Een serie die al lang bekend is op de PlayStation consoles van Sony, is nu ook beschikbaar op de PlayStation Portable. Hier hebben we het natuurlijk over Syphon Filter. Op de originele PlayStation waren de Syphon Filter games echte hits maar op de PlayStation 2 kwam de serie niet aan de bak. Keert Syphon Filter: Dark Mirror terug naar het oude succes?

Men keert alvast terug naar het stoere hoofdpersonage, Gabe Logan. Deze is lid van een ultrageheim agentschap met moderne technologie. Zij worden ingezet in gevaarlijke situaties die niet mogen uitlekken. Je kan Gabe Logan dus eigenlijk vergelijken met Sam Fisher, maar natuurlijk is Gabe al enkele jaren ouder. Gabe heeft ook wat meer vrijheid, hij verkiest stealth, waarbij hij zijn vijanden zo stil mogelijk om tracht te brengen. In deze game moet Gabe samen met enkele collega's naar een raffinaderij in Alaska die is overgenomen door terroristen van Red Section. Het uitschakelen van deze lui is echter maar de helft van de opdracht, achter de schermen is er namelijk meer aan de hand, zo worden er massavernietigingswapens getest. Dit levert een spannend verhaal op dat ervoor zorgt dat je de verschillende episodes van de game in één keer wilt uitspelen.

De verhaalmode is opgedeeld in zeven episodes, waarvan de meeste ingeleid worden door een introfilmpje, die dan nog is opgedeeld zijn in verschillende kleinere delen. Tussen de verschillende delen van een episode wordt de game opgeslagen. Deze stukken zijn dan ook redelijk kort gehouden en zijn meestal uit te spelen in een tiental minuten. Zo is de game toch geschikt voor korte speelsessies. Dit betekent echter ook dat een ervaren gamer deze mode kan uitspelen in vijf tot tien uur. Er zijn wel extra redenen om de missies opnieuw uit te spelen in de Mission Mode of de Story Mode opnieuw af te maken. Afhankelijk van hoe je de missies uitspeelt en hoeveel verborgen bewijzen je vindt, hoe meer wapens je vrijspeelt in Career Rating en hoe meer je te weten komt over het verhaal. Dit moedigt je aan de game op de verschillende moeilijkheidsgraden uit te spelen en elke missie zo goed mogelijk te doen, waar toch even tijd in gaat kruipen.

Zoals de meeste PSP games is er een WiFi Ad-Hoc mode, en tevens is een gameshare feature aanwezig zodat ook je vrienden het spel kunnen testen. Als extra traktatie bevat deze game ook een online multiplayer. Hierin beschik je over vier modes en vijf maps om met acht mensen tegelijk te spelen. Het lijkt niet veel, maar het zorgt ervoor dat je altijd met voldoende bent om te spelen en dat je geen last van lag hebt. De vier modes zijn Deathmatch, Team Deathmatch, Objective en Rogue Agent. In die laatste is het de bedoeling om een bepaald voorwerp te vinden waarna je kunt schieten op de andere spelers, vanaf dat moment gebruikt de rest jou natuurlijk ook als schietschijf. Objective is dan weer totaal anders, dit kun je het best beschrijven als een typische singleplayermissie maar dan met meerdere spelers. De kans is groot dat je jezelf erop betrapt vooral de twee laatste modes te spelen eens je verbonden bent met het internet. Deze zijn nu eenmaal meer geschikt voor het Syphon Filter concept. De headset van SOCOM is hier wel een stevige aanrader.



