In NBA Street V3 springen de basketballers meters de lucht in alsof het niets kost. Ze komen met gemak met hun voeten boven de ring uit. Men dunkt uit stilstand van achter de bucket. Een dubbele hook-up is zo gepiept, laat staan een alley-oop. Dit derde deel uit de straatbasketbalreeks stelt jou nog beter dan zijn voorganger in staat om deze extreme vorm van streetball zelf te beoefenen. Schep jouw digitale kloon net zoals in The Sims en kill de beste NBA spelers op de beroemdste pleintjes van de VS (of op een excuuspleintje in Europa). Heb je een groter ego dan je skills toelaten? Dit spel laat je jezelf opwerken van de loser tot de held van de pleintjes. Live the American dream!

De vergelijking met NBA Street vol. 2
Wat allereerst opvalt is de andere sfeer. NBA Street 2 (en deel 1 ook trouwens) was helemaal in de jaren '70 oldschool sfeer opgebouwd. Dat kwam zo duidelijk naar voren in de kapsel en de kleding, maar ook in de pleintjes: Rucker Park kon je spelen in zijn huidige vorm en zoals jet er in 1978 bij lag. Het belangrijkste personage uit het spel is Stretch, een lange, dunne oldschoolballer met een gigantische Afro en een sik. Er lag veel nadruk op de oldschool basketballers, zij vormden ook een standaardteam waar tegen of waar voor je kon spelen. Verder liet de vormgeving van de menu's en de muziek er geen twijfel over bestaan dat men een oldschool sfeer heeft geprobeerd te creëren.

Als je één blik werpt op de voorkant van de hoes van NBA Street V3 wordt al duidelijk dat men hier (gedeeltelijk) vanaf wilde. Vanaf nu lag de nadruk meer op de jonge sterren van nu, zoals Carmelo Anthony, LeBron James, Tracy McGrady enzovoorts... Ook de oldschool kledingstijl met de korte broekjes en de strakke, korte shirts is verdrongen door zwaar oversized kleding, hoewel de mogelijkheid om jezelf oldschool aan te kleden toch behouden is gebleven. Er is gekozen voor moderner aanhorende muziek en moderner ogende menuvormgeving. Deze ommezwaai lijkt ook terug te komen in de verandering van GTA: Vice City (een heerlijke jaren '80 sfeer) naar GTA: San Andreas (een heerlijke jaren '90 gangsta sfeer). Ik denk dat deze modernere sfeer en entourage meer spelers aanspreekt, en vooral de jongeren waarvoor deze spellen in de eerste instantie bedoeld zijn. Het is allemaal wat herkenbaarder, en men kan zich wellicht ook beter inleven op deze manier.


Yao Ming wil Allen Iverson blokken in Rucker Park, of is het andersom?

Andere verschillen
Een ander verschil dat misschien voortvloeit uit het afscheid dat men nam van oldschool basketbal is dat Michael Jordan niet meer aanwezig is. Was hij in het vorige deel nog dubbel vertegenwoordigd, Michael Jordan '85 en Michael Jordan '96 namelijk, in dit nieuwe derde deel valt hij op door zijn afwezigheid. Volume 3 heeft 26 NBA legends, waaronder Larry Bird, Connie Hawkins Spud Webb, Julius Erving en Kareem Abdul-Jabbar. Volume 2 heeft er 26, maar geen Spud Webb of Abdul-Jabbar. Volume 2 had 13 street legends, waaronder Biggie Littles en Stretch, die ook in volume 3 weer de revue passeren, maar volume 3 heeft slechts 7 street legends, waaronder drie achterlijke Beastie Boys en die lelijke Fat Joe. Er is echter wel één nieuwe street legend toegevoegd: Takashi, een Japanse versie van Yao Ming, die wonderbaarlijkerwijs nog langer is dan Yao Ming zelf, en die ongelooflijk goed kan blokken. Volume 3 heeft ook een extra NBA team, de Charlotte Bobcats namelijk.

