In 2005 begon Sony met de God of War serie. De eerste game wist meteen hoge ogen te gooien door hoge grafische kwaliteit, snelle gameplay en een flinke dosis geweld. Het tweede deel deed daar een flinke schep bovenop en bracht een nog groter avontuur. Het werd een game die alles uit de PlayStation 2 perste. God of War III ligt nu in de winkels en overtreft de vorige delen op vrijwel alle vlakken.

Het verhaal in God of War III begint op exact het punt waar God of War II eindigde. In God of War II kreeg hoofdpersoon Kratos in zijn strijd tegen de Goden op de berg Olympus steun van de Titanen. Op de rug van Gaia beklom hij, samen met de andere Titanen, de berg Olympus. Hoewel Kratos eerder de God Ares al van het leven beroofde heeft hij nog een appeltje te schillen met een rijtje andere goden. Bovenaan Kratos’ lijstje staat Zeus, zijn vader. In het tweede deel had Kratos al een stevig gevecht met Zeus en in het derde deel is hij klaar om de klus te klaren. Op de rug van Gaia, klimmend richting de top van de berg Olympus, ondervindt hij (en met hem de Titanen) dat de goden zich niet zomaar overgeven. Een stevig gevecht begint en trapt een boel harde confrontaties af die Kratos gedurende de game zal krijgen.


Na een korte openingsscčne krijg je de controle over Kratos. Waarschijnlijk heb je op dit moment je controller even naast je neergelegd om rustig je kin van de grond te rapen, want de opening van God of War III is met stip het meest indrukwekkende dat je op dit moment op grafisch gebied voorgeschoteld kunt krijgen. De game presenteert meteen een enorm groots gevoel waarbij de Titanen er bijzonder indrukwekkend uitzien. Ook valt het enorm gedetailleerde model van Kratos op. De omgevingen hoeven er niets op in te leveren. Alles zit propvol details en is met veel aandacht gemaakt. Effecten als water, vuur en elektriciteit zijn meteen van de partij en maken het plaatje compleet. Tijdens de opening, die ongeveer een uur duurt, merk je dat Sony Santa Monica met God of War III een echt filmische game wilde maken. In de opening is dit zeker gelukt.

Tijdens de intense actie maak je opnieuw kennis met de besturing van God of War, die eigenlijk weinig veranderd is ten opzichte van het tweede deel. Ten opzichte van het eerste deel was de combat in God of War II al een stuk sneller en intenser gemaakt. God of War III verfijnt dit iets en zet, op het gebied van de gevechten, de puntjes op de spreekwoordelijke i. Je begint met de Blades of Exile, die exact zo werken als in het tweede deel. Ze ogen hetzelfde, doen hetzelfde, en kennen dezelfde combo’s. Wel heeft men ervoor gezorgd dat je een rits nieuwe moves en combo’s tot je beschikking hebt zodat het toch allemaal fris aanvoelt. Voorbeelden hiervan zijn een ‘grappling-move’ waarbij je jezelf snel naar een tegenstander kunt trekken, of een stel laarzen waar je snel mee kunt rennen. De belangrijkste verbeteringen hierin zorgen ervoor dat de gevechten sneller en vloeiender verlopen. Niet alleen geeft dit meer controle over de gevechten, het geeft je ook het gevoel dat je er goed in bent. Ook voelt de combat hierdoor meer divers aan. Niet alle toevoegingen zijn even succesvol. Niet alle wapens in de game voelen even nuttig en uniek aan. Ook zijn de eerder genoemde ‘sprintlaarzen’ meer dan eens veroorzaker van problemen.

Kenmerkend aan de God of War serie zijn de brute Quick-Time-Events (QTE’s) waarbij je de vijand helemaal van kant maakt. Dankzij de enorm gedetailleerde graphics van de game is dit gruwelijker dan ooit. De game is veel bloederiger dan de vorige delen en ook de executies zijn een stuk bruter dan in de vorige God of War games. Je gaat jezelf er nog op betrappen te lachen van genot. Het 18+ stickertje zit niet voor niets op de hoes, wat ons betreft alleen maar mooi. Het uitvoeren van de QTE’s heeft een hele subtiele verfijning gekregen, met grote gevolgen. Waar je in vorige delen de knoppen overal maar een beetje in beeld zag staan (en de actie in de weg zag zitten) hebben ze in God of War III een vaste plaats. Niet alleen reageer je hierdoor sneller (wat resulteert in minder vaak falen), je ogen kunnen ook gefocust blijven op de actie, waardoor je niets mist. De QTE’s zijn hierdoor wel wat gemakkelijker dan in eerdere delen, wat weer een stukje uitdaging kost.


God of War heeft altijd bekend gestaan om zijn grote gevechten en het derde deel is daar geen uitzondering op. In de eerste drie uur krijg je drie bazen te verwerken die erg indrukwekkend zijn. De game krijgt naar het einde toe echter wat minder kwaliteit op dat gebied, een gemiste kans. De bazen worden gemakkelijker en zijn wat minder interessant dan aan het begin van de game. Gelukkig zit daar één hele grote uitzondering bij, maar die ga ik niet verklappen. De manier waarop de bazen aan hun einde komen is zoals gezegd ontzettend gewelddadig en wreed. Smullen. Ook de normale vijanden kunnen heel gewelddadig aan hun einde worden gebracht middels de eerder besproken QTE’s. Helaas zijn de executies van een aantal vijanden hetzelfde als in God of War II en zijn er geen verschillende executies mogelijk. Diversiteit in vijanden is er echter genoeg. Niet eerder had een God of War game zoveel verschillende vijanden. Vrijwel allemaal zijn ze interessant en een enkeling behoorlijk lastig om te verslaan.