Enchanted Arms is de eerste nextgen console J-RPG. Zogenaamd exclusief ontwikkeld voor de Xbox 360, maar inmiddels weten we dat er ook een PS3 versie in de planning staat. Of Xbox 360 eigenaars opgewonden moeten zijn over deze titels en of PS3 eigenaars moeten uitkijken naar deze RPG lees je in de review.

Japanse RPG’s zijn niet alleen in trek in Japan, ook de rest van de wereld kijkt met veel plezier en jaloezie naar de vele RPG’s die alleen in Japan verschijnen of pas veel later naar Europa komen. De PlayStation 2 heeft zich in de huidige generatie ontwikkeld als een echt RPG systeem. De Xbox had veelal westerse RPG’s, gemaakt door Europese en Amerikaanse studio’s. De Xbox 360 krijgt met Enchanted Arms een primeur, de eerste nextgen J-RPG is namelijk voor dit systeem. Games als Blue Dragon, Lost Odyssee en Eternal Sonata verschijnen pas veel later, dus Enchanted Arms lijkt een vrije weg tot succes te hebben. Helaas geven de wereldwijde verkopen een tegenstellende indicatie. Wat Enchanted Arms als game wel en niet een succes maakt lees je verderop.

Het verhaal in Enchanted Arms is vrij standaard en onorigineel. Je speelt met het hoofdpersonage genaamd Atsuma, deze jongen is liever lui dan moe en dat is te merken aan zijn inzet op school. Toch lijkt hij een verborgen talent te hebben rond zijn vak: Enchanting. Dit enchanten is een zwakke vorm van magie die gebruikt kan worden in gevechten. Ook zijn er sterkere vormen van magie, deze zijn echter al duizend jaar verborgen. In die tijd waren er grote gevechten in de wereld waarbij supersterke monsters gebruikt worden: Golems, en meer specifiek: Devil Golems. Deze Golems maakten de planeet een onleefbare plek dus besloot met deze Golems weg te stoppen om een escalatie of volgende oorlog te voorkomen. Helaas zijn er personen die deze oude vorm van magie weer willen gebruiken en daarmee de Golems en Devil Golems weer naar boven brengen. Atsuma en zijn vrienden gaan op pad om uit te zoeken waarom dit is gebeurd en in de tussentijd leert Atsuma meer en meer over zijn bijzondere, ‘enchanted’ arm.



Het verhaal in Enchanted Arms wordt verteld door middel van ingame filmpjes, CGI filmpjes en lange dialogen. Vooral deze dialogen worden bijzonder vervelend omdat in de helft van de gesprekken eindeloos wordt gekibbeld over tegenstellende meningen en personages die zich aan elkaar irriteren. Ook is het systeem waarbij dialogen in beeld komen: 2 personages in beeld, tekst onderin, een bijzonder ouderwetse en een totaal niet meeslepend. Daarbij komt nog dat de Engelstalige stemmen niet goed zijn ingesproken en veelal overdreven overkomen. Gelukkig zit er wel humor in de dialogen, al is deze vaak wat maf en zijn de gesprekken vrij luchtig. Dit maakt het luisteren naar de stemmen en/of het lezen van de dialoog wat aangenamer. Echter, vaak zul je neiging hebben om deze dialoog maar gewoon te skippen.

Net als in elke RPG zal er gevochten moeten worden. In Enchanted Arms wordt nog gewerkt met random encounters en ook het turn based systeem wordt in deze game in stand gehouden. Enchanted Arms geeft echter geen normaal systeem van turn based gevechten, maar levert eveneens een battle grid. Dit systeem voegt, boven de normale turn based systemen, een locatiekeuze toe. Je kunt je personages op bepaalde plaatsen op het grid plaatsen om zoveel mogelijk schade te doen en zo weinig mogelijk schade te krijgen. Krachtige personages aan de voorlinie en zwakkere personages daarachter in de cover is bijvoorbeeld een optie. Ook moet rekening gehouden worden met de range van bepaalde aanvallen. Omdat ook de vijand zich op een grid beweegt kan deze zich buiten het bereik van bepaalde aanvallen plaatsen. Naast de normale aanvallen zijn er ook speciale aanvallen die een groter deel van het grid van de tegenstander bereiken. Een stukje tactiek is dus zeker meegenomen om de gevechten tot een goed einde te brengen. Dit battlesysteem brengt een klein beetje originaliteit en fun in het bijzonder standaard verhaal.

Gevochten wordt met normale personages, maar ook met Golems die je op bepaalde punten in de game aan je party kunt toevoegen. Deze Golems zijn een waardige aanvulling, al zien ze er soms wat idioot uit. Golems maak je door speciale items (per Golem bestaat een speciaal item die je bijvoorbeeld krijgt door het verslaan van een eindbaas) te samensmelten met andere items (gems in deze game, ze zijn veelvuldig verkrijgbaar en zelfs te kopen). Op deze manier kun je steeds krachtigere Golems verkrijgen en gaan trainen. Ook het verzamelaspect in de game wordt zo gestimuleerd, aangezien je de vele Golems allemaal kunt verzamelen. Zoals eerder gezegd verzamel je deze golems door bijvoorbeeld eindbazen te verslaan of de Golems te verslaan die je her en der op je pad tegenkomt. Het verslaan van de verschillende Golems neemt een uitdaging met zich mee en voegt ook zeker iets toe aan de fun van de game.



Als nextgen RPG moet je aan beeld en geluid ook wat kunnen leveren wil je overtuigen. Enchanted Arms heeft redelijke graphics, maar geeft maar weinig het nextgen gevoel. Kleuren zijn helder en alles is strak. Ook hebben de personages veel detail en zijn de licht en schaduweffecten overal erg mooi. Helaas zijn de omgevingen erg kaal en statisch. Hierdoor geven ze totaal niet het ‘wow’ gevoel wat je bij veel RPG’s wel hebt die verschillende exotische en bijzondere locaties bezoeken. Het geluid is, op de slechte voice acting na, prima. Geluidseffecten zijn goed en tijdens de filmpjes wordt ook het geluid op filmische wijze gebracht. De deuntjes die we in alle RPG’s horen zijn vrolijk en leuk in Enchanted Arms, waardoor het gevoel tijdens het spelen meteen al iets beter is.

Enchanted Arms is uiteindelijk een redelijke console RPG geworden die RPG fans zeker eens moeten proberen. Toch bieden het matige verhaal, de weinig spannende graphics en de slechte voice acting niet genoeg om van Enchanted Arms een game te maken die we niet zomaar vergeten. De levensduur biedt echter wel een groot pluspunt, je zult er een dikke 40 uur mee bezig zijn, maar ook hier geldt: alleen de echte RPG fans houden dit vol. Enchanted Arms is een redelijke zoethouder, die helaas niet lang genoeg lekker blijft om het wachten tot andere grote RPG’s te vergemakkelijken.