Met de launch van de Wii verscheen Rayman Raving Rabbids, dit was een collectie van minigames met Rayman en de Raving Rabbids in de hoofdrol. Eind 2007 verscheen het vervolg op enkele verschillende platforms, waaronder de Wii.

In dit spel neemt Rayman het opnieuw op tegen de Raving Rabbids. De originele titel draait rond een mislukte picknick waarbij Rayman en de Globox gevangen genomen worden door de Rabbids. In het tweede deel verloopt de actie lichtelijk anders. Rayman stuit op een complot van de Rabbids om de wereld te veroveren en hij besluit om te infiltreren bij de konijnen om ze van binnenuit te stoppen. In het eerste spel speelde het verhaal geen grote rol, maar dat werd goedgemaakt door de humor. In dit deel is het verhaal zwakker en slaagt de humor er niet in om dit verlies in kwaliteit goed te maken. De humor is afgezwakt en je zult maar weinig echt lachen. Op deze manier verliest de serie een deel van zijn charmes. Enkel in de multiplayer slaagt de game erin om zijn charme te bewaren.


Dit komt omdat er meer focus gelegd is op multiplayer waardoor er tenminste meer spelletjes zijn die tegelijk met vier kunnen gespeeld worden. Men heeft ook extra reden voorzien om het spel meerdere malen door te spelen, ditmaal zijn er meer kostuums om te verzamelen en je kunt nu ook je eigen parkoers van maximaal zes spelletjes samenstellen om te doorkruisen. De spelletjes zijn onderverdeeld in continenten in plaats van arena's in tegenstelling tot in het origineel. De saaie loopstukken tussen de spelletjes zijn hierdoor geschrapt. Het aanbod van minigames verschilt sterk van het aanbod in de eerste Raving Rabbids titel, maar de nieuwe minigames bevatten niet dezelfde charme als de oude minigames. Het kiezen van een dader uit een rij van drie verdachten bijvoorbeeld is niet direct het meest amusante element en het volleybalspel bestuurt slecht.

Enkele van de oude hits, onder andere het dansen, keren terug, maar zijn minder leuk dan in het vorige spel. Bij het dansen kun je nu kiezen uit vier verschillende instrumenten met elk een eigen ritme. Het ritme wordt nu tevens niet langer aangeduid door konijntjes, maar door een WiiMote en een Nunchuk die verschijnen aan de kant van het scherm. Het dansen blijft echter even leuk. Dat kan niet gezegd worden over het schieten. Om het verhaal meer naar de voorgrond te brengen spelen de schietgames zich nu af in echte omgevingen waaraan digitaal Rabbids zijn toegevoegd. Deze nieuwe omgevingen zijn saaier dan in het eerste deel en de schietspellen worden daardoor minder amusant. Bij de meer dan vijftig spelletjes zitten er meer missers dan hits bij, zeker in de singleplayer waar de minigames meestal eenvoudiger zijn gemaakt dan in de multiplayer.


De minigames zijn ook gemakkelijker geworden, het is nu gemakkelijk om het spel in één keer door te spelen zonder problemen. Gelukkig is het nu ook belangrijker om hoge scores te halen, via een goede inwerking van de WiFi connectie kun je online hoge scores vergelijken. Dat is de enige echte verbetering aan het spel, de graphics en het geluid bijvoorbeeld zijn niet onder handen genomen. De game ziet er bijna compleet hetzelfde uit als zijn voorganger, waardoor het spel verouderd begint te lijken. Het ziet er echter nog steeds leuk uit, maar een kleine verbetering had leuk geweest. Aan de andere kant zijn de nieuwe tussenfilmpjes wel knap. Het geluid zit ook op hetzelfde niveau, enkel is nu de stem van Rayman uit de game verdwijnen. In deze game slaagt hij enkel hetzelfde gebrabbel als de Rabbids uit.

Rayman Raving Rabbids was ondanks zijn technische tekortkomingen één van de betere Ubisoft spellen op de Wii en een leuke launchtitel voor de Wii. Hetzelfde kan niet gezegd worden over Rayman Raving Rabbids 2 dat een bittere nasmaak in de mond nalaat. De minigames zijn te gemakkelijk en niet leuk genoeg, de inspiratie van Ubisoft Montpellier lijkt opgedroogd. De technische tekortkomingen zijn opgelost, maar vervangen door gigantische fouten qua gamedesign. Het is dan ook moeilijk om dit spel aan te raden aan iemand, zelfs als hij genoten heeft van het origineel. Het enige pluspunt van de game is de grotere focus op de multiplayer dat reeds de eerste titel had mogen krijgen. Op deze manier is het spel beter geschikt voor een multiplayerfuif dan zijn voorganger, dat is echter niet genoeg om het spel de moeite waard te maken.