbrengen tot ze echt afgewerkt waren en hij zou geen releasedatums meer aankondigen tot hij zeker was. Ook zijn game-ontwikkeling werd beïnvloed, hij koos voor episodische ontwikkeling: hij zou Half-Life 3 opsplitsen in drie episodes die sneller komen dan een volledige game. Het resultaat was Half-Life: Episode One en Two. Op Three wachten we ondertussen al jaren.

Het succes van Half-Life en Steam maakte Newell tegelijkertijd schatrijk. Volgens Forbes-schattingen is hij momenteel $1,5 miljard waard waarmee hij één van de 400 miljardairs in de Verenigde Staten van Amerika is. Ondanks die schatkist blijft Newell bescheiden op zijn werk. Bij Valve voerde hij een nieuwe bedrijfsstructuur in: iedereen is de baas. Iedereen mag elk jaar kiezen aan welk project hij werkt – niemand kiest Half-Life: Episode Three blijkbaar – en iedereen zijn mening telt. De jaarlijkse evaluatie gebeurt dan ook door onderhandelingen met alle werknemers. De opslag van Newell wordt dus beslist door alle Valve werknemers, en iedereen weet exact wat hij verdient. Die vrijheid helpt Valve echter om een succesverhaal te blijven en volgens Newell brengt één Valve werknemer meer op dan één Apple of Google werknemer. Voor de toekomst heeft Newell alvast grote plannen. Met Steam Machine, SteamOS en Steam Controller wil hij Steam omvormen tot een echt onafhankelijk platform, de cirkel voor Newell is dan ook rond. Hij ging van OS-ontwikkelaar tot game-ontwikkelaar tot OS-ontwikkelaar.