In 1983 lanceerde Konami het arcadespel Track & Field, een spel waarin je zes atletieksporten kunt nabootsen. Konami lanceerde recent New International Track & Field om de 25ste verjaardag van de serie te vieren. Is deze Nintendo DS titel de moeite?

In de originele Track & Field, die tevens vrij te spelen is in New International Track & Field, waren amper zes events beschikbaar. Ontwikkelaar Sumo Digital heeft dit aantal opgevoerd tot 24. New International Track & Field beperkt zich niet tot atletieksporten, ook judo en fietsen zijn aanwezig bijvoorbeeld. De line-up is dus redelijk gevarieerd. Track & Field en zijn opvolgers lieten de speler zo snel mogelijk op bepaalde knoppen drukken. In principe moet je dat ook doen in New International Track & Field. Het indrukken van knoppen wordt nu echter vervangen door het wrijven over het touchscreen en het tijdig indrukken van bepaalde knoppen. De 100 meter sprint win je bijvoorbeeld door snel heen en weer te wrijven op het scherm, waarbij je natuurlijk moet oppassen voor een valse start.

De 100 meter sprint steekt eenvoudiger in elkaar, de andere sporten vragen iets meer aandacht. Het verspringen bijvoorbeeld begint met rennen, in de stijl van de 100 meter sprint, waarna je moet selecteren onder welke hoek je moet springen. Hierbij moet je opletten dat je geen foutieve sprong maakt door over de witte lijn te lopen. Het is cruciaal om snelheid te maken, zo laat mogelijk te springen en de ideale hoek te kiezen om de perfecte sprong uit te voeren. Deze perfecte sprong is absoluut nodig om de wereldrecords van de game te verbeteren en zo de hoogste score binnen te halen. Gelukkig kun je elke sport ook al winnen zonder de perfecte sprong. De game is namelijk ook uit te spelen door de minder ervaren gamer.


Elke gamer zal echter uiteindelijk pijnlijke armen hebben, New International Track & Field is namelijk sterk verslavend en je gaat tot het uiterste. Hierdoor blijft de pijn uit de originele delen behouden. Het lijkt een nadeel, maar het toont eigenlijk het plezier van de titel aan. De sporten zijn redelijk gevarieerd, maar de uitvoering ervan is altijd te herleiden tot dezelfde simpele acties. Het is eigenlijk te vergelijkbaar, er had gerust meer variatie in besturing mogen zijn. De game zelf is hierdoor ook redelijk simpel, wat eigenlijk tegelijk het grootste min- en pluspunt van de titel is. De titel bereikt hiermee een groot publiek, maar dat publiek kan de titel gemakkelijk uitspelen. Na het vrijspelen van alle sporten, de kostuums en personages heb je weinig reden om de singleplayer verder te spelen.

In de eerste plaats moet je alle sporten vrijspelen in de Career Mode. Sporten zijn opgedeeld in groepen van vier, waarbij in het begin alleen de eerste groep te spelen is. Je moet deze voldoende uitspelen om te mogen beginnen aan de volgende vier. Tijdens de Career Mode moet je telkens voldoen aan de kwalificatielimiet, anders word je gediskwalificeerd. Daarna zijn de nieuwe sporten beschikbaar in de Single Event mode, in deze mode kun je eindeloos blijven spelen in een bepaald event om jouw score te verbeteren. Tijdens het spelen kun je ook zes uitdagingen en enkele unieke personages (onder andere Solid Snake, Pyramid Head en Frogger) vrijspelen. Deze unieke personages zijn een stuk leuker dan de stereotype zooi personages waarmee je de game start.

Uiteindelijk is de singleplayer wel een wat magere ervaring, je steekt er een vijf tot tien uur in om alles vrij te spelen, maar daarna is de pret uit. Gelukkig beschikt de game nog over een uitgebreide multiplayer. Een belangrijk pluspunt van de game is de persistente online mode, tijdens het spelen van de singleplayer blijf je online en kun je berichten ontvangen. De speler kan zo bijvoorbeeld een bericht ontvangen op het moment dat een wereldrecord gebroken wordt. Deze wereldrecords worden namelijk bijgehouden op een server van Konami. Op console is dit niet speciaal, maar op de DS is het een unicum. Dit voegt ook een duidelijke meerwaarde aan de titel toe. Competitieve gamers zullen duidelijk proberen om hun scores te blijven verbeteren.


Minder competitieve gamers zullen zich eerder vermaken met de versus multiplayermode. Je kunt online en offline sporten tegen een tot drie andere gamers. Dit kun je onder andere in toernoeien en gokwedstrijden. Offline kun je met of zonder gamesharing werken. Met gamesharing (en online) beschik je over de mogelijkheid om te wedden op de uitslag. Online heeft de speler de mogelijkheid om het op te nemen tegen vrienden, rivalen en vreemden. Vrienden zijn mensen wiens vriendencodes je hebt en rivalen zijn mensen tegen wie je gespeeld hebt, maar waarvan je de vriendencode niet hebt. Je krijgt ook berichten indien een rivaal of een vriend een record breekt. New International Track & Field heeft de beste online infrastructuur die je kunt vinden op de DS.

Sumo Digital heeft ook de presentatie van de game verbeterd. Bij het opstarten van de game krijg je "Chariots of Fire" te horen. Het klassieke Vangelis nummer uit de gelijknamige film klinkt goed uit de DS luidsprekers. De stemmen van de personages klinken ook lekker voor een DS spel en ze zijn wel grappig. De game bevat enkele leuke extra's, zoals de mogelijkheid om te roepen in de microfoon van de DS. Op deze manier krijgen je personages een boost. Ook qua graphics ziet het spel er leuk uit, de game gebruikt 3D graphics in een tekenfilmstijl. Het ziet er allemaal zeer levendig en knap uit. New International Track & Field is een waardig deel van de Track & Field franchise. Qua gameplay doet de game exact wat je ervan hoopt. Enkel het gebrek aan variëteit in besturing valt echt tegen.