Sinds in 1952 het eerste computerspel OXO uitkwam, zijn er zoveel spellen gemaakt dat je soms door de bomen het bos niet meer ziet. Om het overzichtelijker te maken is men de spellen gaan verdelen in verschillende genres. Bij Gamed hebben we al eerder de consolegeschiedenis gezien in categorieën van generaties, maar nu zullen we de geschiedenis van de verschillende genres eens onder de loep nemen.

Counter-Strike

Counter-Strike (1999) was een project van Mihn Le (Gooseman) en Jess Cliffe. Beiden hadden dankzij de Quake toolkit veel ervaring in modelling en het maken van textures en ze besloten een mod te maken die gebaseerd was op Half-Life. In CS konden gamers kiezen of ze terrorist of Counter-terrrorist willen zijn en gingen vervolgens aan de gang met spellen als Hostage Rescue en Assassination. Tijdens het spel verdienden ze geld waardoor ze betere wapens kunnen kopen.

Counter-Strike kwam precies op het goede moment

De game kwam precies op het goede moment uit. Het fenomeen online gamen explodeerde door de komst van snellere internetverbindingen en sterkere servers, waardoor meerdere mensen zonder vertraging konden gamen. Daarnaast was Counter-Strike gratis en had het lage systeemeisen en een spannende gameplay wat het spel extra aantrekkelijk maakte. Als je afgeschoten werd, bleef je namelijk dood totdat de ronde was afgelopen. Hierdoor kreeg een kill extra waarde en moest je dondersgoed opletten dat je zelf niet om zeep werd geholpen.

Counter-Strike werd zo populair dat de concurrentie niet eens in de buurt kwam. Unreal Tournament, met zijn uitgebreidere spelopties en betere graphics, had in 2002 bijna tienduizend servers. Koning CS had er dertigduizend. Zelfs Battlefield 1942 (2002) met zijn complete slagvelden wist de game niet van zijn troon te stoten. Counter-Strike is daarom verantwoordelijk voor de gigantische populariteit van online shooting. Ondanks dat de game nu echt verouderd is, blijven tienduizenden gamers hem verwoed spelen.

FPS op de consoles

We vertelden al eerder dat voor lange tijd de FPS puur een PC aangelegenheid was. Terwijl op de normale computer de ene na de andere toptitel uitkwam, kreeg het genre bij de consoles maar geen voet tussen de deur. Dit kwam door slechte poorten (zoals een onherkenbare Wolfenstein), computers die simpelweg niet krachtig genoeg waren en controllers die maar één vierpuntsdruktoets hadden, zodat je niet kon rennen en richten tegelijk. Veel critici zweerden daarom bij het toetsenboard en muis van de PC.

Goldeneye snoerde de critici de mond

Daar kwam verandering in toen Rare Goldeneye 007 (1997) op de N64 uitbracht. Met een lading aan vuurwapens, gadgets, interessante missies en een tank leverde de ontwikkelaar een boeiende FPS af. De console van Nintendo snoerde met zijn krachtige hardware en een controller die zowel een joystick als een vierpuntsdruktoets bevatte alle twijfelaars de mond.

Toch duurde het tot de volgende generatie voordat de FPS echt doorbrak. Goldeneye was populair, maar hetzelfde kon niet gezegd worden over de N64. Pas toen het uitstekende Halo: Combat Evolved (2001) op de Xbox verscheen, openden alle ontwikkelaars definitief hun ogen. Halo liet zien dat de 128-bit consoles een zwaar genre als de First Person Shooter makkelijk aan konden. Wie nog aarzelde hoefde alleen maar naar de verkoopcijfers van het spel te kijken.

Vanaf Halo ging het hard met de FPS op de consoles. PC bezitters moesten hulpeloos toekijken hoe shooters als bijvoorbeeld Metroid Prime, Killzone, Socom, Halo 2 en Black aan hun neus voorbij gingen. Anderzijds merken consolebezitters dat hun machine nog steeds niet alle shooters aan kan. Zo had Half-Life 2 (2005) op de Xbox een mindere resolutie dan op de PC en regelmatig korte laadtijden. Met de komst van de volgende generatie spelcomputers zal dat gat nog kleiner worden.