Sinds Neversoft debuteerde met Tony Hawk's Pro Skater is het in de serie een gewoonte geworden om onmogelijke kunstjes uit te halen en zo'n hoog mogelijke score te halen. Voor Downhill Jam, de eerste Wii-versie van Tony Hawk, werd dat concept echter overboord gegooid.

Deze Downhill Jam werd ontwikkeld door Toys for Bob en niet door Neversoft en daardoor voelt de game ook volledig anders aan vergeleken met zijn voorgangers. Deze Tony Hawk is een racegame waarbij je onderweg nog allerlei trucjes kunt uithalen. Dit concept was succesvol in SSX, maar het kwam ook al voor in de eerste Tony Hawk's Pro Skater. Het aantal trucjes dat je kunt uithalen ligt echter beduidend lager dan in de netgenoemde games en ze zijn veel eenvoudiger uit te voeren. Dit neemt een groot deel van de uitdaging weg. Zelfs de races waar je een bepaalde score moet halen door trucjes uit te voeren, kunnen gewonnen worden zonder grote risico's te nemen.



Trucjes voer je uit door het combineren van de 1 en de 2 knop. Het lage aantal knoppen van de WiiMote zorgt er daardoor voor dat je niet altijd doet wat je wilt doen. Dit is echter geen probleem want de trucjes lopen zelden slecht af. In tegenstelling tot andere Tony Hawk games waar je frequent fout landt, moet je hier al in een ravijn storten om een mislukte truc uit te voeren. Aan de andere kant valt een skater wel als hij met hoge snelheid tegen een voorwerp of een muur botst, iets wat onmogelijk te vermijden is als er wagens rondrijden op straat en er veel scherpe bochten zijn. De game plaatst je gelukkig wel snel terug op je skateboard, soms zelfs ruim voor je tegenstanders terwijl je eigenlijk laatste reed.

De besturing lijkt redelijk eenvoudig, je houdt de WiiMote horizontaal vast. Deze moet je bewegen om je balans te houden en om te sturen, maar dit werkt niet zo vlot. Echt rechtdoor gaan is zeer moeilijk want je weet niet wat het evenwichtspunt is, daardoor ontstaat de neiging om over te compenseren. Omkeren, wanneer je de verkeerde kant op gaat, werkt ook niet vlot. Zo verlies je kostbare tijd. Het gaat zelfs zo ver dat het lijkt alsof deze game gewoon veel beter werkt met de analoge stick. Met de WiiMote ben je namelijk niet precies genoeg in deze game en dat verwacht je niet van een game die met de Wii in het achterhoofd ontwikkeld is.



De belangrijkste mode van het spel is de Downhill Challenge, toevallig ook de enige singleplayermode. Je begint op een bepaalde locatie en je moet allerlei opdrachten en races tot een goed einde brengen om zo naar de volgende locatie te mogen. Dit betekent dat je bijvoorbeeld een bepaalde score moet halen door trucjes uit te voeren, door dingen te vernietigen, of een bepaald aantal mensen omver te rijden. Bij de races moet je natuurlijk gewoon als eerste aan de eindmeet komen. Deze evenementjes zijn meestal binnen een minuut geklaard, soms zit er een langere berg tussen en kan de race toch een minuut of vijf in beslag nemen. Deze races dienen om nieuwe personages vrij te spelen. Dit zijn dan ook de enige races die je echt moet winnen, in de andere is het genoeg om een medaille te verdienen.

Met deze medailles raak je namelijk verder en speel je nieuwe locaties vrij. Tussendoor worden er ook enkele nieuwe kostuums en skateboards vrijgespeeld, maar hier lijkt geen patroon achter te zitten waardoor je geen zin hebt om alles vrij te spelen. Naast de singleplayer is er ook nog een multiplayer, deze bevat de verschillende soorten races die in de Downhill Challenge passeren zoals Elimirace en één exclusief speltype, namelijk Steal The Head. Deze is veruit de leukste. In deze mode heeft alleen de persoon die aan de leiding rijdt, een hoofd. Wie aan het einde van de race het langst een hoofd op zijn lichaam had, wint de race. Spijtig is dat er een online multiplayer ontbreekt en dat de offline multiplayer onoverzichtelijk is. Je zult al een zeer grote televisie nodig hebben om goed te zien hoe je moet rijden.