Review: Assassin's Creed
Door Gideon op 25-11-2007 om 14:27
|
Bron: Gamed
|
Assassins’s Creed werd ooit met een prachtige trailer aangekondigd door Ubisoft en ik zal ook niet ontkennen dat ik in de zevende hemel belande. Zou deze game dan eindelijk het stealthgenre naar een hoger niveau brengen? Zou deze game met zijn atletische hoofdpersoon en prachtige omgevingen een nieuw genre starten? In deze review kijken we of Assassin’s Creed de game is die Ubisoft ons beloofde.
Assassin’s Creed speelt zich grotendeels af in de tijd van de derde kruistocht. In het middenoosten, rondom de steden Damascus, Jeruzalem en Acre, stappen we in de schoenen van Altaïr. Altaïr is lid van het bondgenootschap der Hashashin. Dit bondgenootschap bestaat uit huurmoordenaars die het niet zo hebben op de tempeliers die zich op dat moment ook in het land bevinden. Wanneer een opdracht volledig uit de hand loopt wordt Altaïr teruggezet in rang, van een meester terug naar novice. Zijn wapens worden hem afgenomen en vreemd genoeg verliest hij zijn vaardigheden grotendeels, waardoor hij weer onderaan de ladder kan beginnen. Vanaf dit startpunt ontplooit zich een verhaal dat op zich best aardig is, al verdient het absoluut geen literatuurprijs. Dieptepunt is het feit dat Ubisoft krampachtig anderhalf jaar lang geheimzinnig deed over iets wat in pak en beet de eerste vijf minuten volledig uit de doeken wordt gedaan. Zonde, want het maakt de game extra langdradig en dat is juist het punt waaraan Assassin’s Creed wel vaker het hoofd stoot.
Als we nog even terugkijken op al die trailers die we in de afgelopen jaren voorbij zagen komen, dan springt het atletische vermogen van Altaïr meteen in het oog. Als een ware atleet ren je over de daken, spring je over afgronden en klim je op de hoogste toren. Dit systeem werkt erg goed, vrijwel alle gebouwen zijn te beklimmen op een simpele manier. Zo simpel zelfs, dat de uitdaging er een beetje uit gaat. Door het feit dat je tijdens het geheel zelf niet meer doet dan wijzen in de richting waar je heen wilt met de analoge stick en een aantal knoppen ingedrukt houden, ben je het na een minuut of 10 eigenlijk wel zat. Daar waar ik in Prince of Persia (waarvan The Sands of Time is ontwikkeld door hetzelfde team als dat achter Assassin’s Creed) het zweet in mijn handen had staan na enkele halsbrekende toeren, daar blijven de vingertopjes in deze game gortdroog. Het klimmen vereist weinig tot geen kunde en dat is een gemiste kans. Natuurlijk moet zoiets goed werken, maar dit is veel te simpel gemaakt. Ubisoft heeft er voor gezorgd dat vrijwel elk object en gebouw beklommen kan worden, waardoor je zeer veel vrijheid hebt in de paden die jij kiest terwijl je door de stad rent. Waar de meeste games duidelijk een standaard (verplichte) klimroute aangeven, daar kun je hier werkelijk zelf bepalen wat je doet en dat is nog niet eerder op deze manier vertoond.
Zoals gezegd ben je lid van het moordenaarsgilde, om het zo maar even te noemen. Voor deze heren zul je dan ook de nodige opdrachten moeten uitvoeren. Deze opdrachten volgen vrijwel altijd een soortgelijke opzet: verkennen en toeslaan. Wanneer je bijvoorbeeld iemand te grazen moet nemen in Jeruzalem, dan vertrek je eerst naar die stad toe. Dit doe je door een paard te grijpen en koers te zetten richting de stad. Deze buitenomgevingen zien er werkelijk prachtig uit, maar op het neerslaan van soldaten na is er helemaal niets te doen. Zonde, want nu vraag ik me oprecht af waarom er zoveel tijd in is gestoken, terwijl je er met een rotgang doorheen racet. Eenmaal bij de stad aangekomen kun je gegarandeerd een doekje gaan pakken om het kwijl van je controller te wrijven: wat ziet dat er allemaal super strak uit zeg! Een moment waan jij je werkelijk in het oude Jeruzalem met zijn kleine, stoffige straatjes, marktkramers en soldaten.
