Het broeikaseffect zorgt volgens verschillende wetenschappelijke bronnen voor grote klimaatveranderingen, veranderingen die uiteindelijk zouden leiden tot het smelten van de poolkappen.

National Geographic wil de wereld sensibiliseren over de globale opwarming, waarvoor ze met de film Arctic Tale kwamen. Zoo Digital Publishing en National Geographic ontwikkelden samen Arctic Tale voor de Nintendo DS en de Wii en wij bekeken de laatstgenoemde versie.

De game volgt het verhaal van een jonge ijsbeer, een wilde Knut dus, en een walrus. Beide kunnen gebruikt worden in twaalf verschillende levels, maar buiten deze twee dieren verschijnen nog andere dieren in het spel welke gebruikt kunnen worden in de verschillende minigames waaruit de game bestaat. De spelletjes worden allen begeleid door dezelfde muziek die al snel saai bevonden zal worden. De minigames zijn één van de drie activiteiten waaraan de speler deelneemt. De speler verzamelt ook gouden en zilveren icoontjes en gaat op zoek naar voedsel om in leven te blijven.


De game is gericht op de jongsten onder ons, het doden van dieren is niet mogelijk en in de game wordt vechten sterk afgeraden, zelfs van een klif vallen is niet mogelijk. De moeilijkheidsgraad is ook aangepast aan de leeftijd van het doelpubliek, ouders moeten dus niet ongerust zijn dat het spel te moeilijk is voor hun kleine koter. De minigames hebben drie moeilijkheidsgraden waarbij een jonger kind zeker de gemakkelijkste kan halen. De moeilijkste is ook mogelijk indien hij geholpen wordt door zijn ouders en hij reeds enkele keren heeft kunnen oefenen. De speler krijgt tijdens de game ook educatieve informatie om hem of haar de problemen van de opwarming te leren kennen. Op een speelse manier worden de kinderen dus geinformeerd over de problematiek.

De besturing is bewust eenvoudig gehouden, het volledige spel wordt bestuurd met de WiiMote en kan zelfs gespeeld worden met twee personen. De besturing is echter niet altijd even logisch en reageert vaak stroef. Tijdens het verkennen is het gemakkelijk om je dier te besturen, je wijst gewoon de WiiMote naar een bepaalde plek op het scherm en je drukt op A of op B om hem te laten wandelen of rennen. In de minigames verloopt de besturing steeds anders. In de ene minigame moet je op bepaalde knoppen drukken, terwijl je de andere de WiiMote moet kantelen. Het gebeurt echter niet altijd logisch, in een glijbaan minigame, waarin je idealiter de WiiMote zou kantelen, moet je op het scherm wijzen om te sturen.


Grafisch gezien is de game ook allesbehalve interessant, de omgevingen zien er overal hetzelfde uit en er zijn verschillende grafische fouten aanwezig. Zo zakken de poten van jouw ijsbeer regelmatig door de grond of de wand. Het levelontwerp is een teleurstelling in het spel, de levels bestaan uit vele doodlopende stukken die je verkent op zoek naar de zilveren iconen, het is echter moeilijk om hier weer uit te raken. Je kunt via de D-Pad de camera in een bepaalde richting draaien, maar dan nog ben je enkele seconden gedesorienteerd. Het is ook te gemakkelijk om vast te komen in de omgeving. Indien je op een meter van een wand loopt, bestaat de kans dat je vast komt te zitten en praktisch rechtsomkeer moet maken om los te komen.

Arctic Tale is een spel dat duidelijk gericht is op zeer jonge kinderen en voor dat doelpubliek is de game geen slechte keuze. Het ontbreken van een Nederlandse taaloptie is echter een belangrijk gemis voor en gezien de minieme hoeveelheid tekst is dat onbegrijpelijk. Voor de jongsten wordt het zo moeilijker om de game tot een goed einde te brengen. Deze generatie zal wel lang bezig zijn met de titel, want het zoeken van de icoontjes zal hen de nodige tijd kosten. Voor kinderen die ouder zijn dan zeven jaar is dit een afrader, zij halen beter een langer spel zoals Super Mario Galaxy, Crash of NiGHTS in huis.