Voor de rest is de kwaliteit van de graphics sterk vooruit gegaan sinds volume 2. De NBA spelers lijken beter op hun werkelijke tegenhangers, de pleintjes zijn veel mooier, en de lichtval is prachtig uitgewerkt op sommige momenten. Er zijn trouwens ook meer pleintjes. In volume 2 had je er maar 11. Een paar daarvan zijn behouden, en vele nieuwe zijn toegevoegd, waardoor je nu de keuze hebt uit 14 pleintjes. Vijf daarvan hebben verlichting, zodat je ze ook nog 's nachts kun bespelen. Dit geeft een compleet andere sfeer aan de omgeving, zodat je eigenlijk wel kunt spreken van 19 pleintjes.

De spelervaring is ook hier en daar sterk vooruit gegaan. Zo zit je niet meer 3 verschillende punten bij elkaar te sprokkelen (reward points, development points en progress points) op verscheidenen accounts, maar werk je nu enkel met SP (Street Points of Straat Punten) die op één enkele account worden gestort. Dit maakt het gemakkelijker en overzichtelijker om zaken vrij te spelen en je character te verbeteren, en het geeft je tevens de mogelijkheid om met verschillende spelers voor één enkel onderdeel te sparen (een begeerde NBA legend bijvoorbeeld).

Het basketballen zelf is ook verbeterd. Nu is het niet meer zo achterlijk gemakkelijk om ieder schot en iedere dunk te blokken. Bij volume 2 liet ik altijd één lange gozer zoals Stretch of Yao Ming de hele wedstrijd onder de basket staan, zodat de tegenstander dan ook maar geen enkel punt bij mij maakte (goaltending is toegestaan in het straatbasketbal). Dat werkt nu niet meer, het spel is sneller en dynamischer en je zult echt steeds goed positie moeten innemen om een doelpoging te blokken. Anderzijds is het makkelijker geworden om een bal te stealen. In deel 2 van de serie was de kans klein om een bal af te pakken, waarschijnlijk om tricks makkelijker te maken om uit te voeren, omdat de nadruk toch op tricks lag. Nu moet je oppassen en kun je niet meer het hele veld over tricken, zonder dat je het risico loopt dat je gesteald wordt.

Ten slotte is er een compleet ander gamebreaker systeem ingevoerd. In deel 2 had je een level 1 gamebreaker, dat was een schot of dunk die unblockable was. Hij was één punt waard voor jouw team, terwijl er bij de tegenstander één punt af ging. Bij een langafstandsschot was de verhouding +2 -1. Je kon een gamebreaker echter ook in de pocket steken, en dan voor de level 2 gamebreaker gaan, die de verhouding had van +2 -3. Een langeafstandsschot had bij een level 2 gamebreaker dan weer de verhouding +2 -4. Dat betekent dus dat jij er twee punten bij krijgt en je tegenstander 4 punten verliest. Je kunt je dus voorstellen dat je zeer vaak potjes wint met 21-0. Dat werd de makers blijkbaar te gortig. Het verschil tussen level 1 en level 2 gamebreakers is opgeheven. In plaats daarvan moet je proberen tijdens de gamebreaker dunk zoveel mogelijk en zo moeilijk mogelijke tricks uit te voeren. Je kunt de tijd die je hebt daarvoor verlengen door de bal in de lucht naar opspringende teamgenoten te passen. Als je genoeg tricks uitvoert, wordt de gamebreaker steeds meer punten waard. Op deze manier is het gunstigste resultaat van een gamebreaker +5 -1. De tegenpartij zal dus nooit meer dan één punt verliezen, terwijl jij als speler wel hard werkt om je eigen punten hoog op te laten lopen.

Conclusie
Als je van basketballen houdt en natuurlijk ook van gamen, dan zou je dit spel eigenlijk zeker moeten hebben. Het grootste pluspunt is de customization, waarbij je jezelf kunt namaken en zelf op de pleintjes kan gaan staan. Je kunt de Amerikaanse droom naspelen, van een verpauperd straatspelertje werk je jezelf op tot de held van het straatbasketbal. Voor bezitters van volume 2 biedt NBA Street volume 3 genoeg nieuwe zaken om weer veel gameplezier te beleven. Belangrijk daarbij is de nieuwe besturing met de trickstick en de nieuwe gamebreaker, die de speler eerst onder de knie zal moeten krijgen. Ook de verbeterde graphics, de nieuwe pleintjes en de update van de NBA sinds 2003, maken het spel opnieuw de moeite waard.