Wie tegenwoordig met een minimale inspanning toch een grote smak geld wil verdienen, maakt een game voor de Nintendo DS. Of dat is tenminste de indruk die we de laatste weken krijgen. De hersenloze hersengames - en aanverwanten - vliegen ons immers om de oren. Benieuwd of Sega's Brain Assist ook tot die categorie behoort? Lees dan snel verder.

Bij het opstarten van de game, stelt Sega meteen orde op zaken. In een schermvullende disclaimer waarschuwt de developer dat Brain Assist geen 'medische of functionele' resultaten kan garanderen. Meteen nuanceren ze ook het belang van de scores in het spel. "The evaluation results are not based on medical data." Neen, je hersenen gaan van deze game echt niet beter functioneren en bovendien zijn de testresultaten niet belangrijk. Eerlijkheid siert de mens en bij deze gooien we een pluimpje naar Sega omdat zij niet de pretentie hebben om hun product als een bijna medische instrument te verkopen.

In Brain Assist trekken we naar het 'Right Brain Research Institute,' een kliniek waar we onze rechter hersenhelft laten evalueren. Gelukkig worden we hierbij geholpen door vier bevallige verpleegsters en één sm-verpleegexemplaar. Beter kunnen we die laatste niet omschrijven. Latex-outfit, duivelse oortjes en een attitude om U tegen te zeggen.

Hoewel het spel volledig in het Engels is, viel meteen een grote taalfout in het demofilmpje op. We zouden de 'raight brain' gaan trainen. De rachter hersenhelft dus. Dit was meteen de enige keer dat het spel die taalfout maakte, maar het zette wel de toon. Het Engels dat de verpleegsters hanteren is een soort dialect dat ik enkel in bepaalde Londense wijken heb horen spreken. "Pick a stage to play, mate!" en "Cheers!" zijn frequent gebruikt en "We'll check your noggin" sloeg zowat alles. Noggin is dialect voor dikke kop, façade, smoel en andere minder aangename woorden die het menselijk hoofd moeten aanduiden. Zou er in Japan een vertaler rondlopen die Eastenders-Engels spreekt?



Brain Assist omvat tien mini-games. Pi and Thagoras, Count-mania, Character Hunt, Match Game, Spot the Difference, Hexagonal Colors, Touch of Brilliance, Quick Numbers, Twirling Cards en Scattered Memory. De spelletjes zitten behoorlijk goed in elkaar en grafisch valt er niets op aan te merken.

Wie voor het eerst met een Brain Assist mini-game aan de slag gaat, kan gebruik maken van visuele instructies. Het spel toont aan de hand van een demo hoe je een bepaalde game moet spelen. Wie de mini-game tot een goed einde brengt en bovendien de enorm vervelende achtergrondmuziek weet te overleven kan z'n score vergelijken met resultaten uit het verleden. Net als bij andere hersengames maakt ook Brain Assist hiervoor gebruik van een grafiek. Groot verschil is echter dat je meerdere scores per dag kan laten registreren.

Ook bij de grote evaluatietesten. Deze vallen te vergelijken met de hersenleeftijdstest uit de Dr. Kawashima games en staan je toe om je rechter hersenhelft in twee categoriëen te testen: Panels & 3D (met Character Hunt, Hexagonal Colors, Match Game en Spot the Difference) en Numbers & Shapes (met Count-Mania, Twirling Cards, Pi and Thagoras en Quick Numbers). Na drie van de vier proeven voorspelt sm-verpleegster Eva welke graad je zult halen. Aan jou om daar verandering in te brengen. Brain Assist werkt dus niet met een hersenleeftijd of cijferscore, maar met de klassieke letterscores: A+, B-, B+, enz...

Leuke vernieuwing aan Brain Assist is de Compatibility modus. In deze modus kun je op één Nintendo DS handheld met twee spelers aan de slag. In een eerste fase speel je in reeds genoemde mini-games tegen elkaar, daarna in een kleine co-op modus mét elkaar. In dit laatste geval moet één speler de even getallen tellen, de andere telt de oneven getallen. Om beurten moet je die getallen aantikken, dus een tweede stylus is handig meegenomen. Ook de DS Download Play is weer van de partij. Eén cartridge is genoeg om met vier spelers aan de slag te kunnen.

Met Brain Assist leverde Sega een spel af dat meesurft op de huidige golf van hersengames die de Nintendo DS winkelrekken overspoelt. Voor de die-hard fans van het genre is de game een leuke toevoeging aan hun steeds groter wordende collectie, maar eigenlijk brengt het spel weinig nieuws. Met tien mini-games valt de game veel te licht uit en de kans dat het na een weekje of twee stof ligt te happen is bijzonder groot. Bovendien lijkt er iets grondig fout met de vertaling van de Japanse versie (die al sinds midden 2007 beschikbaar is) en is de muziek ergerlijk. Schat-waar-heb-ik-mijn-jachtgeweer-gelaten ergerlijk. Al kunnen over dat laatste de smaken wel verschillen.