In de stad aangekomen is het de bedoeling om zo snel mogelijk één van de zogenaamde viewpoints op te zoeken. Deze viewpoints bestaan uit torens van kerken, moskeeën e.d., en door er bovenop te klimmen kun jij je kaart (een soort van GPS-systeem) met nieuwe informatie vullen. Hierna ga je naar de afgevaardigde van het moordenaarsgilde in die wijk van de stad en vraag je informatie op. Uiteraard is dit nog niet voldoende en zul je enkele klusjes moeten doen voor meer informatie over je slachtoffer. Dit is tevens het punt waarop Assassin’s Creed ongelofelijk op zijn bek gaat.
De klusjes die je moet uitvoeren bestaan uit het beklimmen van hoge gebouwen, helpen van burgers door soldaten af te rossen, gesprekjes afluisteren, zakken rollen e.d. De eerste drie keer dat je dit moet doen is het best aardig (en absoluut niet meer), maar daarna slaat de verveling alsmede ergernis gruwelijk toe. Je doet niet meer dan constant van punt A naar punt B lopen, daar voor de zoveelste keer de hulpeloze vrouw redden van de gemene soldaten, om daarna het volgende op je radar aangegeven punt op te zoeken. Ook acties als afluisteren zijn te absurd voor woorden. Door op een bankje te gaan zitten kun je ineens over een afstand van tientallen meters horen wat er gezegd wordt op een druk marktplein. Op zich redelijk vreemd, maar wat nog veel vreemder is, is het feit dat je nooit het idee hebt werkelijk iets ontdekt te hebben. Na een vaag gesprek waar ik negen van de tien keer geen touw aan vast kon knopen, trekt de game voor jou conclusies en heb je schijnbaar ineens iets geleerd over een nieuwe locatie. Tel daarbij op dat dit soort zaken zo’n tien jaar terug in games als Thief II al beter werden gedaan en we kunnen concluderen dat deze manier van tijdrekken, want meer is het niet, weinig fraai is.
|
|
Pagina:
1
|
2
|
Beoordeling
| Gameplay |
 70 |
| Sound |
80 |
| Graphics |
95 |
| Replay |
75 |
Een prachtige huls, met weinig inhoud.
|
75 |
|
|
|
|
 15:51 The Club krijgt demo
 14:13 Vergelijk Beowulf op PS3 en 360
|
| Reacties (54) |
|
|
Pagina:
1
|
2
|
3
|
|
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 27-11-2007 om 19:33
[Niv: 751 / Exp: 37552]
|
|
Van de lijst spellen die je daar noemt krijgen maar vijf spellen een 80 of hoger, daarnaast grijp je een periode aan waarbinnen games als Super Mario Galaxy en Ratchet & Clank: Tools of Destruction verschenen. Als je dan toch zo graag een punt wil maken, kom dan niet met dit voorbeeld.
@ Gast (213.93.237.xxx)
Uit je redelijk onleesbare reactie maak ik op dat ik respect moet hebben voor iemand die in zijn review niet eens vermeld dat het spel vol bugs zit en snel in herhaling valt? Of je nu al vijftien jaar in het vak zit of net komt kijken, dat moeten toch dingen zijn die je op moet vallen. Daarnaast heb ik nergens vermeld dat wij meer credibility hebben, ik zeg enkel dat wij niet zo makkelijk met topscores smijten zoals de PU dit de laatste tijd doet.
|
|
|
Gast (62.45.156.xxx)
op 02-12-2007 om 19:14
|
|
Kan dit spel niet eens spelen xbox vraagt om een update, maar ja geen internet mogelijk op dit moment via de xbox
|
|
K-JAH
op 03-12-2007 om 23:38
[Niv: 2 / Exp: 110]
|
Hehe stelletje heethoofden hierzo, het is maar een cijfer en in een review zit altijd subjectiviteit verwerkt. Iedereen beleeft een game anders en vindt door zijn eigen redenen de game wel of niet cool. Als je deze review bagger vindt, rot dan gewoon op want deze gozer geeft een doodnormale uitleg waarom hij deze game een 75 geeft en hij hoeft zich al helemaal niet te verontschuldigen voor zijn review.
Trouwens, ik persoonlijk zou deze game een 6 geven want het is een werkelijk prachtige game, maar het heeft totaal geen inhoud. Ik vindt dit echt een van de saaiste spellen van dit jaar, maar ja dat is mijn mening he.
Kom maar op en ga mij maar afzeiken omdat ik het spel pure bagger vindt, de kans is toch klein dat ik het nog zie, lekker puh 
|
|
the_dan
op 13-12-2009 om 16:23
[Niv: 310 / Exp: 15521]
|
|
2 is beter :d
|
|
|
Pagina:
1
|
2
|
3
|
|
|
|
