Ze zijn groot, intimiderend, bloeddorstig, psychotisch, alom aanwezig, manipulerend, onberekenbaar, hysterisch, sullig, vaak indrukwekkend soms inspirerend, maar vooral in- en inslecht.
We haten ze, maar zijn ze ook dankbaar. Zonder hen zouden de meeste games immers de moeite van het spelen niet waard zijn. We hebben het natuurlijk over de slechterik. Om hen te eren presenteert Gamed een top dertig van de meest memorabele 'bad guys' ooit. We wilden (zoals altijd) een top 10 samenstellen, maar toen merkten we dat er eigenlijk teveel slechteriken waren voor zo’n lijst. Daarom besloten we voor deze keer een top 30 te maken. De eis was dat iedere genomineerde iets speciaal moest hebben waardoor hij buiten het gros uitstak en hij een belangrijke rol in het verhaal spelen. Tenslotte mochten er niet meer dan drie bazen van een serie en twee in een game gebruikt worden, om overkill te voorkomen. Vandaag beginnen we met de eerste tien van de lijst.
30: Bob the Killer Goldfish, Earthworm Jim: We trappen af met Bob the Killer Goldfish. Ogenschijnlijk is hij niet een van de meest spectaculairste bazen of slechteriken. Hij is een goudvis en zwemt in een kom. Zijn thuisplaneet is La Planeta De Agua (Arriba!) en hij wil net zoals alle andere slechte kerels het universum veroveren. Daarvoor heeft hij diverse katten als onderknuppels, zoals Number 4, die al het vuile werk voor hem opknappen.
Maar er is meer met deze goudvis aan de hand... Hij is van goud, kan zwemmen, heeft vinnen... Oké, ik lieg. Sorry. Hij zuigt. Zwaar. Het is een machtswellustige goudvis in een kom, mensen, wat moet ik er nog meer over zeggen? Er is niets intimiderends aan deze guppy. Bob verdient de titel ‘Killer’ niet eens. Sterker nog, hij is de gemakkelijkste baas uit de geschiedenis van de game-industrie.
En dat simpele feit maakt hem een van de meest memorabele slechteriken. Hij was zo zwak dat het gewoon hilarisch was. In zijn eerste gevecht slaat Earthworm Jim doodleuk de kom van tafel waarna hij zijn weg vervolgt en Bob spartelend op de grond achterblijft. De tweede confrontatie begint met een dramatische Mortal Kombat-achtige introductie van Bob. Vervolgens pakt Jim de vis uit de kom en eet hem op. Deze anti-climax verdient daarom een dertigste plaats.
29: Ugh Zan III, Serious Sam: First Encounter: Over Ugh Zan III kan je eigenlijk niet veel melden. Zijn verhaal is op een luciferdoosje te schrijven, hij heeft de persoonlijkheid van een rotsblok en op intellectuele uitspraken hoeven we hem al helemaal niet te betrappen. Als generaal leidt hij een gigantisch leger van bizarre buitenaardse wezens. Dat is alles. Serieus. We kunnen er niet meer over kwijt. Wat verwacht je eigenlijk anders van Serious Sam?
Waarom staat hij dan in de lijst, hoor ik jullie zeuren? Nou hierom. Je spot hem als hij op de achtergrond op je af komt lopen. Dus je besluit hem op te wachten terwijl Ugh-Zan steeds groter wordt. En groter. En groter. En groter. Totdat je ineens realiseert dat het kreng zo’n honderd meter lang is. Daarom besluit je maar het op een rennen te zetten – met hem én een leger van honderden, en dan bedoelen we ook honderden, andere monsters op de hielen.
Ughie was niet in een vuurgevecht te verslaan. Hij had vier armen met schiettuig en regenereerde zichzelf zo snel dat je hem zelfs met de zwaarste wapens niet wist af te knallen. De enige manier waarop je hem te grazen kon nemen was hem in een pyramide lokken en via een platformpuzzel een alles verwoestende laserstraal op hem af te vuren. Ugh-Zan III was daarom een van de weinige FPS bazen die mensen zo heeft laten zweten.
|
