Midden 2005 kwam Capcom met Monster Hunter, een Action/Adventure waarin je erop uittrok in een gigantische spelwereld om allerlei dinosaurussen en andere monsters uit te schakelen. Ook goed was dat je met drie vrienden kon reizen om samen de monsters te doden. Dit jaar kwam de game ook naar PSP, in licht aangepaste vorm. Is Monster Hunter Freedom een PSP topper of een mislukte port?

Monster Hunter Freedom toont je dat de PSP een PS2 in je broekzak is, stellende dat je PSP in je broekzak past. De overzetting van de enige van PS2 naar PSP gebeurde namelijk bijna perfect, door het kleinere scherm lijkt de PSP versie zelf superieur aan zijn grote broer. Dit betekent dat je goed in de verte kunt kijken en dat het landschap, je personages en de monsters er prachtig uitzien. De game heeft ook een prachtige intromovie. Dit heeft wel een gevolg, de lange laadtijden tussen de verschillende zones, maar de zones zijn gelukkig voldoende groot. Zo hinderen deze ook niet.

Alleen de camera kan redelijk irritant worden, je zult constant met je vinger op de linkerschouderknop zitten om deze goed achter je te zetten. Met de D-Pad kun je hem ook los rond je bewegen, maar dat is veel moeilijker als je tegelijk wilt bewegen. De geluidseffecten, die redelijk belangrijk zijn in enkele minigames, klinken ook uitstekend. Tijdens minigames zoals het bakken van vlees, moet je goed op de muziek letten. Dan is het ook gewoon belangrijk dat deze goed klinkt. Je hoort ook bijvoorbeeld de monsters effectief rond je sluipen. Deze geluidseffecten worden dan nog is aangevuld met epische achtergrond muziek.



Je zult dus echt genieten tijdens het spel, maar uiteindelijk is de gameplay van groter belang. De game begint met eenvoudige personageontwerper. Deze is niet uitgebreid, maar wel voldoende om een personage naar je smaak te maken. Daarna kom je in een klein dorpje terecht waar allerlei jagers wonen en er dus voldoende te doen is. In het dorp zul je eigenlijk niet veel tijd doorbrengen. Je kunt er opslaan, wapens kopen en dergelijke, maar voor de missies zelf word je buiten het dorp verplaatst. Dan krijg je een bepaalde tijdslimiet om een missie uit te voeren. In het begin heb je uitgebreid de tijd, maar later in de game worden de missies veel uitdagender. Je kunt het dorp echter niet verlaten als je niet op missie bent.

Buiten de missies valt er eigenlijk niet veel te doen, maar daarom is het een geluk dat je missies zoveel kunt doen als je wilt om extra voorwerpen te krijgen. Buiten de missies zul je simpelweg je personage aanpassen met nieuwe wapens en andere verbeteringen. Deze verbeteringen krijg je door ervaringspunten te verdienen met missies of door zeldzame voorwerpen te vinden. In Kokoto Village heb je echter nog wel twee leuke dingen die je kunt doen. Ten eerste kun je er allerlei taken uitvoeren op een boerderij, en ten tweede kun je er je eigen kok aanwerven. Hier gaat het telkens om de grappige katten die te zien zijn op de artworks van de game. Dit systeem is zeer belangrijk, zo heeft het eten dat de kok maakt een belangrijk effect op je kracht. Een goede maaltijd kan je redding betekenen in een moeilijke missie.



De missies draaien rond het aanvallen van grote monsters, meestal dinosaurussen, maar ook draken bijvoorbeeld. Deze moet je dan gewoon doden. Na de gevechten kun je de monsters uithollen voor voorwerpen, waarna de lijken verdwijnen. Soms zul je deze voorwerpen moeten koken om ze op te eten en gezondheid terug te winnen, daarom heb je een kleine barbecue bij de hand. Het koken is een minigame waarbij het belangrijk is om goed naar de muziek te luisteren. Dit is echter moeilijker dan de game het voorstelt. Je moet namelijk zeer accuraat werken.

Het vechten aan de andere kant is redelijk eenvoudig, maar je moet goed opletten. In het begin is er weinig aan de hand omdat je tegen herbivoren vecht, die kunnen enkel hun hoorns en staarten gebruiken om je te kwetsen. De carnivoren die je later tegenkomt, zijn veel moeilijker te verslaan. Die momenten moet je ook echt goed opletten op andere beesten in de buurt en echt georganiseerd gaan werken. Spijtig genoeg gedragen de meeste dieren van een soort zich op dezelfde manier. Herbivoren gaan meestal lopen, terwijl carnivoren recht op je af komen. Natuurlijk kun je je afvragen of de meeste van deze beesten in het echt veel slimmer waren. Laat je echter niet misleiden door de eenvoudige AI, na de eerste uren worden de missies lekker pittig.

De enige grote minpunten van deze game zijn het ontbreken van een echt verhaal buiten dat je een goede jager wil worden, en dat er geen online mode is. De online mode is spijtig, maar de PlayStation 2 versie had dat ook al niet in Europa. Het is ook gewoon leuker om ergens met enkele vrienden te gaan zitten en echt lang door te spelen in de multiplayer dan dit online te doen. Doen deze minpunten veel af aan de game? Amper, zelfs zonder die twee dingen is de game de moeite waard voor elke PlayStation Portable bezitter.