Het grote probleem met actiegames op de PlayStation Portable is natuurlijk de camera omdat je maar één analoge stick hebt. Toch gebruikt deze game een typische PlayStation 2 besturing met twee analoge sticks. De analoge pad wordt gebruikt voor de besturing en de normale knoppen doen dienst om de camera te bewegen. Dit systeem is verrassend, maar werkt goed. Zelfs de trainingsmode is niet nodig om door je eerste missie te raken. Schieten wordt dan weer gedaan met de linkerschouderknop, iets wat je bekend zal voorkomen als je consolegames speelt. Natuurlijk vraag je je dan af waar de knop zit om al de rest te doen, en die vinden we in de D-Pad. Het Up-deel werkt context sensitief, terwijl je met rechts andere wapens kiest en met links een ander vizier. Dit is natuurlijk in de eerste plaats een nachtvizier, maar je hebt ook de mogelijkheid om alles in het infrarood te bekijken bijvoorbeeld.

Gabe beschikt over een beperkt arsenaal wapens, hij kan er nu eenmaal maar vier tegelijk meedragen. Deze wapens zie je dan ook gewoon op zijn rug hangen. Onderweg kun je natuurlijk altijd een wapen van een dode tegenstander nemen omdat de kans op kogels daarvan groter is. Veel kogels zul je echter toch niet gebruiken als je goed speelt. In deze game is het namelijk de bedoeling om achter muurtjes te schuilen, te mikken en dan met één welgemikt schot de tegenstander uit te schakelen. Als je stiekem genoeg bent, kun je natuurlijk ook nog achter hem sluipen om zijn nek te breken of om hem een elektrische schok te geven. Wegens de AI in de game is het echter geen goed idee om dit te beschouwen als een doodgewone shooter. Vijanden werken namelijk samen, schuilen achter objecten, verwisselen regelmatig van plaats en gaan zelfs op de vlucht als je ze verwondt. In dat opzicht is het ook een slecht idee om de lock-on functie te gebruiken aangezien je hiermee gewoon op de buik van de vijand schiet.



Het spel ziet er zeer goed uit. De mensen zijn allemaal gedetailleerd, zo gedetailleerd dat je hun kogelvrije vesten net echt lijken en dat hun gezichten realistisch zijn. Dit gaat gepaard met realistische animaties, zowel wanneer ze jou aanvallen als wanneer ze dood vallen. De omgevingen zijn detailrijk en lijken groot, hoewel ze het niet altijd zijn. Door de game heen zul je wel de nodige bugs opmerken, zo zal iemand met een oplettend oog merken dat vijanden door tafels kunnen lopen. Op zeldzame momenten gaat de camera ook vreselijk bibberen terwijl je hem niet beweegt. Dit is snel verholpen, maar zeer vervelend als je net voor een vijand staat.

Qua geluid is het ook duidelijk dat gamers steeds meer realisme vergen van een game. Vroeger waren we al blij dat het hoofdpersonage sprak, maar in deze game zul je bijna continu mensen horen praten. Dit kan Gabe zijn die aan het spreken is met collega's, maar ook vijanden die onderling een gesprek aan het voeren voor ze je opmerken. Tijdens gevechten vragen ze bijvoorbeeld ook cover aan elkaar. Een nadeel is wel dat dit een game is die je met het geluid aan moet spelen. Zo krijg je bijvoorbeeld nuttige tips of broodnodige codes van je collega's. Ondertussen hoor je natuurlijk ook de kogels heen en weer vliegen, olievaten die ontploffen en alle andere geluidseffecten die je verwacht.

Syphon Filter is een game die het gamen niet opnieuw probeert uit te vinden, maar dat is zeker geen probleem. Terwijl meesterspion Sam Fisher zijn PSP debuut heeft gemist en Snake voor een totaal andere aanpak koos, ging Gabe voor een oude formule en pakte deze goed uit voor de PSP. Heb je dus zin in een goede actiegame, dan ga je gewoon voor Syphon Filter. Dit is het type game waarvan je denkt dat het nooit zou werken op een handheld, tot je het in je handen hebt liggen. Dat ongeloof is natuurlijk logisch, wie verwacht nu dat zulke 'kleine naam' één van de beste PSP games ooit zal worden.