Met de Bleach anime telt Studio Pierrot weinig achterstand op de Bleach manga waarop de serie gebaseerd is. In het midden van de Hueco Mondo Arc begon Studio Pierrot een nieuwe Bleach Arc. Kon The New Captain Shusuke Amagai Arc overtuigen?

Zonder verklaring belanden Ichigo en co opnieuw op de Aarde waar plots een jong adellijk meisje met haar bewakers opduikt. Haar bewakers hebben haar uit Soul Society verwijderd omdat iemand haar probeert te vermoorden, maar zelf weet ze dit niet. Het trio belandt ondanks de grote leeftijdsverschillen in de klas met Ichigo waardoor hij meegesleurd wordt in de bescherming van Lurichiyo. Ondertussen krijgt de voormalige divisie van Gin een nieuwe kapitein met Shusuke Amagai, een vriendelijke kerel die slecht tegen alcohol kan en snel scoort door een gevecht. Uiteindelijk krijgen hij en zijn divisie een hoofdrol in de strijd tegen het moordplot. Natuurlijk zou dit maar een mager plot zijn om episodes 168 tot 189 te vullen.


Studio Pierrot heeft daarom enkele verrassende plotveranderingen doorgevoerd, maar deze wendingen zijn te verrassend. Ze houden simpelweg geen steek, de echte slechterik bijvoorbeeld duikt pas op in episode 187. The New Captain Shusuke Amagai Arc start onverklaarbaar, eindigt onverklaarbaar en tussenin is het onverklaarbaar dat een serie zo slecht kan zijn. De Arc heeft enkele grote problemen waarbij de gebrekkige animatie het sterkst opvalt. Bleach was nooit een topper, maar de serie lijkt qua animatie nu op de slechte episodes van Naruto waarbij een personage elke vijf seconden een andere foute hoek in zijn gezicht heeft. Zelfs in close-ups ziet hun gezicht er vaak verkeerd uit. Ook de nieuwe wapens en aanvallen zijn gewoon lelijk, het zijn lompe en weinig inspirerende dingen.

Het staat in scherp contrast met het geluid wat opnieuw een goed niveau haalt. Alle episodes gebruiken dezelfde intromuziek Chu-Bura van Kelun wat een gezellig nummer is met een mix van stijlvolle beelden en beelden uit de serie. Gedenkwaardig is het nummer niet, maar je bekt het wel mee. De Arc gebruikt tevens twee verschillende einden, namelijk Orange van Lil'B en Gallop van Pe'zmoku. Orange is een up-tempo nummer dat goed bij de serie past. Gallop is een iets diepgaander nummer met Rukia in de hoofdrol in plaats van Orihime. Beide nummers zijn leuk om te beluisteren. De stemmen van Amagai en de andere nieuwkomers zijn ook goed gekozen. Hun persoonlijkheid is misschien stom, maar de stem is altijd passend.


Het grote aantal nieuwe personages zorgt voor een tweede groot probleem: je geeft weinig tot niets om de personages, zelf als ze een tragisch verleden hebben. Enkel de jonge Lurichiyo is enigszins oké in haar totaliteit, maar ze toont sterke overeenkomsten met Ririn en ze spreekt continu in een vervelend royaal meervoud. Een derde groot probleem is de sterke voorspelbaarheid van de gevechten, belangrijke gevechten eindigen bijvoorbeeld steevast met het ineenstorten van Ichigo waarna hij blijkt te winnen. Deze Arc kent de nodige problemen en weinig positieve kanten. Het is beter om in te beelden dat deze Arc niet bestaat en onmiddellijk te beginnen aan episode 190 in de hoop om deze Arc uit je geheugen te verbannen.