Tales of Symphonia is de eerste RPG van Namco op de Nintendo Gamecube. Ik zeg expres eerste, aangezien we ook nog mogen gaan genieten van Baten Kaitos, maar dat is een ander verhaal.

Grafisch is Tales of Symphonia een zogenaamde 'mixed bag'. De hele game in gemaakt met de Cell-Shading techniek, waardoor het op een Anime film lijkt. De dorpjes en steden zijn schitterend vormgegeven. Om eerlijk zijn is Tales of Symphonia qua graphics een SNES RPG in 3D. Dit klinkt negatief, maar dat is het zeker niet. Neem bijv. Chrono Trigger. Huisjes waren gevuld met tafeltjes, plantjes, maar ook bijv. een paar schoenen of een kist. In Tales of Symponia zie je dit duidelijk terug. Huisjes zien eruit alsof ze ook echt bewoond worden. Voor het haardvuur staan een stel laarsjes, de kat zit in de vensterbank en de tafel is netjes gedekt. Dit soort dingen geeft de speler ook echt het gevoel dat hij door een 'levende' wereld loopt. Nogmaals, de dorpjes en steden zien er dus schitterend uit. Een dikke 10 hiervoor.

Grafisch is Tales of Symphonia bij vlagen schitterend.

De kerkers zijn wat minder mooi, maar nog steeds niet lelijk. Bij lange na niet. Lichteffecten worden mooi gebruikt, vijanden zijn leuk vormgegeven en bazen zijn indrukwekkend. Toch missen de kerkers wel een beetje het 'perfecte' qua graphics wat je wel in de dorpjes en steden tegenkomt. Wat ik toch even aan de orde wil brengen is het feit dat karakters tijdens een ontmoeting met een baas (wat toch altijd een gesprek oplevert in dit soort games) soms nogal houterig bewegen.

De nodige dorpjes moeten bezichtigd worden.

Gevechten zijn grafisch weer erg goed. Magische aanvallen spatten van je scherm en de omgeving waarin je vecht ziet eruit als de omgeving waarin je aangevallen werd. De vijanden bewegen mooi en de aanvallen van de verschillende karakters komen overtuigend in beeld.

Tja, het moest ergens fout gaan. Zo gauw je op de wereldkaart komt blijkt dat Namco hier echt een steekje laat vallen. De steden zijn ineens 'blokken', de bossen allemaal hetzelfde en het water ziet er nou niet echt spectaculair uit. Misschien ziet dit gedeelte er zo matig uit, omdat de rest van de game gewoon prachtig is, maar het springt er helaas wel uit.


Tales of Symphonia beschikt over voice-acting. Deze voic-acting is vrij goed gedaan. De stemmen zijn nergen irritant of overdreven. Tevens maken de karakters geen rare bewegingen tijdens het praten (zoals in Final Fantasy X) en je zult geen vreemd klinkende gesprekken tegenkomen. Niet elk gesprek is ingesproken. Net als in Final Fantasy X hoor je alleen de belangrijk gespreken. De muziekjes tijdens het lopen door dorpjes zijn vrolijk en klinken goed. Je zult ze misschien niet onthouden, maar nergens zijn ze ergelijk.
De muziek tijdens 'spannende' gebeurtenissen is opzwepend, terwijl het tijdens rustige stukken ook rustig is. Gewoon goed dus.