De tekenfilmserie Dragon Ball Z is in Nederland op 28 augustus 2000 begonnen. In eerste instantie op Cartoon Network en van september 2002 tot medio 2003 op Yorin. De serie bevat veel actie, humor, en geweld. Voor de meeste Nederlanders was dit de eerste kennismaking met de franchise maar in feite is de serie al veel ouder.

Dragon Ball werd in de jaren tachtig voor het eerst uitgezonden op de Japanse televisie. De serie was meteen een succes en heeft wereldwijd een trouwe fanbase opgebouwd. Inmiddels zijn er enkele jaren verstreken en wordt Dragon Ball niet meer op de Nederlandse televisie uitgezonden. Gelukkig kunnen we ons troosten met het feit dat er nieuwe spellen blijven komen en in deze review behandelen we de nieuwste titel, Dragon Ball Z: Budokai Tenkaichi 2 voor de PlayStation 2.

In het verleden was ik een groot fan van Dragon Ball en ik speelde mijn eerste Dragon Ball spellen dan ook op mijn Japanse NES. Toentertijd was er uiteraard weinig ruimte voor grote interactieve levels en andere high tech features die de games van vandaag zo geweldig maken. Het waren naar mijn mening dan ook nooit volwaardige vechtspellen omdat het op een gegeven moment altijd neerkwam op een move die je niet of bijna onmogelijk kon annuleren. Gelukkig staat de techniek nooit stil en zijn we bij het punt aangekomen dat de hierboven genoemde punten gerealiseerd kunnen worden. Dragon Ball Z: Budokai Tenkaichi 2 is het levende bewijs dat sommige series alleen maar beter kunnen worden.

Dragon Ball Z: Budokai Tenkaichi 2 is dus een nieuw deel in een serie die al vele jaren terug gaat. De ontwikkelaars van het spel luisteren al jaren verbazend goed naar de meningen van de fans en implementeren deze verbeteringen en ideeën vaak in hun nieuwste spel. Budokai Tenkaichi 2 is hier geen uitzondering op want het spel kenmerkt zich door de grote hoeveelheid speelbare personages, de omvang van de levels en de vernieuwing in de gameplay. In totaal zijn er meer dan 120 speelbare personages uit de animé, manga en films van de Dragon Ball serie. Het spel begint bij de Saiyan saga en eindigt bij de laatste Saga uit de Dragon Ball GT serie wat resulteert in een enorme keuze aan personages en levels. De echte fans zullen logischerwijs meteen hun twijfels zetten bij het getal 120 en er moet dan ook vermeld worden dat niet alle personages uniek zijn. Dit hoge aantal wordt mogelijk gemaakt door Dragon Battle; the Evolution Z feature, waardoor het mogelijk is een heel scala eigenschappen te veranderen aan je favoriete personage. Op deze manier komt de uiteindelijke (unieke) keus uit op 70 speelbare personages.



Spelers die bekend zijn met eerdere delen, hebben na enkele minuten wel door hoe het spel zich laat spelen. Nieuwere spelers zullen daarentegen even moeten wennen aan de manier van vechten. Hier heeft Spike echter een goede tutorial voor gemaakt. Alle aspecten van het spel worden uitvoerig behandeld en er wordt voor de afwisseling zelfs van personages veranderd. Dit is werkelijk één van de betere tutorials die ik ooit ben tegengekomen in een vechtspel. Tot nu toe kan naar mijn mening alleen Virtua Fighter 4 aan de diepte en presentatie van deze tutorial tippen. Bovendien kan ik deze complimenten ook toewijzen aan de uitwerking van de vele menuutjes die het spel rijk is.

In elk menu is een personage uit de serie aanwezig die je in full speech uitlegt wat je mogelijkheden zijn. Iets wat ik naar mijn weten nog nooit in een vechtspel ben tegengekomen. Eén van de nadelen waar waarschijnlijk alleen de échte fans zich aan zullen ergeren, is het ontbreken van de originele Japanse stemmen. Voor de speech hebben ze het overgrote deel van de originele stemmen (Amerikaanse vertaling van de animé) gebruikt. De muziek in het spel is helaas van mindere kwaliteit dan ik had verwacht en sommige muziekjes kunnen op ten duur echt gaan vervelen. De geluidseffecten daarentegen zijn weer van hoge kwaliteit wat het gevoel van het vechten realistischer maakt.

Het overgrote deel van de bekende vechtspellen concentreren zich eigenlijk alleen op het vechten in close range. Dragon Ball Z Budokai Tenkaichi 2 maakt het door middel van vuurballen echter ook mogelijk buiten dat kader te knokken. Het is ontzettend belangrijk dat men weet welke verschillende vuurballen je per personages af kunt vuren omdat het een kwestie van leven of dood is. Sommigen hebben namelijk de kracht om een halve planeet te vernietigen.



In de vorige delen werd het vliegen belemmerd door een camera die last scheen te hebben van vliegangst. Het is een hele opluchting dat de camera nu moeiteloos met de speler naar de verste uithoeken kan vliegen. Toen het spel een paar maanden geleden op de Tokyo Game Show werd vertoond, vielen mij meteen een aantal positieve veranderingen op qua opbouw van de levels. Deze zijn in dit nieuwe deel namelijk niet alleen stukken groter maar bevatten tevens veel interactieve elementen. Het is nu eindelijk mogelijk je tegenstander met een harde trap of stoot dwars door een aantal rotsblokken of bomen te trappen wat voor elke vechter een heerlijk gevoel is. Natuurlijk is dit niet het enige wat men bij Spike aan de levels heeft aangepast want ook de cell-shaded achtergronden zijn verdwenen. Deze hebben plaatsgemaakt voor realistische versies en dit is naar mijn mening een hele verbetering. In Budokai Tenkaichi 1 kwam je tijdens een gevecht al snel in aanraking met de rand van het level waardoor je vooral tijdens het vliegen een gevoel van vrijheid miste. In dit deel heb je daar echter veel minder last van. Het enige nadeel aan deze uitbreiding is het feit dat de texturen van dichtbij wazig zijn.