Het EK ligt inmiddels achter ons en de Tour de France is in volle gang, toch wordt de honger van sportfans hiermee nog altijd niet gestild. Vanaf 27 juli vinden in Londen de Olympische Zomerspelen plaats, nu is het echter al mogelijk om zelf aan de slag te gaan op de diverse disciplines.

Geheel vreemd zijn we niet met de Olympische Spelen van dit jaar, eerder bracht SEGA namelijk al een game uit waarin het draaide om Mario & Sonic. Het was een strijd die zich vooral richtte op kinderen en zelden serieus genomen kon worden, echter is dit niet het geval voor London 2012: The official Video Game of the Olympic Games. Hoewel de officiële namen van sporters ontbreken kunnen we wel aan de slag op vele onderdelen, denk aan zwemmen, fietsen, schieten, tafeltennis, beachvolleybal en vele atletiekonderdelen. In totaal betreft het 49 verschillende onderdelen die uitgespreid zijn over dertien sporten, de ontwikkelaar heeft er hierbij goed aan gedaan om de gameplay echter niet identiek te maken, bijvoorbeeld door ons enkel zo snel mogelijk op knoppen te laten rammen.


Uiteraard zullen we niet voor ieder onderdeel een complete beschrijving uiteen zetten, echter geven enkele voorbeelden aan dat er meer diepgang in de game zit dan voorheen. Op de zwemonderdelen gebruiken we vooral de twee sticks die dienst doen als onze armen. Deze met het juiste tempo gebruiken resulteert in een constant tempo, hopelijk naar de overwinning, wanneer je echter te snel of te langzaam gaat kun je dit vergeten. Bij veel van de races, zowel op de fiets als te voet, is het niet langer de bedoeling om zo snel mogelijk op een knop te drukken. In plaats daarvan gaat het juist om gedoseerde bewegingen, waarbij we binnen een juiste meter dienen te blijven om de winst veilig te stellen. Tafeltennis spelen we juist enkel met de rechterstick om zo effecten mee te kunnen geven terwijl we bij de schietonderdelen beide sticks hanteren en zo tegelijkertijd een gevecht voeren tegen de wind. Voor de meeste sporten werken de controls prima, echter zijn er ook enkele uitzonderingen waar je nooit de echte controle over lijkt te krijgen of meer simplistische Quick-Time Events zijn. Gelukkig zijn deze zuurdere appels in de minderheid.

Op het Xbox 360 doosje pronkt de spelmogelijkheid van Kinect, hetgeen voorbehouden is aan een aparte mode. Alhier zijn er dertien evenementen die met de camera gespeeld kunnen worden, maar helaas zien we hier een probleem dat we vaker tegen komen: Kinect voegt weinig toe. Zelf bewegen voor je camera is lang niet zo nauwkeurig als het spelen met een controller, hetgeen eveneens mogelijk is, waardoor je al snel terug zult gaan naar de traditionele manier van spelen.


Hoofdmodus van de game vormt echter het Olympische toernooi zelf, waarbij we kunnen kiezen uit een tweetal moeilijkheidsgraden (een derde, lastigere moeilijkheidsgraad wordt op een later moment beschikbaar) alvorens we over gaan tot de keuze van een land waarvoor we willen strijden. We doorlopen hierna de dagen van het toernooi waarbij we steeds de keuze krijgen welke discipline we willen beoefenen, met slechts beperkte mogelijkheden om gefaalde pogingen nogmaals uit te voeren. Een medaille behalen is dan ook geen makkelijke opgave, zo ook omdat we eerst de kwalificaties dienen te doorlopen voordat we hier kans op maken en er weinig ruimte is om te oefenen. Wil je meer vrijheid in hetgeen wat je speelt, dan kun je terecht in Events Play, waarbij je zelf een lijst samenstelt van sporten die je langs wil gaan. Als laatste kun je ook de (online) multiplayer betreden, waarbij behaalde scores voor je land tot een totaal worden opgeteld. Deze multiplayer liep vloeiend en kende weinig lag.

Qua algehele presentatie weet de game de juiste sfeer neer te zetten. De commentatoren doen goed hun werk en vallen niet vaak in herhaling, waardoor het jammer is dat de Party Play mode is ingesproken door iemand die wat meer voor de humoristische insteek gaat. Het past misschien beter bij de mode zelf, maar doet afbreuk aan de sfeer. Qua graphics lijkt het alsof Londen het nieuwe vakantieland bij uitstek is, de kleuren zijn fel en scherp aangezet om toch vooral te benadrukken hoe leuk het is. De karaktermodellen zijn helaas net wat minder indrukwekkend, echter vormt dit geen storende factor.


Als opvolger van Vancouver 2010 weet London 2012 wederom een stap in de goede richting te zetten. Hoewel de controls van sommige sporten nog altijd voor verbetering vatbaar zijn is het goed te zien dat het merendeel zijn verbeterd en meer in zich hebben dan enkel het rammen op knopjes. Hoewel we graag zouden zien dat veel van de echte sporters gebruikt zouden worden begrijpen we tegelijkertijd dat dit een lastige opgave is, daarnaast heeft de leuke multiplayer hier geen hinder van. London 2012 kan je zeker de nodige leuke uren bezorgen, echter dien je dit vooral te doen met vrienden. Het spel enkele uren in je eentje spelen is geen straf, maar voor de langere duur en voor het meeste plezier is het optrommelen van vrienden een must. Zorg dan echter wel voor voldoende controllers, de implementatie van Kinect mag vergeten worden omdat deze niets toe weet te voegen.