Toen VIS Entertainment begon aan Brave: The Search for Spirit Dancer, een game gebaseerd op de mythologie van de oude Indianen, klonk het spel zeer interessant. VIS en publisher SCEE gingen echter voor een andere aanpak, men koos voor een kindergame die zijn inspiratie haalde bij de indianencultuur en Ratchet & Clank qua gameplay. Pakt dit goed uit voor Brave: The Search for Spirit Dancer? Dat kun je onze review lezen.

Het spel begint met Brave, een jonge krijger die van de oude krijger Grey Bear les krijgt. Om bij te leren moet hij van Grey Bear grotschilderingen zoeken, deze vertellen het verhaal van de kwade geest Wendigo. Deze werd opgesloten in een andere dimensie door de heldhaftige Spirit Dancer, de sterkste Shaman ooit die later toevallig je vader blijkt te zijn. Zoals zelfs Disney niet beter kon verzinnen, blijkt Wendigo uitgebroken te zijn en valt hij het dorp van Brave aan. Alle leden van de stam worden verslagen, alleen Brave blijft over. Er zit dan ook niets anders op dan op zoek te gaan naar Spirit Dancer. Tijdens het pad op weg naar Spirit Dancer kom je allerlei dieren tegen die je helpen, dat loopt uit van een arend en een grizzly tot de Legendarische Sasquatch (Bigfoot) en pinguins, niet echt dieren die je zou verwachten in het midden van de VS. Echt correct de geschiedenis volgen doet men niet, een ijslevel en lava volgen elkaar snel op.

De basisgameplay is simpel maar wordt toch zeer divers gehouden. Je loopt rond, verslaat vijanden en gaat op zoek naar het voorwerp of persoon die je nodig hebt. Dat moet niet allemaal te voet zijn, op sommige momenten kruip je in de huid van een ander dier zoals een stinkdier of een beer, of spring je op de rug van een edele arend. De meeste dieren zul je maar één keer kunnen gebruiken maar de arend blijft lang je gezelschap. Hoewel die dieren allemaal zeer verschillend zijn, is het spelen ermee zeer repetitief. Je moet gewoon door cirkeltjes vliegen zodat je metertje vol is, dat is zeker nooit een probleem want de cirkeltjes liggen dicht bij elkaar en je meter is lang. Ofwel kun je gewoon blijven doorspelen tot de gezondheidsmeter van je dier leeg is wat ook even kan duren, zeker aangezien je die in het laatste baasgevecht bijna constant kunt opladen.



Een echte Shaman heeft veel krachten zoals het controleren van bliksem en vuur. Het gebruiken van een kracht is zeer simpel, je gaat simpelweg op een Shamancirkeltje staan en je drukt op de juiste knop, daarmee activeer je de kracht. De meeste krachten gebruik je echter maar één keer wat zeer teleurstellend is, het had veel leuker geweest als je krachten moest combineren om een vijand af te maken. Onderweg kun je jouw Shamankrachten ook gebruiken om geheime totems te vinden, zo zijn er 48. Dit systeem is zeer leuk, je loopt gewoon rond tot je merkt dat je dichter bij een voetafdruk komt. Dan merk je of je in de juiste richting gaat door het trillen van je controller.

De game is op kinderen gericht en VIS Entertainment ging er van uit dat kinderen nooit snel een opdracht konden oplossen. Daarom verschijnt na vijf minuten al een tip van Grey Bear die je vertelt wat je moet doen. Daarnaast heb je ook nog een radar waar een blauw puntje aanduidt in welke richting je moet. Dit verwijdert bijna alle uitdaging aan de game.



Hoewel de game op kinderen is gericht, is het onmogelijk voor hen om de game gemakkelijk uit te spelen. Er zijn namelijk meerdere stukken in de game waar ook een oudere gamer problemen heeft. Zo is het onmogelijk om geen gezondheid te verliezen als je omringd wordt door vijanden, dat komt omdat je personage dan traag reageert en je dus snel geraakt kan worden. Ook de combinatie van springen terwijl je aan het klimmen bent, gaat slecht waardoor je meermaals naar beneden zal vallen en opnieuw kunt beginnen of je in de diepte valt en je sterft. Dat gaat gelukkig zonder ernstige gevolgen.