Sinds in 1952 het eerste computerspel OXO uitkwam, zijn er zoveel spellen gemaakt dat je soms door de bomen het bos niet meer ziet. Om het overzichtelijker te maken is men de spellen gaan verdelen in verschillende genres. Bij Gamed hebben we al eerder de consolegeschiedenis gezien in categorieën van generaties, maar nu zullen we de geschiedenis van de verschillende genres eens onder de loep nemen.

Ook de gameplay was beter, Doom kende meer vijanden en wapens - waaronder de befaamde kettingzaag - en bracht een ongekende horrorsfeer naar de FPS. Vijanden teleporteerden ineens achter de speler of kwamen in grote getale op hem af. Het verhaal, buitenaardse demonen die de mensheid bedreigen, was niet zo baanbrekend maar zou wel door vele andere shooters worden gekopieerd.

Een ander element van Doom zorgde voor de opzet van het hedendaagse online gamen. Vier spelers konden hun PC's door middel van een LAN of een modem hun computer aan elkaar linken en zo met of tegen elkaar spelen. Het volgende spel zou deze optie verder uitbouwen.

Quake

Voortbordurend op het succes van de Doom series, kwam Id Software met Quake (1996) De game viel vooral op door zijn volledig driedimensionale graphics. Daarvoor waren First Person Shooters een combinatie van 2D en 3D. Schoot je bijvoorbeeld iemand dood en wilde je zijn lijk van de andere kant bekijken, dan draaide het lichaam als het ware met je mee. In Quake zag je het lichaam nu van alle kanten. De PC bezitter betaalde daar wel een prijs voor, vanaf die game moest hij of zij bij iedere nieuwe FPS een zwaardere pc of videokaart aanschaffen om het fatsoenlijk te kunnen draaien.

Quake was voor sommige journalisten een tikkeltje teleurstelllend, tot woede van anderen

Toch kreeg Quake niet altijd lovende reacties. Ex-Power Unlimited redacteur Ben de Dood vond (in een inmiddels legendarische review) het spel meer een evolutie dan een revolutie. De levelopbouw was niet opzienbarend, de wapens leken meer op een broodrooster en het spel had geen humor, meende De Dood.

Die koele ontvangst had te maken met een shooter die een paar maanden eerder was verschenen: Duke Nukem 3D (1996) De charismatische Duke met zijn melige oneliners bezocht bioscopen, stripclubs en boekenwinkels terwijl de stille marinier van Quake door kale gangen liep. Daarnaast had Duke Nukem meer interactie. Je kon bijvoorbeeld een toilet doorspoelen, nutteloos maar leuk. Vergeleken met Nukem was Quake daarom een beetje saai.

De charismatische Duke Nukem zorgde ervoor dat Quake er bleekjes uitzag

In die context was het begrijpelijk dat De Dood niet echt zat te springen om Quake. Hij moest echter snel zijn woorden terugnemen omdat de PU overspoeld werd door haatbrieven. De redacteur was namelijk vergeten te melden dat in de game een uitgebreidere multiplayeroptie zat, waarin zestien man (wat in die tijd veel was) online het tegen elkaar konden opnemen. Verder had Id Software een speciale toolkit ontworpen, zodat spelers hun eigen velden konden maken. Die ontwikkeling zou drie jaar later voor een echte revolutie zorgen.

De transformatie

Tot dan waren First Person Shooters, op enkele na, eenvoudige shooters met een net zo'n simpel verhaal, waarbij de nadruk vooral op de singleplayer lag. Veel games hadden weliswaar multiplayer, maar deze waren meestal niet zo uitgebreid en de servers konden maar een beperkt aantal spelers tegelijk aan. Verder kon een FPS alleen maar op een zware pc worden gedraaid, waardoor consolefans alleen maar van deze games konden dromen.