In NBA Street V3 springen de basketballers meters de lucht in alsof het niets kost. Ze komen met gemak met hun voeten boven de ring uit. Men dunkt uit stilstand van achter de bucket. Een dubbele hook-up is zo gepiept, laat staan een alley-oop. Dit derde deel uit de straatbasketbalreeks stelt jou nog beter dan zijn voorganger in staat om deze extreme vorm van streetball zelf te beoefenen. Schep jouw digitale kloon net zoals in The Sims en kill de beste NBA spelers op de beroemdste pleintjes van de VS (of op een excuuspleintje in Europa). Heb je een groter ego dan je skills toelaten? Dit spel laat je jezelf opwerken van de loser tot de held van de pleintjes. Live the American dream!

Besturing, beeld en geluid
Een schiet/dunkknop, een stealknop, een rebound/blockknop en een passknop, meer lijk je niet nodig te hebben. Naast deze vier basisbesturingsknoppen heb je nog vier "turboknoppen" (R1, R2, L1, L2) dus je ziet wel hoe de verhoudingen liggen. Hoe meer turboknoppen je indrukt tijdens een dunk of een passeerbeweging, hoe brutere moves je maakt, en hoe meer trickpoints je binnensleept. Daarnaast heb je nog de trickstick, het R3 pookje. Deze besturing werkt heel natuurlijk, en vooral die trickstick en de turboknoppen werken erg lekker.

De graphics van NBA Street V3 zijn erg scherp, en de bewegingen zijn lekker vloeiend. De pleintjes zijn zeer sfeervol vormgegeven, en alle echtbestaande NBA spelers zijn prachtig herkenbaar op het veld en vooral op de introductie plaatjes, die je voor iedere wedstrijd ziet. Toch zijn er enkele onvolkomenheden zichtbaar. Ten eerste lijken de broekjes en shirtjes stijfsel in zich te hebben, ze wapperen namelijk er namelijk niet lekker op los in de wind, maar staan nogal strak en stijf. Ten tweede is de bal nogal statisch. Dat wil zeggen: als je dribbelt, blijft de bal in dezelfde positie staan, hij draait niet om zijn as, maar staat stil. De camera draait wel altijd heel mooi mee, en als je bijvoorbeeld een over de top dunk uitvoert, schuift de camera onder de speler om nog meer de bizarre hoogte van de sprong te benadrukken.

De sound zit wel snor. Zoals je gewend bent van EA zijn er gewoon een aantal tracks van beroemde rappers opgekocht, en is er zo een vette soundtrack bij elkaar gescharreld. Alle muziek is hiphop, want dat wordt waarschijnlijk het meest met straatbasketbal in verband gebracht. Tot de playlist behoren onder andere Nitty, MC Lyte, Elephant Man en The Beasty Boys. De geluidseffecten zijn prima afgewerkt, van het geluid van de bal die op de grond stuitert of tegen het hoofd of de kont van een tegenstander, tot het geluid van de bal die door het netje glijdt: Swishhhh. Tijdens het spelen hoor je ook het gevatte commentaar van de beroemde basketbalkenner Bobbito Garcia. Je hebt echter ook mogelijkheid om dit commentaar uit te zetten, en alleen de playlist te laten horen. Dit doe ik dan meestal ook, omdat de flauwe grappen en zogenaamd stoere praatjes van Bobbito mij aardig snel de keel uit beginnen te hangen.



Multiplayer
Als je klaar bent met of zat bent van Street Challenge, kun je natuurlijk altijd een al of niet vriendschappelijk potje basketbal met je vrienden spelen. Dit is eigenlijk wel een stuk leuker dan tegen de computer, vanwege de onevenredig stijgende moeilijkheidsgraad van die laatste. Als je speelt op de laagste moeilijkheidsgraad, dan weet je van te voren eigenlijk wel zeker dat je een partijtje wint. Als je die graad één tandje hoger zet, dan weet je eigenlijk van te voren wel zeker dat je verliest. Het is daarom leuker om te spelen met vrienden, vooral als die ongeveer hetzelfde niveau hebben dat jij hebt. Het is tevens ook leuker om je vrienden te vernederen met een Off the Heezay dan de computer.

Een groot voordeel is de mogelijkheid om dit spel met zijn drieën tegen de computer, of met zijn zessen tegen elkaar te spelen. Je hebt hiervoor wel een multitap nodig, maar sommigen hebben die toch al gekocht voor spellen als Nightfire en The Bouncer. Voor de GameCube bezitters is dit in mindere mate een probleem, want de Cube heeft vier controllerpoorten. Overigens heeft de GameCube nog een andere feature te bieden: een basketbalteam dat is samengesteld uit Mario, Luigi en de rest van de gang. Dit lijkt me heel grappige gimmick, maar hoezeer ik de echte Mariospellen ook waardeer, ik denk niet dat dit ooit een hoofdbestanddeel van het spel zal worden. Ik vind het ook niet zo goed passen bij NBA Street, het zou leuker zijn in een basketbalspel dat helemaal in deze cartoony Mario-stijl gemaakt zou zijn.

De reeds besproken dunkcontest kun je ook tegen menselijke tegenstanders spelen. Dit is echter heel slecht uitgewerkt, hoe cool het idee ook had kunnen zijn. De maximumscore die te bereiken is, is namelijk 30. De jury geeft nu eenmaal niets hogers. Als je twee level 4 tricks uitvoert voordat je de bal dunkt, heb je die score al bereikt. Dat doe je door 4 turboknoppen in te drukken. Wat er dus gebeurt als je met meerdere speler gaat dunkcontesten: iedereen scoort 30, en niemand wint.