Met de aankondiging van Kinect leek de accessoire zich vooral te richten op een brede doelgroep en dus zagen we vrolijke gezinnen rondspringen met een brede glimlach op het gezicht. SEGA is één van de eerste bedrijven die echter een stap verder durft te gaan en met de horrortitel Rise of Nightmares op de markt komt.

Het verhaal heeft weinig voeten in de aarde, als speler besturen we Josh die op zoek is naar zijn vrouw nadat deze gevangen is genomen door een gestoorde wetenschapper. Het script gaat zeker geen prijzen winnen, echter draait de game dan ook vooral om de gameplay en deze brengt gemengde gevoelens naar voren.

Zoals gezegd draait Rise of Nightmares geheel om de besturing met de Kinect camera. De game is hierbij niet on-rails, je bepaalt dus zelf waar je naartoe loopt, met welke items je interactie aan gaat en welke wapens je pakt om een zombie van je af te slaan. Verdwalen zul je echter niet snel, het pad is namelijk behoorlijk lineair. De besturing is hierbij als in het echte leven, een stap naar voren laat je personage voorwaarts lopen, je torso draaien zorgt ervoor dat je om je heen kijkt, je hand uitsteken doet een deur openen en door heen en weer te zwaaien hanteer je het wapen, om enkele voorbeelden te noemen. Klinkt als de ideale vervanger van een controller, maar al snel blijkt dit niet helemaal op te gaan.


Rise of Nightmares zou uitermate geschikt zijn wanneer je je geheel kunt richten op de game en je overvallen kunt worden door schrikmomenten. Helaas zorgt de gameplay er echter voor dat dit zeker niet altijd het geval is, hetgeen toe te schrijven is aan de basishandelingen in de game. Het lopen van een recht stuk blijkt al een hele opgave, iets wat SEGA zich ook bedacht lijkt te hebben getuige de toevoeging van een optie om het karakter automatisch te laten lopen. De andere acties werken net iets beter, maar toch blijft het gevoel overheersen dat de game met een controller niet alleen beter speelbaar geweest zou zijn, maar het de gehele belevenis naar een hoger niveau getild zou hebben.

Ondanks dat ik Rise of Nightmares eerder omschreef als een horrortitel is duidelijk dat SEGA niet getracht heeft om een game te ontwikkelen die je de stuipen op het lijf moet jagen. De game is eerder humoristisch te noemen met stereotype karakters, rijkelijk vloeiend bloed en zombies die nooit echt weten te overtuigen. Dit laatste komt onder andere omdat de vijanden weinig van elkaar verschillen, ondanks dat dit wel de intentie geweest is. Met heggenscharen, kettingzagen, hamers en alles wat ertussen zit dienen deze vijanden op afstand gehouden te worden, waarbij de impact lekker aanvoelt. De baasgevechten zijn echter minder indrukwekkend, het zijn simpelweg standaard vijanden die zijn aangevuld met een quick-time event, denk aan het zijwaarts stappen of wegduiken van een aanval om vervolgens toe te slaan.


Grafisch kan de titel duidelijk niet mee met andere games die in deze tijd verschijnen, het is allemaal net voldoende om ermee door te kunnen, maar zeker niet indrukwekkend. De omgevingen zijn redelijk eentonig en het animatiemodel van de diverse vijanden is behoorlijk houterig. Tegelijkertijd past het wel bij het B-film imago dat de game, wellicht onbedoeld, uitstraalt. Het geluid sluit hier dan ook bij aan, hoewel onheilspellend bedoelt is het nooit eng.

Hoewel ik dus niet over ieder punt even enthousiast ben en het gevoel blijft overheersen dat deze game beter speelbaar zou zijn met een controller wil ik toch iets positiever afsluiten. Rise of Nightmares tracht daadwerkelijk iets nieuws te doen met de Kinect controller en over het algemeen werkt dit redelijk. Wanneer je bereid bent om het flauwe verhaal voor lief te nemen en er geen problemen mee hebt dat de game vaak eerder gaat voor humor dan horror, dan is Rise of Nightmares leuk om zo nu en dan eens op te pakken. Zie de titel dan ook als een tussendoortje voor andere games die je zo nu en dan in je console stopt, dan laat het zich nog het beste spelen.